σκεπτόμενη καθεδρικώς

Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Πρωτεύουσας, είναι μια ακόμα απόδειξη της απουσίας οξυγόνου στα μυαλά που μας διοικούν. Αμφιβάλλω αν κάποιος ψήφισε καθαρά με βάση το καλό της πόλης, έχοντας λάβει υπόψη του  το αίτημα της Εκκλησίας, το Τμήμα Αρχαιοτήτων, το ΣΑΚ ή τους κατοίκους της περιοχής. Κομματική γραμμή τυφλή υπακοή!  Παραπονιόμαστε που η Εκκλησία είναι μια ζωή μπλεγμένη στα πόδια της Πολιτικής. Έλα όμως που τελικά και η Πολιτική έχει αμιγώς κομματική γνώμη για την Εκκλησία!

16 μέλη του δημοτικού συμβουλίου άναψαν πράσινο φως για ανέγερση του καθεδρικού ναού. Ψήφισαν υπέρ του ναού, από τη δημοτική ομάδα του ΔΗΣΥ, οι Νίκος Νουρής, Κάτια Απέγητου, Ιωάννης Φάκας, Ανδρέας Στυλιανού, 'Αριστος Δράκος, Αντώνης Αντωνίου και Νίκος Μαλέκος. Επίσης, όλα τα μέλη της δημοτικής ομάδας του ΔΗΚΟ (Ανδρέας Μούγης, Σούλα Κολλακίδου, Νίκος Πέτσας και Θεοδώρα Κναή). Από τη δημοτική ομάδα της ΕΔΕΚ, υπερψήφισαν οι Αντώνης Αντώνη και Νίκος Αβρααμίδης. Υπέρ ψήφισαν επίσης και οι δημοτικοί σύμβουλοι του ΕΥΡΩΚΟ 'Αντρη Αργυρού και Ανδρέας Μάτσας. Εναντίον της ανέγερσης του ναού ψήφισαν η δήμαρχος Λευκωσίας Ελένη Μαύρου, ο σύμβουλος των Οικολόγων Στέλιος Κολοκασίδης και όλα τα μέλη της ομάδας του ΑΚΕΛ (Μέλια Αβραάμ, Ήβη Κανάρη, Απόστολος Κουλουρούδιας, Χριστάκης Γεωργίου, Χρίστος Ιωσήφ, Μπέτυ Κουσουλίδου και Γιώργος Μεσαρίτης).



Είμαι Ελληνίδα - της Κύπρου. Ελληνοκύπρια. Ελληνορθόδοξη χριστιανή.
Η τελευταία πινελιά στην πολιτιστική κι εθνική μου ταυτότητα δεν με αποτρέπει από το να ανάψω κεράκι ή να προσευχηθώ σε χριστιανικό ναό άλλου δόγματος ή να νιώσω περιφρόνηση για τον τόπο λατρείας οποιασδήποτε άλλης θρησκείας.
Αν κάποιος καταχωρίσει την ταυτότητά μας, οφείλει να γράψει πρώτα το είδος στο οποίο ανήκουμε-άνθρωπος στην προκειμένη περίπτωση-και μετά την ήπειρο/χώρα στην οποία κατοικούμε. Δευτερεύοντα όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά; Ναι. Όμως σημαντικά αφού αποτελούν τις ρίζες και το μέλλον μας. Την ολοκληρωμένη μας ταυτότητα. Αυτήν που ίσως κάποια μέρα θα φέρουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Αλλά αν δεν έχεις καρδιά κι ανθρωπιά, τί να τα κάνεις τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά;

Σχεδόν γέννημα θρέμμα Λευκωσίας, με περιπάτους στην εντός των τειχών πόλη παρέα με τον παπάκη μου, όταν εκεί έβρισκες μόνο τα ξυλουργεία,μερικούς άλλους τεχνίτες και κάποιες αποκομμένες βιοτεχνίες. Κρατώντας την φωτογραφική κι έχοντας για καμβά την αρχιτεκτονική, με ξεναγούσε στην ξεχασμένη καρδιά της πόλης μας.
Κυρίαρχα τα στοιχιά της, αν σκύψεις πάνω στην πουρόπετρα θ΄ακούσεις τα θροϊσματα των σωμάτων που έλιωσαν στον χρόνο. Ανελέητα. Είτε βγήκαν από ελληνικά και φράγκικα σπλάχνα είτε από βενετσιάνικα, τουρκικά κι αραβικά. Μια συνεχής σκλαβιά και η πάλη για ελευθερία, κλείνεται μέσα στην παλιά την πόλη.
Κρεμμάμενη πάνω σε ένα μπαλκόνι, να τραβώ τις πρώτες φωτογραφίες της Αγιάς Σοφιάς, στην άλλη μεριά της Χώρας, την κατεχόμενη. Πώς να ξεφύτρωσε ανάμεσα στα σύννεφα των βυζαντινών τρούλλων τέτοιος ναός;  Μέχρι σήμερα παλεύουμε για να ξαναγίνει εκκλησία. Κι όμως, από την αρχή καταδικασμένη η Αγιά Σοφία. Χαλάστηκε μεγάλη ελληνική εκκλησία για να μπει στη θέση της αυτή η ωραιοτάτη ευρωπαία. Στα αποκαϊδια της Ορθοδοξίας χορεύανε οι Δυτικοί, κόβοντας το νησί από την Πόλη, κι εκτελώντας όσους δεν γονατούσαν μπροστά στον Πάπα. Την ελευθερία για να επιστρέψουν πίσω στην κανονική Ορθοδοξία την κέρδισαν οι Έλληνες μόνο μετά τον ερχομό των Οθομανών. Μας αρέσει δεν μας αρέσει αυτή είναι η πραγματικότητα. Είδαμε τους Οθωμανούς σαν Λυτρωτές από τα χέρια των Δυτικών. Μέχρι που άλλαξαν πάλι τα πράγματα, βέβαια.

