Γνήσια Αντίγραφα

Τόσο νωρίς το απόγευμα,άδειος ο κινηματογράφος,εννοείται! :)

Φλαςμπακ:
Τρίτη απόγευμα, αφήσαμε τους Ιταλούς μας να μπουν στο δημοφιλέστερο Μουσείο- το οποίο έχω δει δεκάδες φορές και παραφράζοντας την γνωστή καρβουνιασμένη φράση σε ...ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΜΑΡΜΑΡΟ!-και μεις το σκάσαμε για το κοντινότερο σινεμά. Διώροφος κινηματογράφος στεγασμένος στον 3ο όροφο και τη σοφίτα ενός αριστουργηματικού κτιρίου του 18ου αιώνα. Ταινίες από όλο τον κόσμο. Ταξίδια. Ποιά να διαλέξουμε; Μα είμαστε στις 3 το απόγευμα στο σινεμά; Σε καθημερινή; Γουάο!!!  Ένας παππούλης μπροστά από μας προσπαθεί να κτίσει το πρόγραμμα του. Τρεις συνεχόμενες ταινίες. Θα προλάβει να κάνει και διάλειμμα για καπνό;  Ναι, αν μπορεί ν΄ανεβοκατεβεί γρήγορα γρήγορα τρεις ορόφους.
Με το που έφυγε,μας λέει η Ταμίας: "Κουλ ο παππούς! Δεν είναι κουλ; Έρχεται συχνά για τέτοια απογεύματα.Δεν του αρέσει να ριζώνει στον καναπέ,κάθε μέρα κι άλλο χόμπι.Σήμερα,κινηματογράφος και πάντα διαλέγει ταινίες με υπότιτλους!"
Αν σκεφτείς πόσο δυσάρεστα είναι τα έργα με υπότιτλους για τους πλείστους Παγοχωρίτες,ναι,ο παππούλης είναι πολύ κουλ. Αν σκεφτείς πως στα 80πόσα του,ανεβοκατεβαίνει και 3 ορόφους...Ρισπέκτ!

Αγοράσαμε τα εισιτήρια μας και μπήκαμε στην μικροσκοπική αίθουσα για να δούμε την ταινία του ιρανού σκηνοθέτη Abbas Kiarostami με την ιέρεια Juliette Binoche και τον βρεττανό βαρύτονο  William Shimell στον πρώτο του κινηματογραφικό ρόλο.
Η ταινία παίχτηκε πέρσι στους κινηματογράφους της Ευρώπης και χάρισε στην Μπινός το Πρώτο Βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών.

Γνήσια Αντίγραφα

Ένα παιχνίδι λέξεων,μια στοιχομυθία μεταξύ της πραγματικότητας και της φαντασίας ή της εξέλιξης της πραγματικότητας; Διάλογος στα ιταλικά,στα γαλλικά και στα αγγλικά. Τί όμορφα που το έργο δεν περιορίστηκε στα αγγλικά μα άφησαν την ιστορία να εξελιχτεί στην γλωσσολογική πραγματικότητα της ζωής στην Ευρώπη. Αυθεντικότητα!  Το στοιχείο που ζητώ σε ταινίες που διαδραματίζονται στην Ευρώπη,μα όλοι μιλάνε στα αγγλλικά,αφαιρώντας έτσι την ορθή μελωδία από την ατμόσφαιρα.

Το έργο ξεκινάει ουσιαστικά με την παρουσίαση βιβλίου Βρεττανού συγγραφέα στην Τοσκάνη,με θέμα την Αυθεντικότητα και τις Κόπιες στον χώρο της Τέχνης.
Στον χώρο μου γνωρίζω πως η Κόπια δεν έχει την αξία της Ρέπλικας,που κι αυτή με τη σειρά της δεν αγγίζει την τιμή του Αυθεντικού.Πάντα όμως αναρωτιόμουνα πως είναι δυνατόν ένα χειροποίητο κομμάτι να μην αποκτά την αξία του αυθεντικού; Ο καλλιτέχνης αντιγραφέας που πρόσφατα φυλακίστηκε,δεν είναι ιδιοφυής αφού για δεκατίες πείστηκαν δεκάδες εικαστικοί και συλλέκτες για την αυθεντικότητα των έργων (του);

 Στην πορεία, οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές μετατρέπονται σε Γλυπτά, για τον Δεσμό των οποίων,ο σκηνοθέτης δεν μας επιτρέπει να γνωρίζουμε με σιγουριά αν είναι Αυθεντικός ή όχι.
Ποιά σχέση μένει ίδια;  Είναι ο πρώτος έρωτας και το γαμήλιο πάρτυ,καρικατούρες της αλήθειας που θα επέλθει κατά την ωρίμανση; Ή η τελευταία είναι το γνήσιο αντίγραφο; Και το βράδυ της συντροφικότητας, ποιά Αλήθεια το πλάθει;
Ποιός είναι ίδιος με τον εαυτό του πριν 10 χρόνια; Πόσους ρόλους αλλάζουμε για να προσαρμοστούμε στα δεδομένα της ζωής μας; Με πόσους συνανθρώπους μας μπορούμε να ταυτιστούμε πλήρως ώστε να φορέσουμε τον χαρακτήρα τους και να μπούμε στη ζωή τους απαρατήτηροι;

Εννοείται πως φύγαμε από την ταινία πεπεισμένοι για εντελώς διαφορές εκδοχές της αλήθειας.
Δεν το συζητήσαμε περισσότερο απ΄ότι επέτρεπε ο χρόνος. Βιαζόμασταν να συναντήσουμε τους Ιταλούς έξω από το Νέο Μουσείο και να προχωρήσουμε τη ξενάγηση. Δανεισμένος αέρας διακοπών,καθόλου πραγματικός.

Δίπλα από το επόμενο αξιοθέατο,βρήκαμε το πρώτο Χριστουγεννιάτικο πανηγύρι. Ήπιαμε το πρώτο ζεστό κρασόμελο του χειμώνα,με τον Αγαπούλη να ενθουσιάζεται με την πίστα παγογλύστρας και μια καμηλοπάρδαλη από λέγκο..Γνήσια τα λέγκο,η καμηλοπάρδαλη αντίγραφο των πραγματικών. Το μικρό μας όμως,δεν ενδιαφερόταν για αυτό. Μονάχα για το παιχνίδι ανναρίχησης.

Η ταινία,αξίζει πραγματικά!
Μπορεί πάλι να φτάιει που είμαι φαν της Μπινός, που ξετρελλάθηκα με τον Γουίλλιαμ (νέος θα ήτανε ΚΟΥΚΛΟΣ!)...

Η Μούσα σε Συνέντευξη στο Βήμα