Έφαγα Πόρτα

Πριν την Κύπρο ο Λάβης είχε τους δισταγμούς του για το αν ήθελε πραγματικά να είναι συνοδηγός με οδηγό μουά πουά.
- Εδώ σπάνια πιάνεις αυτοκίνητο, κι εκεί θες να κάτσω συνοδηγός;
- Μα όταν δεις πως οδηγούμε στην Κύπρο, όχι μόνο συνοδηγός, στον αποθηκευτικό χώρο πίσω πίσω θα θέλεις να κρυφτείς!
- Άλλη βλακεία έχεις να πεις;
- Χμ...εμίλησε το πλάσμα, που έβγαλε δίπλωμα οδήγησης στην Παγόχωρα!!! Για να οδηγήσετε εσείς σε άλλη χώρα, πρέπει να κάνετε κι ένα Διεθνές Δίπλωμα Οδήγησης, ώστε να ξεκολλήσετε από Κανόνες και να μάθετε το Ένστικτο Οδήγησης. Θυμάσαι το Παρίσι;
Το Παρίσι είναι η πιο Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα με τον Αλαβουρνεζικότερο Κώδικα Οδικής Συμπεριφοράς-χειρότερα κι από το Κάϊρο. Και στην Λουκανικούπολη βέβαια οι αστυνομικοί χαρίζουν τα νυχτερινά διπλοπαρκαρίσματα στις λεωφόρους μα όχι να χρειάζεσαι 10 παραβάσεις για να μπεις στην είσοδο του Ξενοδοχείου/Πανεπιστημίου/Πολυκατοικίας. Στο Παρίσι, ο Λάβης τα έχασε, τιμόνι ανάλαβε η Ελλαδιστάν Κυπριστάν βεβαίως βεβαίως, χωρίς να χάσει την ψυχραιμία της. Είπαμε ξέρουμε τους νότιους κώδικες, δεν ασπαζόμαστε όμως την φιλοσοφία της βρισιάς.

Κι ερχόμαστε στην Κύπρο, όπου ο Λάβης τα είδε όλα. Τους που έμπαιναν μονόδρομο και μας έβριζαν γιατί δεν κάναμε " πιο τζει", τα λεωφορεία που οδηγάνε στο κέντρο του δρόμου, τις μοτοσυκλέτες που προσπερνάνε από όλες τις μεριές και δεν προλαβαίνεις να τις δεις καν, τα διπλοκάμπινα που μεταφέρουν τις προίκες των παιδιών και εγγονιών τους, την κυρία ετών 99 που προσπαθεί μια ώρα να σταθμεύσει. Της τελευταίας περισσότερο ακούγονταν τα κοσμήματα που σείονταν σε κάθε κίνηση του κορμιού της παρά το συνομήλικο της αυτοκίνητο. Χμ, για την τελευταία τώρα που το σκέφτομαι, ένιωσα πολύ περήφανη. Υπάρχουν τέτοιες γυναίκες στην Κύπρο! :))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Τα καλύτερα στο πάρκιγκ. Αναίσθητους να σταθμεύουν στη μοναδική θέση για παράλυτους οδηγούς, ακατανόμαστους να παρκάρουν κάθετα προς τις θέσεις σταθμεύσεως με αποτέλεσμα να κρατάνε 4!!! θέσεις...4 ρε φίλε!!! 4!!! Δεσποινίδες με μαύρα γυαλιά και εικοσάποντα στις 10 το πρωί, που βαριόντουσαν να προχωρήσουν άλλα 20 μέτρα και να σταθμεύσουν στον άδειο χώρο σταθμεύσεως-αυτόν δίπλα από τo Beanery της Έγκωμης, και προτιμούσαν το πεζοδρόμιο.

Η πιο αναίσθητη από αυτές, λίγο πριν το μεσημέρι, μου έδωσε μια πόρτα όλη δική μου!΄Η μάλλον η συνοδηγός της. Είχαμε πάρει πρωινό με μια φίλη, και περπατούσαμε στο πεζοδρόμιο με προορισμό το πάρκινγκ και τελικό προορισμό την παραλία (άσχετο). Δυο αυτοκίνητα, ήδη σταθμευμένα. Για κακή μου τύχη, βρισκόμουν στην εξωτερική πλευρά.
Ανοίγει με δύναμη η πόρτα του αυτοκινήτου, πααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααφ
και διπλώνομαι εγώ με ΆΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑου άααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααου άααααααααααααααααααααααααααααααααααααου ...πέφτοντας στο τοιχαράκι δίπλα - σιγά μην έπεφτα στο πεζοδρόμιο! :Ρ
Η κοπέλα που με κτύπησε, να ρωτάει αν είμαι καλά, ν΄απολογείται...
- Καλά είσαι; Να καλέσουμε ασθενοφόρο;
- Όχι όχι άααααααααααααααααααααααααααου.... (πώς το άααααααααααααου δεν έγινε ουάαααααααααα το ξέρει μόνο η ψωροπερηφάνια μου, που απολογείτο γιατί δεν πρόλαβε να σταματήσει το άου πριν ακουστεί!)

Έμεινα διπλωμένη για μερικά λεπτά με την κοπελίτσα να προσπαθεί να ακυρώσει κάπως την γκάφα της, και τον Λάβη να θέλει να καλέσουμε ασθενοφόρο. Η οδηγός, με εικοσάποντα και μαύρα γυαλιά φιρμέ, αναίσθητη για τον φιρμό μου, παραπονιόταν πως τους περίμεναν για καφέ  "και δεν έχουμε κι όλη τη μέρα να ασχολούμαστε και μαζί με ξένους!" Ευτυχώς ο Λάβης δεν καταλαβαίνει ελληνικά γιατί δεν θα την έσωζε τίποτα και κανένας από τα χέρια του. Η κοπελίτσα ν΄απολογείται για την φίλη της, κι εγώ να σκέφτομαι " τί καλά που είμαι ψηλότερη από τον κυπριακό μέσο όρο!Μόνο έτσι γλύτωσαν τα δόντια μου!" (είδες η ματαιοδοξία; )
Τόσες μέρες μετά, ένας μώλωπας μωβ ολόδικός μου, που ξεκινάει λίγο πάνω από το γόνατο και καταλήγει στο στήθος, μου θυμίζει περισσότερο την αδιαφορία της ακατανόμαστης οδηγού, που βιαζόταν να πιει καφέ παρά την κοπελίτσα που με κτύπησε, διότι ξέχασε να κοιτάξει για πεζούς πριν ανοίξει την πόρτα. Και την τυφλαμάρα μου, που δεν είδε την πόρτα ν΄ανοίγει.


ΥΓ: η φωτογραφία περσινή, από χώρο στάθμευσης στον Πρωταρά. Το αυτοκίνητο που βλέπουμε στον δρόμο του πάρκιγκ, είναι σταθμευμένο.