Σπαρμένη στους μιναρέδες η εντός των τειχών Λευκωσία. Να της θυμίζουν την σκλαβιά της και να δίνουν στους ισχνούς εργάτες από τις χώρες του Κορανιού, ανάσα μεταξύ της ανέχειας και της εξαθλίωσης που λαμβάνουν από τα νεοκυπριακά αφεντικά τους.

Στα σουβλισμένα αρχοντόσπιτα,συνήθως χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και θέρμανση, στοιβάζονται ακόμα άνθρωποι, συνήθως μαυριδεροί. Κτίζουνε όνειρα παρέα με τις μουσικές τους, στους παλμούς μιας περιοχής που οι ντόπιοι επιτρέψαμε την εξαθλίωση για σχεδόν σαράντα χρόνια. Να πω ότι χάρηκα που είδα τα πρώτα μαγαζάκια πριν μερικά χρόνια ν΄ανοίγουν δίπλα κι απέναντι από εκείνο το μοναδικό "Φοίβος Σατανάς";
Τα μπαράκια και τα καφενεία που φέρνανε ζωή απ΄το απόγευμα και μετά, δεν βοηθούσαν στην αναγέννηση. Τα ταβερνάκια σα να φτιαχτήκανε για να κρατάνε παρέα στους στρατιώτες στα φυλάκια. Άραγε υπάρχουν ακόμα εκείνα τα φυλάκια ανάμεσα στα χαλάσματα και τις γάτες;

Ανακαίνηση οικιών από την δεκατία του 90. Ανάπλαση. Τα μικρά σχολεία να γεμίζουν με τάξεις πολύχρωμων γλωσσών και πολυμουσικών χρωμάτων.

Καλλιτέχνες, Ζωγράφοι, Μουσικοί, Σχολές Ιδιωτικές και τελευταίο το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Τελευταίο. Τονισμός στο τελευταίο. Έτσι δεν είναι πάντα όμως;Πρώτα κινούνται μερικά άτομα, κι έπειτα σταματούν οι δισταγμοί του κράτους.
Κι έπειτα ακόμα θυμώνω με την βρακοφουστανελέ συμπεριφορά μας ενάντια σε μια από τις κορυφαίες Αρχιτέκτονες ανά το Παγκόσμιο. Θυμάστε τί είχε γίνει τότε; Σταματήσαμε κάτι όμορφο. Χωρίς να έχουνε δει καν τα σχέδια. Με το έτσι θέλω Οικολόγων που ζούνε απόλυτα εναρμονισμένοι με την κυπριακή χλωρίδα, δηλαδή το καυσαεριωμένο ενετικό τείχος. Να τους λέγαμε ότι κάτω από τα τείχη υπάρχουν κι άλλοι, παλαιότεροι πολιτισμοί; Πόση λογική χρειάζεται για να πείσεις ένα άνθρωπο ότι το παρελθόν οφείλει καμιά φορά να σέβεται το μέλλον;

Κι ερχόμαστε ξανά στο Νέο Καθεδρικό Ναό.
Ήμουν εναντίον μιας τέτοιας ανέγερσης. Μέχρι που συζητήθηκε η δημιουργία ενός πετίσιον. Να υπογράψω υπέρ ή εναντίον; Μα πώς γίνεται; Αφού δεν είδα καν τα σχέδια.Το μόνο που ακούστηκε ήταν το ύψος -26 μέτρα. Κι από ότι φαίνεται η Αρχιεπισκοπή ήταν έτοιμη να μειώσει το ύψος του Ναού, σεβόμενη τις υποδείξεις των αρμοδίων.
Θα μου πεις βέβαια πως ο Τόμυς βγήκε και είπε τα δικά του. Τώρα θα τον μάθουμε τον Τόμμυ Βου; Γνωστός ο χαρακτήρας του. Δεν είμαι εδώ για να τον κρίνω αν και για να πω την αλήθεια, όσα νεύρα μου είχε προκαλέσει κατά καιρούς το αγέρωχο του ύφος, έσβησαν από θαυμασμό για το πείσμα του που τον έφερε από το Βέλγιο στην Κωνσταντινούπολη για να είναι στην ώρα του για το Συλλείτουργο με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ενώ όλη η ευρώπη έφτυνε στάχτες και λάβα από το ηφαίστειο.
Θέλει μεγαλύτερο Ναό για να μπορεί να υποδεκτεί μεγαλύτερο αριθμών πιστών και πολιτικών; Θα τον έχει, για αυτό είμαι σίγουρη. Ευελπιστώ πως ανάλογη του πείσματος του είναι και η αισθητική του, ώστε να αποκτήσουμε ένα πραγματικό κόσμημα. Αρκετά εκτρώματα φυτεύτηκαν τον τελευταίο καιρό, ειδικά σε μορφή εκκλησιών...
Μάχιμη η Δήμαρχος Λευκωσίας. -Πρώτη μου σκέψη πριν ένα χρόνο: "Μα αφού είναι του ΑΚΕΛ.   Λογικό δεν είναι να εναντιώνεται σε ένα μεγαλοπρεπή Ορθόδοξο Ναό;"  Οι Αρχιτέκτονες τί λένε για όλα αυτά; Η Ουνέσκο; Είναι προστατευμένη από την Ουνέσκο η εντός των τειχών πόλη; ΔΕΝ ξέρω.
Εκείνη η Στοά δίπλα από την Δημοτική Αγορά πώς πήρε την έγκριση με όλο εκείνο το γυαλί; Την Ηχορύπανση που παράγει την σκέφτηκαν ποτέ;
Οι Αρχιτέκτονες δεν με έπεισαν. Στα επιχειρήματά τους διαβάζω την αναφορά στην αύξηση της κίνησης εντός των τειχών σε περίπτωση ανέγερσης του Ναού, σε συνδιασμό με την επιφύλαξη τους για ένα τεράστιο χώρο στάθμευσης. Σύμφωνοι αλλά η ασχήμια του χώρου στάθμευσης δεν λύνεται με υπόγειο ή πολυόρωφο χώρο στάθμευσης; Στις ευρωπαϊκές παλιές πόλεις πως γίνονται όλα αυτά; Παίρνεις 2-3 παλιά σπίτια, που ούτως ή άλλως βρίσκονται στο παρολίγον του θανάτου, μάλλον και στην περιουσία της εκκλησίας, κατεδαφίζεις τους εσωτερικούς τοίχους, διατηρώντας όμως τους εξωτερικούς, και βουαλά ένα πάρκιγκ που δεν αγγίζει χυδαία την υποδομή της Παλιάς Χώρας. Ή αν είμαστε πραγματικά Λευκωσιολάτρες και όχι γιαλαντζί, απαγορεύουμε ενός των τειχών,την κυκλοφορία στα αυτοκίνητα. Ποδαράκια και Λεωφορεία, αφού προτάσσουμε κιόλας ως παραδείγματα τις πόλεις της Ευρώπης.
Ένα άλλο σημείο που με ξένισε στην αναφορά των Αρχιτεκτόνων; Ότι η αντιγραφή βυζαντινών εκκλησιών, είναι ατυχής και η πρόταση τους για Συνέδριο Μοντέρνας Ναοδομίας και Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό. Οποιοσδήποτε πολίτης έχει ασχοληθεί έστω κι ελάχιστα με τους Αρχιτεκτονικούς Διαγωνισμούς εντός Κύπρου, θα φρίξει με αυτή την πρόταση. Μια μασέλα ακούγεται να δοκιμάζει χρήματα, αλλάζοντας μορφές από το ένα έκτρωμα στο άλλο, από αυτά που γέννησαν τέτοιοι διαγωνισμοί στο νησί μας. Μπρρρρρρ.....
Με την Μοντέρνα Ναοδομία δεν μπορείς να διαφωνήσεις, είναι καιρός για Καινοτομίες ακόμα και στην Εκκλησιαστική Αρχιτεκτονική. Θα έλεγα "Εννοείται πως Ναι!" σ'έναν Καθεδρικό Μοντέρνου Ρυθμού εκτός της Παλιάς Λευκωσίας όμως και όχι στην Καρδιά της. Αν θα κτιστεί όντως στην Παλιά Πόλη, σεβόμενοι την Ιστορία θα πρέπει να πάρουμε ντόπια υλικά και παλιούς ρυθμούς. Και με διεθνή Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό...

Η 1η φωτογραφία στη Λαϊκή Γειτονιά, στον παράλληλο δρόμο από την Πλάτωνος. Ευάερα σοκκάκια μα σύρματα παντού.
Η 2η φωτογραφία από σημείο της οδού Λήδρας, που υποτίθεται πως δεν ξεψύχησε ποτέ. Ξέρουμε τα χάλια που υπάρχουν. Αν το Δημαρχείο θέλει να προστατεύσει την πολιτιστική μας Ιστορία, ας αρχίσει από το μάζεμα σκουπιδιών αλλά και τον καθαρισμό εγκαταλελειμένων κτιρίων πριν ανησυχήσει για τη δράση του Τόμμυ Βου.