Φ(ί)λομαρκτ

http://www.mauerparkmarkt.de/img/front.jpg

" Δεεεεεεν κάνει κρύο στην Παγό(χω)ρα, κρύο που κάνει πάμπολλες φορέεεεεες, Έλα σήμερα τον ήλιο ν΄απολαύσεις,όπως δεν τον απόλαυσες ποτέ!"
Βάλε μουσική Λοκομόντο και αντιηλιακό! Αυτό ήταν επιτέλους το καλοκαιρινό μας Σαββατοκύριακο!!! Στο τέλος του Σεπτέμβρη! :))))))))))))))))

Όλη η Λουκανικούπολη έξω. Λάβης,Μωβ και Μάρσαλ επίσης.Χμ,τον τελευταίο τον αφήσαμε στο σπίτι το Σάββατο το πρωί για να κάνουμε τις δουλειές και τα ψώνια της βδομάδας.Όλες τις υπόλοιπες ώρες όμως,μαζί μας!


Κυριακή,πήγαμε στο Φλομαρκτ του κέντρου, όπου θέλαμε ν΄ανακαλύψουμε φωτογράφο ή ζωγράφο μιας και για το σπίτι μας δεν αξιωθήκαμε ακόμη να βρούμε πίνακα. Εκτός από μια φωτογραφία θαλάσσης, που μεταμορφώθηκε σε πίνακα ώστε τα χρώματα της να φέρνουν λίγο καλοκαίρι στο καθιστικό μας. Και μια φωτογραφία από την παλιά Λευκωσία, που δείχνει ένα πανάρχαιο ποδήλατο ακουμπισμένο σε τσίγκινη πόρτα εργαστηρίου,και δίπλα ένα μπρούντζινο καπνιστήρι.
Όποιος βλέπει τη φωτογραφία σχολιάζει αρνητικά:
" Τί θέλεις ένα παλιοποδήλατο με αγιωμένο τσίγκο μέστο καθιστικό σου;"
Είναι γνώριμη εικόνα της Λευκωσίας μου. Το ποδήλατο μοιάζει σε αυτό που είχε ο παππούς για τον περίπατο του όταν αγωνιζόταν να κόψει το τσιγάρο (και τα κατάφερε).  Διηγείται απογευματινές διαδρομές στην παλιά πόλη με την οικογένεια και τον παπάκη μου για ξεναγό. Βραδινούς περιπάτους με την παρέα ή τον έρωτα. Καμιά φορά ξεφυλλίζει και ιστορίες των φαντασμάτων της εντός των τειχών Χώρας ενώ ταυτόχρονα θυμίζει την άπνοια των παλιών επαγγελμάτων της πόλης...
Μια Κύπρο που την αγαπώ και δεν υπάρχει πια. 

Τέσπα!

Στη Λεωφόρο,στρίψαμε αριστερά αντί για δεξιά, ακολουθώντας τα ανθρώπινα κύματα. Βρεθήκαμε στο λάθος φλομαρκτ μόνο που το συνειδητοποιήσαμε Δευτέρα πρωί πρωί με την Αγνή. (" Άγκνες" αλλά δεν κάνει ρίμα με την Αυγή:Ρ ). Τέσπα, η Αγνή γελούσε γιατί άλλο είναι το μικρό φλίμαρκετ τέχνης,που είχε προτείνει. Τέχνη μπορεί να μην βρήκαμε,γνωρίσαμε όμως κόσμο! :)
Τον οποίο κόσμο δεν είχαμε υπολογίσει- αφού βρεθήκαμε σε λάθος τόπο! Ο Λάβης κατάφερε να κρατήσει τον Μάρσαλ μόνο για πέντε λεπτά,έτσι τον ανέλαβα τις επόμενες 3 ώρες ανάμεσα στα μονοπατάκια της υπαίθριας αγοράς, να προσέχω μετά γυμναστικής μην τον πατήσουμε τα δίποδα και μην τον δαγκώσουν τα υπόλοιπα τετράποδα που δεινοπαθούσαν παρέα.

Η αγορά θύμιζε Βαβέλ.

Ισπανικά,γιαπωνέζικα,παγοχωρίτικα,ελληνικά,αραβικά,βιετναμέζικα,αγγλικά κλπ κλπ κλπ...ξεχώριζαν στις πυκνές φάλαγγες που κτίζαμε όλοι μας πιεσμένοι ανάμεσα στα κιόσκια.Ζαλίστηκα διότι παντού άκουγα γνώριμες λέξεις και όμως καμιά φράση δεν έβγαζε νόημα αφού αναμιγνύονταν σαν τα νερά διαφορετικων ποταμών που σμίγουν στην θάλασσα.
Σκέφτηκα τη θάλασσα που δεν έχουμε, αγόρασα όμως νερό παγωμένο, ένα παιδί δίπλα μου άκουγε Λοκομόντο.  Του χαμογέλασα τόσο πολύ,που κατάλαβε και δυνάμωσε τη μουσική. Έκανε διάλειμμα για να φάει κάτι. Έριξα νερό στη μουσούδα του Μάρσαλ,που το τίναξε στα πόδια των περαστικών. Ανταλλάξαμε στο μεταξύ τηλέφωνα με το παιδί, που μόλις ήρθε στη Λουκανικούπολη με την κοπέλα του.Φίλοι από την πατρίδα,δυσεύρετοι και καλοδεχούμενοι.

Βγήκαμε στο δρόμο  και οι πέντε μαζί,για το πλησιέστερο καφέ,με σκιά δέντρου. Το βρήκαμε μια ώρα αργότερα χάρη στο πείσμα του Λάβη. Ναι, προσπεράσαμε τουλάχιστον πενήντα καφές αλλά όχι,δεν του άρεσαν. Είχε όμως δίκαιο. Τα τραπεζάκια βρίσκονταν στα πόδια δέντρων-μη ρωτάς τώρα το είδος- και το αεράκι μας έσωσε από την ηλίαση. Παγωμένος καφές για τους τέσσερεις, κρύο νερό για το σκυλάκι. Και το καρότο του βεβαίως βεβαίως. - Ναι,μετά από τόσα μπισκότα,τόσες λιχουδιές για σκύλους, ο Μάρσαλ επιμένει να το παίζει Μπαγκς Μπάνι.

Μετά από 3 καρρότα,ποζάραμε και για σοβαροφανή φωτογράφηση. Ο γαϊδαράκος του ανήκει πλέον στο παρελθόν.

Αγοράσαμε 3 λιθογραφίες του 19ου αιώνα. Άσχετες μεταξύ τους.
Την Κυριακή θα πάω στο σωστό φλιμαρκετ,παρέα με τα παιδιά. Ελπίζω μέχρι τότε να έρθει και το νεό καλώδιο της φωτογραφικής-τα δόντια του Μάρσαλ το πήρανε για καρότο...