Λουκανικούπολη κουπεπέ

Τόσες μέρες στην Λουκανικούπολη,γνωρίζαμε ξανά την πόλη μας με ένα παιδικό καροτσάκι, που έπρεπε να σύρουμε,να σπρώξουμε,να ανεβοκατεβάσουμε στις στάσεις του Μετρό που ο τουρισμός δεν αγγίζει άρα δεν διαθέτουν ανελκυστήρα ή έστω κυλιόμενες σκάλες. Ο σεβασμός μου για τις μητέρες,τεράστιος!

Τα βήματά μας,που συνήθως είναι γρήγορα,σπαστικά παγοχωρίτικα,έπρεπε να κατέβουν στο ρυθμό που κάνουν τα βηματάκια ενός μωρού 21 μηνών. Χμ...όχι όχι,τα βηματάκια του ήταν τόσο γρήγορα που μας κούραζαν όσες φορές τον αφήναμε ελεύθερο,στο Ζωολογικό Κήπο, στο Πάρκο,στο Μουσείο. Αλλά οι νεογονείς είναι υπερπροστατευτικοί,έρμαιοι στο κλάμα και στις διαθέσεις του πρωτότοκού τους. Του πρώτου τους αντίγραφου. Και να τον κανακέψουν,να τον βγάλουν από το αμαξάκι του για να τραβήξουμε φωτογραφίες σε όλα τα στεγνά συντριβάνια,σε όλες τις πλατείες,σε όλα τα αξιοθέατα της Λουκανικούπολης. Και ξέρεις,είναι πολλά.Κι ο μικρός Αγαπούλης δεν θέλει να σταθεί χαμογελαστός και χαριτωμένος για φωτογραφίες. Θέλει να τρέξει,να παίξει,να εξερευνήσει.Να είναι ο ξέγνοιαστος, μωρουδέ εαυτός του! Όχι η χαριτωμένη και φρόνιμη ρέπλικα που χρειάζονται οι γονείς του για τις κορνίζες και τις  χριστουγεννιάτικες κάρτες τους.

Μάθαμε κι ένα σωρό πράγματα!!!
Μάθαμε πως τα πλείστα ταξί στην Λουκανικούπολη δεν είναι εξοπλισμένα με παιδικό κάθισμα. Το ταξί που παρέγγειλα για να παραλάβει τους Ιταλούς της Οικογένειας από το Αεροδρόμιο,έφυγε μόλις αντιλήφθηκε πως είχαν μαζί τους μωρό αλλά όχι κάθισμα. Τσακωθήκαμε  με την τηλεφωνήτρια της εταιρείας ταξί που ζητούσε να πληρώσουμε την κούρσα που δεν έγινε ποτέ γιατί δεν τους πληροφόρησα πως οι επιβάτες δεν θα είχαν μαζί τους το κάθισμα του μωρού!!!
Δεν το ήξερα. Θεώρησα όμως λογικό πως από τη στιγμή που στην παραγγελία σου δηλώσω "ένα νεαρό ζευγάρι με ένα μωρό 20 μηνών που έρχονται από το εξωτερικό" θα εξοπλίσεις το ταξί με το ανάλογο κάθισμα. Δεν θα περιμένεις το ζευγάρι να κουβαλήσει το παιδικό κάθισμα μαζί του,σε τρένα,αεροπλάνα (βαπόρι δεν χρειάστηκαν) και ταξί. Κι απολογούμαι που δεν κατέχω τις λεπτομέρειες αφού τελευταία στιγμή ήρθε η αναποδιά και δεν θα τους παραλαμβάναμε οι  ίδιοι από το αεροδρόμιο!
Τα παιδιά χρειάστηκαν μισή ώρα για να βρουν ταξί στο αεροδρόμιο. Όχι,δεν έψαχναν τις πιάτσες με τα ταξί, ταξί με παιδικό κάθισμα για μωρά 2 χρονών έψαχναν. 30 ταξιτζήδες τους φώναξαν "Νόου Κιντς!Νόου Μπέιμπις!"
Βρέθηκε στο τέλος ένας Τούρκος ταξιτζής που είχε το κάθισμα του μωρού του στον χώρο των αποσκευών. Να είναι καλά ο άνθρωπος!
Εννοείται πως οι Ιταλοί μας πληγώθηκαν,ειδικά όταν πρόσεξαν πως στα ταξί έμπαιναν επιβάτες με τα σκυλιά τους! :Ρ :)
Ναι, ναι ναι...

Βέβαια,πήραν το αίμα τους πίσω όταν μάθαμε πως ...στον Ζωολογικό Κήπο,δεν επιτρέπεται η Είσοδος στους σκύλους... Ντόιγκ Μπόιγκ χα; Πρώτη φορά στον Ζωολογικό Κήπο, όπου τα Ευρωπαιδάκια γνωρίζουν τα άγρια ζώα από κοντά. Ως συνήθως, το μούδιασμα: Πώς επιτρέπει ο Πολιτισμός τον εγκλωβισμό της Φύσης;

