http://img.protothema.gr/ |
Όχι αυτά που πάλιωσαν. Ούτε αυτά που πέρασε η μόδα τους.
Αυτά που μας υποσχέθηκαν περπάτημα άνεσης,με τις πατούσες σε πούπουλα, τα δάκτυλα σε λουλουδένια μύτη,κι αντί για αυτό κερδίσαμε φουσκάλες όλων των ειδών και των χρωμάτων (ω,ναι!), πατούσες αναστενάρηδων, και φτέρνες με κόκκινα γκράφφιτι.
Αυτά τα παπούτσια, που από κουκλίστικα μετατράπηκαν σε ποδοσκοτώστρες,φτιαγμένες από Σχεδιαστές με το φετίχ "φιτμπάϊτ".Αυτά εννοώ.
1 ζευγάρι πανέμορφα λευκά σάνδαλα "καθημερινά για άνετο περπάτημα",που δεν τα πέταξα ποτέ γιατί είναι κρίμα. Στα 5 χρόνια που τα κουβαλώ από διαμέρισμα σε διαμέρισμα κι από την Παγόχωρα στην Νήσο, ζήτημα αν τα φόρεσα 5 φορές.Μετά τις 2 πρώτες βδομάδες δηλαδή που τα φορούσα μέρα παρά μέρα.Την τελευταία φορά,πριν 2 μήνες, αναγκάστηκα να επιστρέψω στο σπίτι, να φορέσω σαγιονάρες και να επιστρέψω στο κέντρο.
2 άλλα ζευγάρια, 15ποντα παπούτσια για κλάμπιγκ, που μάλλον η θητεία τους τελείωσε πριν καν αρχίσει- ΑΟΥ ΑΟΥ ΑΟΥ παρά τις σιλικόνες Σολ- τα κράτησα κι αυτά.
Να τα πετάξεις, κρίμα. Να τα δωρίσεις στον Κάδο του Ερυθρού Σταυρού δεν είναι φιλανθρωπία αλλά σαδισμός.
Προτείνω να τα χαρίζετε στα σκυλάκια. Αν δεν έχετε,στα σκυλάκια γνωστών, φίλων, συγγενών, γειτόνων και συγχωριανών. :)
Αγαπάνε που αγαπάνε τα παπούτσια. Κυνηγάνε που κυνηγάνε τις παντόφλες μας. Μασουλάνε που μασουλάνε τις πιο αγαπημένες μας γόβες. Γιατί να μην τους δίνουμε αυτά που ήδη μισούμε;
Ξέρετε τί χαρά παίρνω όταν ο Μάρσαλ καταστρέφει την σόλα που έκαιγε τις πατούσες μου; Κάθε δαγκωματιά απάντηση για κάθε πληγή και κάθε φουσκάλα που μου δημιούργησαν!
Μασουλάει εδώ και 3 βδομάδες τα λευκά σάνδαλα κι ακόμη δεν τα έχει αποτελειώσει.
Σειρά θα έχουν τα 15ποντα. Έχω ήδη αφαιρέσει τα τακούνια, για να μην πάθει και τίποτα το μωρουλίνι μας!
Για αυτό σας λέω. Κι αν δείτε κανένα αδέσποτο, μην το αποπάρετε. Με λίγο νερό και φαγητό, χαρίστε του και κάποιο από τα μισητά σας παπούτσια! :))))))
http://www.stylewatch.gr |
Καλή ιδέα! ούλλοι έχουμε 2-3 ζευκάρκα έτσι! Εν κριμαν να μεν τα χαρει κάποιος αλλος αφου εμέις εν τα εκαταφέραμεν. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήxaxa! kali idea!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια απο τις πιο αστείες ιστορίες που έζησα στην εφηβεία είναι το φαγωμα ενός ζευγαριού παπουτσιών μιας φίλης μου από ένα σκυλάκι... έκλαψε στην αρχή, και μετά το γέλιο μας βγήκε αβίαστα... απομυθοποιώντας τα όποια υλιστικού τύπου κολλήματά μας... ωραίο το blog :):):)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρασινάδα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήεννοείται πως εν κρίμα να πιάνουν χώρο αν μπορεί να τα χαρεί κάποιος άλλος, ας εν τζαι μασημένα! :)))))))
Ποστ μου,σι σι :))))))))))
Πανδώρα μου,
χαχαχα...αν ήταν κι αγαπημένο ζευγάρι το κλάμα της φίλης σου ήταν αναμενόμενο,όπως και το γέλιο αργότερα. Αχ αχ...
:))))))