Το σπίτι μου σπίτι τους

Στην Παγόχωρα,όταν σπας ένα συμβόλαιο,πρέπει να δώσεις 3μηνιαία ειδοποίηση.
Από σπάσιμο συμβολαίο κινητής τηλεφωνίας μέχρι επαγγελματικό συμβόλαιο οι 3 μήνες θεωρούνται χρυσός σεβασμός. Τηρείται σχεδόν πάντοτε.

Το ίδιο ισχύει και στα σπίτια. Ενοικιάζεις ένα σπίτι και θέλεις να το αφήσεις; Περίμενε 3 μήνες σε παρακαλώ! Ένας ικανοποιητικός χρόνος για να βρεθεί νέος νοικάρης.
Εκτός βέβαια αν θέλεις εσύ να ψάξεις για ...αντικαταστάτη!

Κι έτσι,εδώ και λίγες μέρες,τα βράδια ανοίγουμε το διαμερισματάκι μας σε άγνωστο κόσμο, που επιθεωρεί τα δωμάτια,το μπάνιο,την καθαριότητα,τη μη καθαριότητα,που δέχεται ή τρομάζει με τις αγκαλιές του Μάρσαλ-βάλε ΥΓ εδώ- και γενικά παρατηρά τη ζωή μας.
ΔΕΝ μου αρέσει γενικά να ανοίγω το σπίτι μου σε αγνώστους αλλά προκειμένου να μην πληρώνουμε μαζί ενοίκιο και δόση τραπέζης για 3 μήνες,αναγκαστικά θα το κάνω.
Και το ξανάκανα βέβαια,ως φοιτήτρια. Έτσι βρήκα συγκάτοικο,έτσι άλλαξα σπίτι,έτσι άφησα το αγαπημένο μου μωβ διαμέρισμα στην Τετραγωνούπολη. Όλα ήταν θέμα 2-3 ημερών. Μη σου πω και 1 ημέρας από τη στιγμή που ο ενδιαφερόμενος έλεγε "Το θέλω!".

Η Λουκανικούπολη όμως είναι αλλιώς. Ο κόσμος είναι πιο ανάμικτος,οι Παγοχωρίτες από όλη τη χώρα και οι ξένοι πάμπολλοι. Η γραφειοκρατία για αλλαγή νοικάρη,τρομαχτική. Ένα φάκελο χαρτιά χρειάζεσαι για να ενοικιάσεις σπίτι!
Ανάρτηση της ανακοίνωσης σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες.Δημιουργία ξεχωριστού ήμειλ μόνο για αυτόν τον σκοπό. Μέσα στις πρώτες 3 ώρες,πήραμε 55 μηνύματα. Τα οποία αυτή τη στιγμή έγιναν 198.
Στους μισούς έπρεπε να απαντήσουμε αρνητικά διότι το διαμέρισμα ΔΕΝ δίνεται σε τριάδες,εκτός αν η μία δυάδα είναι ζευγάρι. Ή είναι όλοι μαζί σε σχέση. Τί εννοείς δεν γίνεται; Όλα γίνονται.

Ήρθαν αρκετοί Παγοχωρίτες,πάμπολλοι Μεσογειακοί. Ως επί τω πλείστω Ιταλοί κι Ελλαδίτες.
Ομολογώ πως ήμουν ιδιαίτερα φιλική με τους Μεσογειακούς,θέλω να βοηθήσω όσο γίνεται. Αλλά δεν είμαι αφελής. Γνωρίζω ότι ο ενθουσιασμός μας δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα πάρουμε και το σπίτι.
- Ω,κε μπέλα! =Σε τί μπελά θα σας βάλω!
-Το θέλουμε!Αύριο να υπογράψουμε αν γίνεται! =Το θέλουμε αλλά δεν είμαστε κι 100% σίγουροι.Θα πιούμε καμιά μπιρίτσα κι ως αύριο αποφασίζουμε!
 -Πολύ μεγάλο! Για αυτό τόσα λεφτά! =δεν έχω τα λεφτά για το ενοίκιο. (παρ΄όλο που πληρώνω τα ίδια χρήματα για το μισό αυτού του διαμερίσματος)
-Γ4μ4το! Αύριο θα το πάρουμε.Να στείλετε μόνο μια σύσταση,γιατί ξέρετε πως είναι τα πράγματα.=Αν δεν αλλάξουμε γνώμη. (Ο Λάβης πίστεψε τους πρώτους,τώρα το παίζει παγωμένος τοίχους με όλους τους άλλους).

