σαββατοκυριακάτικο

12 ώρες παρασκευή ζυμαρικών/γέμισης/ετοιμασίας πιάτου
φουσκωμένες πατούσες
και με μπράτσα που νομίζεις πως σε λίγο θα μοιάζεις του Πόππαϊ

ένα πιτσιρίκι που σε τρέχει για να του πεις αν προτιμάς την Πορτογαλία ή τη Γερμανία
-και όσο αντιπαθητικός είναι ο "Κλαψάντο" άλλο τόσο και ο "Νόουερ" άρα ποιά ομάδα να επιλέξεις; -
το πιτσιρίκι στα 4 του χρόνια υπερβολικά  υπομονετικό,
να με πληροφορήσει κιόλας σε άπταιστα παγοχωρίτικα πως τα Παγοχωριτάκια είναι κακούργικα,ψυχρά παιδάκια άρα αν είμαι καλή κυρία (Τί με είπες;Κυρία; ΛυγμΟυφΚλαψ!) να υποστηρίξω την ομάδα του την Πορτογαλία
-"ο μπαμπάς μου θα με πάει γύρο του θριάμβου αν κερδίσουμε!!!"-
και ξέρεις κάτι;
Λυπήθηκα που τελικά δεν κάνανε τον γύρο του θριάμβου,ελπίζω στο επόμενο παιχνίδι.

Ο Λάβης έγινε ένα με την τηλεόραση αυτές τις βραδιές
-στο σπίτι μας κι αλλού-

Παρ΄όλα αυτά,
προλάβαμε και μια βόλτα στο κέντρο,
ένα γρήγορο καφέ,
περπάτημα με τον Μαρσαλάκο,
και τις πρώτες 2 ταινίες της τριλογίας των χρωμάτων.
Μπλε και Λευκό.

Σαν την Εθνική Ελλάδος,
που την Παρασκευή δεν έπεσε στην Πολωνία,
παρ΄όλο που στη μάζωξη όλοι μα όλοι - Παγοχωρίτες και Ρώσσοι,ακόμη κι αυτός ο Λάβης -
με πληροφόρησαν πως θα χάσει σίγουρα με τρία.
Ενώ σερβιρίστηκε η πρώτη μακαρονάδα από τις 6 που φτιάξαμε,
τους άκουσα να απογοητεύονται,
φωνάζοντας " Μωβ η Ελλάδα σου σκόραρε"
και για κάποιο ανόητο λόγο,χάρηκα.

Όπιο κανείς;