Τα πλείστα ζώα σε κατάθλιψη,σχεδόν βουβά,σχεδόν ψεύτικα ακίνητα. Μονάχα ένας τίγρης σε ποσταγκρέσιβ φάση, τσακωνόταν με ένα γιγάντιο κόμπο που κρεμμόταν από το ταβάνι του κλουβιού του. Τα παιδάκια στρίγγλιζαν ενώ οι πολικές αρκούδες προσπαθούσαν να κοιμηθούν.Κάθε μερικά λεπτά,νόμιζα πως βρίσκομαι στο Τζάμπο. Τα παιδικά τσιριχτά ίδια,είτε από εμπορικό τραγουδάκι είτε τρισδιαστατα σε μορφή ενθουσιασμού για τη συνάντηση με τους Καναδέζικους Λύκους και τους Χιμπατζήδες. Τα ίδια μπροστά και από το μωρό του Κήπου,το μωρό Ιπποπόταμο που γεννήθηκε πριν μερικές μέρες.  Τσιριχτά, τσιριχτά,κλάματα και περισσότερα τσιριχτά. Μηγονείς σε απόγνωση!  Νομίζω χρειάζεται ένα τέτοιο έκθεμα σε κάθε ζωολογικό κήπο. Μηγονείς σε απόγνωση στο κλουβί. Να μας φέρνετε ωτοασπίδες αντί για μπανάνες,ευχαριστώ!
 Ο Αγαπούλης στο μεταξύ είχε τεζάρει μέσα στο αμαξάκι του ενώ ο Λάβης ονειρευόταν πως η Δευτέρα θα μετατρεπόταν μαγικά σε Κυριακή! :Ρ :)


Μετά από απίστευτες ώρες γραφείου και πεζοπορείας, έχω και να μαγειρέψω. Γυρνάμε στο σπίτι και μπαίνω ολοταχώς στην κουζίνα. Θέλω να βγάλω τα ρούχα μου μα οι κανόνες στοιχειώδους κοινωνικής συμπεριφοράς δεν μου το επιτρέπουν. Απλώς μπαίνω στην κουζίνα κι αρχίζω το μαγείρεμα. Τους λαχανοντολμάδες/κουπέπια αυγολέμονο τους ετοίμαζα 3 νύχτες. Μια τη γέμιση,μια το τύλιγμα,μια το ψήσιμο. Να σου πω την αλήθεια όμως; Δεν με κούραζε αυτό,γιατί ξέφευγα. Κι ας ετοίμαζα σούπερμεγκαλίσιους πρωινά για 5, και εξωτικά δείπνα για 6 (εμ τί; τον Μάρσαλ τον ξεχάσαμε;) λιχούδικα πηρούνια. 
Που αγαπώ πολύ. Ο Αγαπούλης θέλει να τον κρατώ στην αγκαλιά μου ενώ πλάθω ψωμοκεφτέδες. Τον καθίζω στον πάγκο, η Νεομαμά θυμώνει, ο Μάρσαλ ζηλεύει. Κι εγώ μαθαίνω να πλάθω ψωμοκεφτέδες με ένα χέρι. Στο μεταξύ Λάβης και Νεομπαμπάς,στρώνουν το τραπέζι. Στο οποίο θα σερβιριστούν παγοχωρίτικες σπεσιαλιτέ.Ναι,υπάρχουν και είναι νόστιμες.
Η Νεομαμά καταφέρνει να ξεκολλήσει τον Αγαπούλη από πάνω μου. Τα τσιριχτά του Τζάμπο επιστρέφουν θριαμβευτικά! Ο Μάρσαλ ηρέμησε και μου γλύφει τις μπότες. Σε λίγο, ο Αγαπούλης τρέχει στα πόδια μου και γίνεται πανικός. Ο Μάρσαλ δεν ξεκολλάει από δίπλα μου ενώ υπομένει τον Αγαπούλη που τσιρίζει και του τραβάει τα αφτάκια! Σηκώνω πάλι τον μικρό στον πάγκο. Με κοιτάει με το πιο αθώο ύφος στον κόσμο! Και αγκαλιά φορτίσσιμη!  "Σία σία σία σία ίίίίίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιαααααααααααα απώ σε!!" και φιλιά στα μάγουλα,ενώ στον Λάβη που είναι και θείος εξ αίματος, περιορίζεται στο "Αλό! Αλόοοου!" Α, ναι, στον Αγαπούλη μιλάω περισσότερο ελληνικά παρά οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Τόσες βραδιές στο σκάιπ άρχισαν να πληρώνονται σε " Απώ σε!" από τη φωνούλα του μωρού :)))))))))))))))))))))))))))))))

Αιώνια αγάπη με τον μικρό. Βέβαια, έμαθα από τον Νεομπαμπά, μπορείς να εξασφαλίσεις την Αιώνια Αγάπη, αν την κλειδώσεις σε μια Γέφυρα. Κάτι που προφανώς γνωρίζουν πολλοί ποπ μύστες. Αλλιώς πώς να εξηγήσεις τις κλειδαριές στις γέφυρες; Κλειδαριές,στις οποίες αναγράφονται τα ονόματα των Εραστών,που λόγω Ηλικίας ή Πάθους πιστεύουν πως αν όντως πράξουν το συγκεκριμένο, θα είναι για πάντα μαζί.

Θα ήθελα να βρισκόμουν ξανά σε αυτήν την ηλικία και να πίστευα ότι ισχύει κι ας έχει γεννηθεί η ιδέα από συγγραφέα εφηβικών μυθιστορημάτων...
Προς το παρόν μου αρκεί αγκαλιά φορτίσσιμη από τον Λάβη.