20/7/11

έντονη θλίψη



Παλιά,
η 20η Ιουλίου ήταν σαν Μεγάλη Πέμπτη.
Έτσι την ένιωθα,
νήστευα κιόλας ως Φόρο Τιμής στους Πεσόντες, στους Αγνοούμενους, στους Πρόσφυγες.
Ήταν το ελάχιστο που εμπορούσα να κάμω για τη Μέρα Πένθους, μιας Καταστροφής που δεν έζησα.
Στις 17 του μήνα, εν άφηνα τις γιαγιοθείες που τα μάθκια μου,
ήλπιζαν πως εννα γυρίσουν οι γιούδες τους,της μιας ο μιτσής της άλλης ο πρωτότοκος,
τζαι επειδή είχαν τους τάξει στην Αγία Μαρίνα, επεριμέναν τους ειδικά τούτην την ημέρα,
να γυρίσουν από θαύμα, να γυρίσουν ζωντανοί ή νεκροί.
Οι γιαγιάδες και οι παππούδες μακαρίστηκαν,οι θείοι ακόμη δεν επέστρεψαν.


Τα τελευταία χρόνια,
όταν τυγχαίνει να είμαι στο Νησί στις Μαύρες Επετείους, -όχι φέτος- εβασανίζετουν η συνείδηση μου,που έβλεπα τον κόσμο να βγαίνει σα να ήταν ακόμη μια συνηθισμένη βραδιά. Σύγκρινα με τις παλιότερες χρονιές,που ήταν ντροπή να βγεις μια τέτοια μέρα,ακριβώς σαν στην Κορύφωση της Μεγαλοβδομάδας. (που κι αυτής το νόημα το χάσαμε)
Και αν πιστεύω στην Επανένωση του Νησιού, όταν βλέπω τους Τούρκους να γιορτάζουν την Καταστροφή μας, δεν την θέλω την Επανένωση κι ας εγκυμονεί περισσότερη πολιτική ανασφάλεια η Διχοτόμηση. Στιγμιαία η ίδια σκέψη και κάθε νύχτα που βλέπω τον Πενταδάκτυλο Χριστουγεννιάτικο Δέντρο.

Φέτος,
μετά την Φονική Έκρηξη και με τις Κινήσεις της Κυβέρνησης,που μοιάζουν να μιμούνται αυτές του Ψευδοκράτους για χάρη της "ασφάλειας του Προέδρου", με τους εχθρούς να εορτάζουν την 20η Ιουλίου πνίγοντας το ελάχιστο τουρκοκυπριακό στοιχείο, τις δηλώσεις του Τούρκου και την δική μας Ηγεσία που φέρνει σε γελοτοποιό του, επέστρεψε η Μεγάλη Πέμπτη.
Και στον Σταυρό βρίσκεται για ακόμη μια φορά η ολότητά μας.

Συλλυπητήρια μας. Όλων όσων τα ζείτε εκεί, και όλων όσων βρισκόμαστε στο εξωτερικό με την καρκιά να κάφκεται στην Κύπρο.



3 σχόλια:

  1. Εσυ τζαι η Ποστ σήμερα εβάλετε στόχο να με κλαμουρίζεται.... Η τελευταία σου φραση με εκφράζει απόλυτα που αγωνιώ που μακριά τζαι εν μπορω να κάμω κάτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οχι συλληπητήρια, να ζήσουν οι Ηλίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πρασινάδα μου, Η Ποστ μας άνοιξε παραθυράκι στην υπέροχη καρδιά της και μας διηγήθηκε για μιαν δυναμική μητέρα με τον λεβέντη γιο της, από αυτές τις ιστορίες που διακρίνεις συχνά στην Παγόχωρα.
    Μόνο όσοι ζούμε μακρυά καταλαβαινούμαστε σε τούτο το σημείο,ένναιν;
    :'))))

    Στροβολιώτη μου,
    είδες; Γιορτάζουν όντως οι Ηλίες. Το όνομα του προφήτη ιδιαίτερα δημοφιλές στον στενό συγγενικό κύκλο κι όμως πάντα αποφεύγαμε να γιορτάσουμε αυτή τη μέρα.Τα συλλυπητήρια είναι πιο ταιριαστά στην ελληνοκυπριακή 20η Ιουλίου.Συμπάθα με...
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

κυματοθραύστες