Χρειάζεται τίτλο;

Ήθελα να γράψω για τα σχόλια μου σε γκ(ρινι)αρίσματα παγοχωρίτικα για την Ελλάδα μου αλλά όχι. Τουλάχιστον ακούστηκαν εκεί που έπρεπε, κατανοήθηκαν κάποιες αλήθειες που δεν παρουσιάζονται στους εδώ φορολογούμενους, που νομίζουν πως δουλεύουνε για να ζει ο Νότος,ουψ άρχισα πάλι. Στοπ. Για την Κύπρο, τίποτα δεν ξέρω, τίποτα δεν απαντώ,αφήστε με ήσυχο όοοοοοοολοι...οκ,Στοπ! :Ρ

Βέβαια στον χιλιοστόν Αμερικάνο,που με ρώτησε "Τί πάθατε εκεί στην Ελλάδα και πατώνετε;" του απάντησα "Γιατί εσείς εκεί κάτω στις Η.Π.Α. τί πάθατε;" και ναι, κοκκίνησε κι άρχισε να μου δίνει χίλιες και μία απαντήσεις.

Προς το παρόν, καλαθόσφαιρα. Μπάσκετ,δουλειά και βιβλία.

Ξεκίνησα τρία βιβλία.

• Constantinople, τουEdmondo de Amicis, μια περιήγηση της Κωνσταντινούπολης του 19ου αιώνα. 

Όπως γητεύτηκε ο συγγραφέας από την Πόλη, μαγεύομαι κι εγώ από τις περιγραφές του,έστω στ΄αγγλικά. Ελπίζω να υπάρχουν όμορφες ιστορίες στα ενδώτερα... :)  Βιβλίο για το σπίτι, με λίγη συγκέντρωση παραπάνω.

• Eίκοσι Ποιήματα του Έρωτα κι Ένα Τραγούδι Απελπισμένο, του  Pablo Neruda.

Μερικοί στίχοι κάθε μέρα το άγχος κάνουν πέρα. Άσε που ζεσταίνουν την ψυχούλα. Στα ισπανικά και στα ελληνικά, αντικρυστά αντικρυστά.  Στο μετρό, ανάμεσα σε εφημερίδες και βιβλία για βαμπίρ,η απόδοση στα ελληνικά ό,τι πρέπει για να γλυκάνεις το υπόλοιπο της ημέρας., Τ΄απογεύματα βέβαια, διαβάζω  το αυθεντικό κείμενο και προσπαθώ να το μεταφράσω από μόνη μου. Τρελλαίνομαι με τη μελωδία των στίχων, χαμένη στην μημετάφραση.

• Der Tod in Venedig und andere Erzählungen (Ο Θάνατος στη Βενετία κι άλλα Διηγήματα),  του Thomas Mann,

Τρίτη ανάγνωση, χαλαρή για το πάρκο,στον τεράστιο κλειστό χώρο για τους σκύλους ενώ ο Μάρσαλ παίζει ελεύθερος με τους φίλους του. Κι ενώ οι σκύλοι παίζουν,οι περισσότεροι άνθρωποι απαιτούν την ιδιωτικότητα τους,έτσι για να μην ενοχλώ κανένα, φέρνω βιβλίο και καφέ. Ομολογώ πως πριν χρόνια το ύφος του Τόμας Μαν,μου ήταν ξένο. Πλέον όχι και τόσο.Ειδικά στο τώρα μας.

Οι μουσικές επιλογές είναι σε στίχους του Πάμπλο Νερούντα. Ερωτισμός από την Βραζιλιάνα Louciana Souza  και Πραγματικότητα Διαχρονική σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη.