Σόλων! Σόλων!Σόλων!

"Σόλων!Σόλων!Σόλων!"

Ξεραλυγγιάστηκε ο Κροίσος, συνειδητοποιώντας τη σοφία του Σόλωνα και την σημασία της πραγματικής ευτυχίας.
Τί να σου κάνει η χλιδή και η δόξα αν θα καταλήξεις ψητός με λαχανικά (δεν υπήρχαν πατάτες τότε στη Μ.Ασία) στα κάρβουνα;

Τρεμόπαιζε η φράση όλο αυτό τον καιρό. Αν βλέπαμε ειδήσεις,πεταγόταν και με ξεκούφαινε. Μα άντε να πεις σε τρίτους πως όποτε βλέπεις τις ειδήσεις για την Αραβική Άνοιξη, πετάγεται η ιστορία του Κροίσου στο κεφάλι σου.

"Σόλων!Σόλων!Σόλων!"

Ο Καντάφι στα χέρια των επαναστατών. Μέχρι τότε ήθελα να πιστεύω πως οι επαναστάτες διαθέτουν ευγένεια, ήθος,περηφάνεια. Όμως αυτοί εδώ δεν ήταν άνθρωποι,ήταν τέρατα. Πληροφορίες βασανισμού,που δεν θα ξεχάσουμε εύκολα. Ήταν σα να έβλεπες μια γερασμένη γαζέλα στα νύχια ύαινων.Αρρωστημένων,σαδιστικών ύαινων. Να την ξεκοιλιάζουν,να την βασανίζουν,και πριν το φαγητό, να φωτογραφίζονται μαζί της. Άθλια όντα!

Ήταν δικτάτορας; Ήταν ο ίδιος αρχισαδιστής; Δεν έχει πια σημασία. Από τη στιγμή που κάποιος γίνεται ένα κουβάρι βαμβάκι στα χέρια των πολλών, παύει να υπάρχει η προηγούμενη του μορφή. Οι αγανακτισμένοι Άραβες μετατράπηκαν αστραπιαία σε καρικατούρες της Ασχήμιας που γεννάει η Εξουσία. Σαπισμένοι Άνθρωποι.

Και όλα γίνονται προς τί; Για Ανάπτυξη; Ή για εδραίωση του Ισλαμικού Συντάγματος; Στην Τυνησία έχουμε ήδη ερχομό των Ισλαμιστών στην Εξουσία.
Το κέρδος της Γαλλίας από όλα αυτά ποιό είναι;
Η ανάπτυξη στις τηλεπικοινωνίες ήρθε στην Αφρική μέσω του Καντάφι. Μέχρι τότε, οι αφρικανικές χώρες είχαν την ανάγκη του Παρισιού. Αυτό του το αναγνώρισε κανείς ή γίναμε όλοι πάλι έρμαιο των γαλλικών πρακτορείων παραπληροφόρησης;

Σόλων! Σόλων! Σόλων!

Έρχεται και στα μέρη μας η Δικαιοσύνη.
Οι παραγκούπολεις και τα γκέτο που γνωρίζουμε από τις μεγαλουπόλεις της Ασίας και της Νοτίου Αμερικής, θα γίνουν σιγά σιγά μια εικόνα που συναντάται και στην Ευρώπη.Εκτός αν το σταματήσουμε.
Αλλά πώς;
Εδώ η Ευρώπη δεν γνωρίζει τί και πώς και πότε.
Αγριογκρινιάζει μονάχα στα "προβληματικά μέλη" της και φωνάζει "Κίνα!Κίνα!Κίνα!" σάμπως η τελευταία, ενδιαφέρεται να μας βοηθήσει χωρίς βαριά ανταλλάγματα.

Ο κόσμος όμως;  Πόσο ακόμη θα δεχόμαστε τον ταϊσμό των τραπεζών,δανεισμένο αίμα των παιδιών μας, ενώ ταυτόχρονα θα χάνουμε το σπίτι μας αφού οι καλοταϊσμενες τράπεζες προχωράνε σε ασυνείδητους πληστειριασμούς και ανήθικες δημεύσεις περιουσίας; Ως πότε μπορούμε να δεκτούμε πως οι κυβερνήσεις,που εμείς ψηφίζουμε και κτίζουμε,θα στρέφονται εναντίον μας;
Θα είναι πολιτικοί ή οικονομικοί παράγοντες που θα φωνάζουν τον Σόλωνα;

Προς το παρόν,τον θυμάται μόνο το μεσαίο στρώμα, αυτό που με κόπο σπούδασε και δούλεψε για να σπουδάσει τα παιδιά του. Ο σκοπός ήταν ένα καλύτερο μέλλον. Η πραγματικότητα είναι μορφωμένοι και καλλιεργημένοι δούλοι σε τιμές ευκαιρίας.
Κι εμείς δεν γνωρίζουμε ακριβώς ποιό είναι το καλύτερο μέλλον. Για αυτό χαθήκαμε στο δρόμο.