Στο καφέ του ΚραΚρα

Πέμπτη της Αναλήψεως. Αργία και ο Θεός μας έδωσε τη Χαρά του, με όμορφη λιακάδα και γλυκό αεράκι,αυτό που γεννιέται συνήθως μέσα από τα κληματόφυλλα, και δροσίζει τους νησιώτες.Ήμασταν όμως σε μια πρωτεύουσα, που δανείζεται τη Φύση για να ομορφύνει.
Περπατήσαμε πολύ, πάνω στο πεζοδρόμιο, μέσα από αυτοκίνητα σταθμευμένα, πάνω σε μονοπάτια, ανάμεσα σε ηλιολουόμενους, απλωμένους στο γρασίδι. Σε λίγες ώρες θα μοιάζανε με ώριμες φράουλες, πεσμένες στο χορτάρι.
Περπατήσαμε στην πρώην νεανική γειτονιά, που κατακλύστηκε από νότιους Παγοχωρίτες, κι έχει αρχίσει να χάνει την τυπική ανεμελιά της Λουκανικούπολης.Έφεραν μαζί τους τόση τσιγκουνιά,γκρίνια και τυφλή υποταγή στο οποιοδήποτε νομίδιο, που οι υπόλοιποι αφήνουν πλέον αυτούς τους δρόμους, και μετακομοίζουν στη περιοχή μας.
Αναγνωρίσαμε το γλυκό καφέ με τα υπέροχα γλυκά και ίσως το πιο φρέσκο παγωτό ολόκληρης της πόλης, κι ενθυμόμενοι την φιλοξενία του ιδιοκτήτη, καθίσαμε για κρύο καφέ και γλυκό. Καθίσαμε έξω σε λευκό τραπεζάκι γαλλικού μπαλκονιού, δίπλα από 25 άτομα που περίμεναν για παγωτό. Φάνηκε διαφορετική η αύρα του, παρά το γεγονός πως οι τοίχοι είχαν το ίδιο ροζ χρώμα, και τα ζαχαρωτά στα διαφανή μπουκάλια εξακολουθούσαν να είναι το ίδιο πολύχρωμα όπως την πρώτη φορά.
Κατά τύχη, πέρασε ο Β,ένας φίλος, με το ποδήλατο κι αποφάσισε να καθίσει μαζί μας. Μπήκανε με τον Λάβη στο μαγαζί για τις παραγγελίες, γύρισαν μετά από 10 λεπτά κάπως συννεφιασμένοι. Ο φίλος μας, είχε ζητήσει μίλκσεϊκ μπανάνας, και του αρνήθηκαν. " Προσφέρουμε μόνο μίλσκεϊκ βανίλιας!"
Διαγραφή και για τον κρύο καφέ από το μενού. Μέσα στο καλοκαίρι.
Παγωτό μπανάνας προσφέρουνε, μίλκσεϊκ όμως όχι.
Όταν η κοπελίτσα, έφερε τις κουτσουρεμένες παραγγελίες μας, ρώτησα ευγενικά ποιά η διαφορά του να φτιάξουν κρύο ρόφημα από παγωτό μπανάνας αντί από παγωτό βανίλιας, για να εισπράξω ένα  φοβισμένο " Αυτοί είναι οι κανονισμοί."
Μετά από λίγη ώρα, φάνηκε ο ιδιοκτήτης, αναγνώρισα το πρόσωπο του από την προηγούμενη μας επίσκεψη αλλά όχι το βλέμμα.Συνειδητοποίησα γιατί ήταν τόσο φοβισμένη η κοπελίτσα. Ίδια ερώτηση από τον ευγενέστατο Β, η απάντηση απότομη κι άκρως απαράδεκτη για Παγοχωρίτη:
" Αυτό είναι το μενού, αν θέλεις έρχεσαι αν θέλεις δεν έρχεσαι! Πελάτες έχω αρκετούς!"
Σχεδόν έδειρε τον Β! Η καταπληκτική τάρτα σοκολάτας έμεινε στο πιατάκι μου, ο καπουτσίνο επίσης. Σηκωθήκαμε και φύγαμε.Μας ακολούθησαν 20 άτομα, που περίμεναν για παγωτό, σχολιάζοντας όλοι μεγαλόφωνα πως " γέμισε η περιοχή μας νότιους Παγοχωρίτες χωρίς τρόπους!"
Σπουδές ζαχαροπλαστικής σε Γαλλία,Ελβετία και Η.Π.Α. αλλά γλυκύτητα καμία. Έμεινε αΜΠάλατος ΣπαγγοΒΟΥρκαρος, σε ελεύθερη κυπριακή μετάφραση.
Κι αυτός πες είναι ζαχαροπλάστης. Πόσοι ακαλλιέργητοι μορφωμένοι κυκλοφοράνε ανάμεσα μας και χαλάνε τη λιακάδα του τόπου μας τάζοντας στον κόσμο γλυκά πλάθη;

ΥΓ:φώτο από Κύπρο-περσινή.Η μοναδική μέρα που ο σκύλος μας έφαγε μαρούλι λόγω ζήλειας!Ναι,ζήλεψε το μαρούλι της χελώνας. Τώρα, που κλείσαμε 2 βδομάδες χωρίς μαρούλι,ζηλεύω κι εγώ....://////