Οι Παγοχωρίτες,αμίλητοι σχετικά.
- Ωραίο,πολύ άνετο. Μα είστε σίγουροι πως μόνο τόσο είναι το ενοίκιο; χΜ....Θα το σκεφτώ και θα σας απαντήσω εντός της βδομάδος.=Θα το σκεφτώ αλλά αν τελικά αποφασίσω να μην το πάρω δεν θα ακούσετε ούτε κιχ!

Οι νεαρές Παγοχωρίτισσες αποτελούν ειδική κατηγορία.
Τους δείχνεις την κουζίνα "Ανήκει στο διαμέρισμα,θα μείνει εδώ και μπορούμε να σας αφήσουμε και το  ψυγείο..." και την προσπερνούν αδιάφορα.
ΔΕΝ ενδιαφέρονται. " Με τόσα φαγάδικα εδώ γύρω,δεν νομίζω να μαγειρεύουμε!χιχιχι"
Αν απαντήσουν. Συνήθως δεν ρίχνουν ούτε μια ματιά στην κουζίνα.

Μια Ολλανδή ενθουσιάστηκε με την κουζίνα,κι έτσι συνειδητοποίησα πως αυτή η τόσο φιλική Παγοχωρίτισσα ...δεν ήταν παγοχωρίτισσα. :)

Οι Αμερικάνοι-έχουμε πάρα πολλούς Αμερικάνους εδώ- ως επί τω πλείστω κατάγονται από τη Ν.Υ. και θέλουν τα μεγαλεία της εκεί ζωής με την απλότητα και τις τιμές της Λουκανικούπολης.
Ο ένας,ζούσε για χρόνια στην Αθήνα "Άθενς είναι Μεγαλούπολη,τη νιώθεις έτσι,όχι σαν τη Λουκανικούπολη.Η αγαπημένη μου πόλη μετά τη ΝΥ.Έχεις πάει ποτέ στο Άθενς; Γκρέϊτ Σίττι. Αϊ λαβ χερ. Γιου νόου ιτς α Χερ,ράιτ; Αααααα γιου αρ Γκριικ!!! Αϊ αμ σό χάππι. Μέιμπι νεξτ τάιμ αϊ γκόου,γιου γουαντ το καμ γουιθ μι; Γιου χαβ α σέκοντ μπαθ; Δις ις γουάι αϊ λαβ σαμ σποτς ιν Λουκανικούπολις"
μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα
Πόσο τους αρέσει να μιλούν. Χειρότεροι κι από μένα :Ρ :/ :) 

Οι Γάλλοι ενθουσιάζονται με την άπλα και την κουζίνα.
Το ένα ζευγάρι άρχισε να σχεδιάζει τα ντίνερς που θα κάνουν με τους φίλους τους. Μπροστά μας.
Με μας να καταλαβαίνουμε τα πάντα. (Θα ήθελα να το πάρουν αυτοί,που ξέρουν να τιμήσουν και την παρουσία και τη λειτουργία κουζίνας!)

Αλλά το πιο περίεργο κι αξιοθαύμαστο της υπόθεσης είναι πως ...ΔΕΝ είχαμε Τούρκους ενδιαφερόμενους σε μια περιοχή γειτονική της Μικρής Κωνσταντινούπολης. Άρα ναι,αλλάζει η περιοχή για αυτό και δεν μπορέσαμε να βρούμε έστω 1 διαμέρισμα προς πώληση. Τα αγόρασαν όλα διάφορες εταιρείες,και σε 2-3 χρόνια θα τα "βγάλουν στο παζάρι".Αφού πρώτα διώξουν τον "ντόπιο πληθυσμό".


ΥΓ: Κάποιος έξπερτ στα μπόρντερ κόλλι έγραψε πως "η συγκεκριμένη ράτσα δεν αρέσκεται σε αγκαλιές". Θα του στείλω πακέτο τον Μάρσαλ,που όχι μόνο τρελλαίνεται για αγκαλιές,αποτελεί την ειδική μας επιτροπή καλωσορίσματος στο διαμέρισμα. Τρελλή χαρά,γλυκό σκυλί,χαρά γεμάτο. Ούτε ξανθά τηλεπαρουσιάστρια τόσο ενθουσιασμό για τους καλεσμένους!