κάτι Εβδομάδες αργοπορίας

Μια φορά κι ένα καιρό,πριν κάτι αιώνες η Υψηλοτάτη  Κολόνα μου χάρισε το βραβείο του Δημιουργικού Μπλογκ και με κάλεσε να παίξω στο παιχνίδι των 7. Ακολούθησαν μετά το 4,που πρέπει να ήταν 8; και το 3 που μάλλον είναι 3333333...

Εδώ 7. Άσχετα πράγματα. Όχι σαν της άλλης φοράς ελπίζω.

1. Πριν μερικά βράδια παίζαμε με τον Μάρσαλ μπαλάκι κι έσπασα τη λάμπα της εισόδου.Του ταβανιού δηλαδή. Έπεσε το γυαλί στο πάτωμα κι έγινε θρύψαλλα. Τα μάζεψα,τα πέταξα κατευθείαν στον κάδο της ανακύκλωσης έξω. Η λάμπα μου κόστισε πριν χρόνια 1 ευρώ -ΙΚΕΑ που ντύνεις το φοιτητόσπιτο-και ομολογώ πως ενώ μάζευα τα θραύσματα,σκεφτόμουν πως για μονόευρη λάμπα,μια χαρά κράτησε τόσα χρόνια και τόσες μετακομίσεις.

2. Έχω πάντα μαζί μου ένα βιβλίο κι ένα σημειωματάριο.

3. Πρόσφατα ο κολλητός μου μου έστειλε ένα τεξτ,στο οποίο έγραφε πως η Παγόχωρα δεν έχει παραλίες. Ήθελα να του γράψω "Βρες Χάρτη που από Μαγγελάνος κατέντησες Μητσόφ!" αλλά με σταμάτησα. Όχι μόνο έχει θαλάσσια ακτογραμμή,βάλε και τις παραλίες δίπλα από ποτάμια και λίμνες! Προσπαθώ να κρατηθώ για να μην είμαι "ξερόλας" ακόμη κι όταν έχω δίκαιο.Η σιωπή είναι κάτι που ακόμα πρέπει να μάθω βλέπεις. Και τί κατάφερα; Σας το "είπα" εδώ...μια τρύπα στο νερό δίπλα από την παγοχωρίτικη ακτογραμμή και το πείσμα μου...αχ αχ...

4. Επειδή μικρή ήμουνα αγοροκόριτσο τα γόνατα μου γενικά παρουσιάζουν μια ζωντανή κι ευτυχισμένη παιδική ηλικία,κι όλα τα "καράτε" με τον αδερφό και τον ξάδερφο μου. Η μάμα μου θλιβόταν "δεν θα μπορείς να  βάλεις φούστα όταν μεγαλώσεις" κι εγώ αναρωτιόμουν ποιά λογική γυναίκα δεν προτιμά τα παντελόνια.

5.Τώρα φοβάμαι να πηδήξω ακόμη κι από το 5ο σκαλί στο έδαφος μα λατρεύω τα σημάδια στα γόνατα μου όπως αποφάσισα ότι θα αγαπώ και τις ρυτίδες που θα έρθουν.

6. Το "ποτέ μη λες ποτέ!" φαίνεται να αρέσκεται στην παρέα μου και μου το παίζει καμπόσικο. Καλά να μου κάνει.

7. Λατρεύω τους σοβαρούς ανθρώπους που ξέχασαν να είναι 24 ώρες το 24ωρο ενήλικες. Αδυνατώ να κατανοήσω τους σοβαροφανείς.


Όποιος/α δεν έπαιξε,ευπρόσδεκτος/η!!