Πολλή ζέστη σήμερα. 27°C και πολλή πολλή υγρασία. Θάνατος για την αναπνοή, ειδικά όταν είσαι μπουκωμένη από το κρυολόγημα που σου πάσαρε ο Λάβης.... Και στην Παγόχωρα, δεν υπάρχει κλιματισμός...ούτε καν ανεμιστήρες.
Έφυγα το απόγευμα για το σπίτι τρέχοντας, τρέχοντας σαν σε μαραθώνιο. Με μικρές,κοφτές εισπνοές και εκπνοές ενάντια στη μπόχα του μετρό.Φτάνοντας, έπεσα σχεδόν με τα ρούχα στη μπανιέρα για ντους. Τί τέλειο που είναι το νερό.
Όμως ο Μάρσαλ καθόταν έξω από τη μπανιέρα,κρατώντας το λουρί στο στόμα.
-Περίπατο;
-γααααααααααααβ γαααααααααβ γουβ! (=εσύ τί νομίζεις;τόση ώρα περιμένω!)
-Οκ... κούχουκούχουκουυυυυυυυυυυυυυχουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυύ
(στον βήχα εξαφανίστηκε-μαζί με το λουρί βεβαίως βεβαίως. τον περίπατο δεν τον ρισκάρει για τίποτα και για κανένα!)
Έτσι πήγαμε στο πρώην αεροδρόμιο που βρίσκεται κοντά στο σπίτι μας, και τώρα έχει μετατραπεί (προσωρινά νομίζω) σε πάρκο. Σήμερα, δεν είχε τόσο πολύ κόσμο να αθλείται. Ήλιος δυνατός, και κανένα δέντρο να σε προστατέψει στην σκιά του. Οι Παγοχωρίτες βέβαια, στρωμένοι στα χορτάρια, πολλές γυναίκες με μπικίνι, όλοι χρυσομαυρισμένοι.Θαυμάζω το χρώμα τους αλλά σιχαίνομαι την ηλιοθεραπεία, πόσο μάλλον να μην υπάρχει καν θάλασσα ή έστω πισίνα (ποτέ ξανά λίμνη!) δίπλα για να σε δροσίσει.
Δύο ώρες μετά, επιστροφή στο σπίτι.
Στο δρόμο, με ακούει μια κυρία που δίνω διαταγή στον Μάρσαλ να καθίσει.
-Ελληνίδα είσαι γλυκειά μου;
-Ναι!
-Τίνος είσαι;
-Συγγνώμη;
-Τίνος είσαι λέω. Οι γονείς σου ποιοί είναι; Δεν σ΄έχω ξαναδεί αλλά τους γονείς σου σίγουρα θα τους γνωρίζω. Σε ποιό σχολείο πας;
-Εμ...ξέρετε...είμαι μεγάλη! (αυτό τώρα δεν είναι απάντηση 6χρονου;Αυτό βγήκε,τί να μαζέψεις;)
-Μεγάλη;Άντε καλέ!
-Ναι. 29 χρονών.
-Πόσο; !!! ;;;
Με κοιτάει πάνω κάτω. Κάτι η απουσία μακιγιάζ, κάτι η ροζ φανέλα με την hello kitty, κάτι το κοντοπαντέλονο και τα αθλητικά...κάτι οι βούκκες (μάγουλα),που εξεχάσαν να φύουν μετά που ετέλειωσε η νηπιακή ηλικία... ένιωσα την φανέλα στην πλάτη να έχει κολλήσει πάνω μου από τον ιδρώτα. Εμ βέβαια, ποιά κοπέλα πάνω των 25 κυκλοφορά έτσι ιδρωμένη;Καμιά!Στην ηλικία μου,έπρεπε ν΄άλλαζα μπλούζα στο πάρκο,μετά από ηλιοθεραπεία βεβαίως βεβαίως και όχι μετά από τρέξιμο με τον σκύλο! ΔΕΝ πτοούμαι όμως! (χα!)
-Και είμαι από Κύπρο, δεν είμαι από δω.
-ΑΑΑΑ, έχουμε φίλους στην Κύπρο! Παντρέψαμε.....
Περάσαμε 4 δεκαετίες γάμους και παντρειές όλων των Κύπριων και Κρητικών φίλων τους, ακόμη και για ένα Πόντιο που παντρεύτηκε στη Λευκωσία πριν 35 χρόνια. Απογοητεύτηκε που δεν γνώριζα κανένα, χάρηκε που γνώρισε ακόμη μια Ελληνίδα της γειτονιάς, έμαθα κι εγώ πως στην περιοχή μας είχε παλιά πάρα πάρα πάρα πάρα πολλούς Έλληνες μα κατέβηκαν για την σύνταξη στην Ελλάδα και στην Κύπρο και στην Κρήτη (χωριστά τα έλεγε, σαν τους Παγοχωρίτες, τόσα χρόνια η καημένη εδώ μέσα!)...
Ο Μάρσαλ βρήκε ευκαιρία να ξαπλώσει στον δρόμο για κανένα μισάωρο. Κι εγώ κέρδισα πρόσκληση για καφέ, την εβδομάδα που μας έρχεται. Ντράπηκα ν΄αρνηθώ. Τόσα χρόνια προσοχή,αποφεύγω τέτοιες προσκλήσεις και συναθροίσεις. Πώς την έπαθα σήμερα...η φανέλα με την hello kitty φταίει!
:)
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
μια χαρά βρε !
ναι ναι, τέλεια! :)))))))))))))
ΑπάντησηΔιαγραφήπάω να δω τη Νάξο σου!
:))))))))))))))))))))))))))))))
χαχαχαχα! Έτυχεν μου τζαι εμένα. Συγκεκριμένα κάποιος είπεν μου "ηταν εδω ένας Κυπριος απο το Παραλίμνι, πρεπει να είναι 15 χρόνια που εχει φύγει...Γιωργο τον λέγανε"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιε μου πως θέλεις να τον ξέρω;;;;;
Υ.Γ. Είμαστεν συνομίληκες τέλεια! :)
τέλεια η hello kitty... και για όλες τις ηλικίες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ στα 27 ακόμα φοράω καρδούλα μώβ κρεμαστό με ρόζ μπλούζα, οπότε σε νιώθω απόλυτα!!!
don't give a damn, my friend! :)
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχα Πρας μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γνωρίζεις τον Γιώργο από το Παραλίμνι; Ντροπή! χαχαχαχαχαχα
Οκ, τα νησιά είναι μικρά αλλά έλεος! Μια φορά με ρωτήσανε αν γνωρίζω και κάποιους από την Κρήτη, επειδή είμαστε δίπλα,ξέρεις...
:))))))))))))))))))))))))))))))
και στο ΥΓ σου:
:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
Πανδώρα μου,
καρδούλα μωβ! Θ Ε Λ Ω ΚΙ ΕΓΩ!!!
:)))))))))))))))))))))))))))))))))
Η χέλλο κίττι ήταν το 1ο λούτρινο που είχα-δώρο πριν γεννηθώ για την ακρίβεια-και ναι...μεγάλη αγάπη! :)
Εξάλλου,μακρυά από την Κύπρο,έμαθα πως ντύνεσαι όπως νιώθεις κι όπως θέλεις χωρίς τους περιορισμούς της σοβαροφάνειας.
πολλά φιλιά κοριτσάκια!
:))))))))))))))))))))))))))))))))
Άντε τυχερή είσαι. Τα πάντα όλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρες.