Καθημερινά διαβάζεις τα της Αθήνας και πιάνει σε η ψυχή σου. Γιατί δεν κάμνουν τίποτε να σώσουν την πρωτεύουσα από τον φόβο και τη βία που γεννάει; Από πότε η Αθήνα χρειάζεται τόση βία για να τελέψει την ημέρα της;
Διαβάζεις δεκάδες άρθρα, από τον κόσμο της, από δημοσιογράφους, όλοι προσπαθούνε να το παίξουν κοινωνιολόγοι. Αρκετά με την κοινωνιολογία! Ο καθένας να χαλάσει τον τοίχο φόβου, που έκτισε μέσα του, και μετά μιλάτε για ανανέωση, ανακαίνηση, ελευθερία.
Η είδηση με την δολοφονία του Μανώλη Καντάρη για μια κάμερα, τη μέρα που γεννιόταν το δεύτερο του παιδί, είναι το τρίτο πιο τραγικό συμβάν,που έχω ακούσει μέχρι τώρα. Και δεν θέλω ν΄ακούσω άλλα. Αρκετά με το κλάμα. Αρκετά με τον Φόβο. ΔΕΝ θέλω να πάω στην Αθήνα με τον φόβο πως κάποιος μπορεί να μας επιτεθεί μέρα μεσημέρι γιατί έτσι του έδοξε ή γιατί του εκαλοφάνηκε η τσάντα μας. Ποιός θέλει να πεθάνει για το τίποτα; Κανένας.
Ούτε ο Ξένος ούτε ο Έλληνας.
Κι αν στην Ελλάδα και στην Κύπρο είμαι σπίτι μου, Ξένη είμαι στη χώρα που επιλέγω να ζω.
Σε μια πόλη στα μέτρα της Αθήνας πάνω κάτω.
Ζούμε και καλά σε μια επικίνδυνη περιοχή για τους ντόπιους, διότι την επιλέγουν πολλοί ξένοι. Την ανακάλυψαν βέβαια και οι κτηματομεσίτες, οπόταν σε 3-4 χρόνια τα διαμερίσματα δεν θα είναι τόσο μεγάλα και τόσο φθηνά όπως τώρα και θα φέρνουν τους που θέλουνε να πληρώνουν διαμερισματάκια χρυσά σε δήθεν χάι γειτονιές.
Επικίνδυνη η περιοχή γιατί ζουν πολλοί μουσουλμάνοι. Όντως, οι περισσότερες μαμάδες που βλέπω φορούνε μαντήλα. Αλλά δεν τις εμποδίζει να εργαστούν ή να παίξουνε με τα παιδάκια τους.
Μπήκαμε στον φόβο για πολλές εβδομάδες, μπορεί και 3 μήνες.
Χάρη σε κάποιον εμπρηστή ο οποίος έκαψε πολυκατοικίες μερικούς δρόμους παρακάτω. Κυνηγητό. Ανακοινώσεις της αστυνομίας παντού. Απόγνωση να τον συλλάβουνε.
Στην είσοδο της πολυκατοικίας μας η αστυνομία τοποθέτησε σχετική ανακοίνωση, παρακαλώντας τους ένοικους να κλειδώνουμε πάντα τις εισόδους, και να μην αφήνουμε στον κοινό διάδρομο ούτε καν χαλάκι μπροστά από την πόρτα μας.
Έμαθα για πρώτη φορά στη ζωή μου να κλειδώνω την είσοδο της πολυκατοικίας. Να κοιτώ ύποπτα τον κάθε άνθρωπο, που δεν φαίνεται γνώριμος. Τα ίδια και οι γείτονες.
Βλέπεις, στις προηγούμενες φωτιές,ανάμεσα στους νεκρούς υπήρχε μια λεχώνα με το μωρό της. Δέκα ημερών μωρό. Έκλαιγα δυο μέρες μετά την ανάγνωση της είδησης. Κι ας ήταν άγνωστοι. Δέκα μέρες ζωή. Ματαιότητα υπήρξε αυτό το αγγελούδι; Η αστυνομία πόνταρε στην τραγωδία για ν΄αφυπνήσει την ετοιμότητα μας, που τελικά μετατράπηκε σε φόβο.
Και τελικά συνηθίσαμε. Να διπλοκλειδώνουμε, να δεχόμαστε την ύπαρξη κάμερας,νυχτερινής ασφάλειας κι αστυνόμευσης . Δεν μας αρέσει αλλά ο φόβος των πολλών κέρδισε.
Ήρθε τώρα η Άνοιξη, και δεκάδες παιδιά παίζουν έξω. Με την επιτήρηση των μαμάδων και των γιαγιάδων/παππούδων τους, βεβαίως βεβαίως.
Οι φωνές τους, τα γέλια τους, ακόμη και τα τσιριχτά τους, με ηρεμούν. Προσφέρουν μεγαλύτερη ασφάλεια από τη νυχτερινή περίπολο.Όσο υπάρχουν ξέγνοιαστα παιδιά, ο φόβος εξατμίζεται.
Κι ας διπλοκλειδώνω την είσοδο της πολυκατοικίας. Τουλάχιστον δεν διαβάζουμε κάθε μέρα την εφημερίδα, με την αγωνία αν συνέλαβαν τον εμπρηστή.
Πριν 10 χρόνια που ήρτα Σικάγο ούλλοι ελαλούσαν μου που πάεις κόρη στην πόλη του Αλ Καπόνε. Στην Κύπρο ακούσαμεν παμπολλες φορές την ατάκα "Σικάγο έγινε η Λεμεστός" για παράδειγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή10 χρόνια ζω στην ίδια γειτονιά τζαι νοιώθω μεγάλη ασφάλεια γιαυτό τζαι δεν φευκω που τούτη την γειτονιά. 10 χρόνια όλα ήταν μια χαρά εχτός που πριν 7-8 μήνες που σαν ετζοιμούμουν (ήταν 5:30 το πρωί) κάποιος πάνω στην βεράντα άνοιξε το παράθυρο της κάμαρης μου, το οποίο ούτε τζαι εγώ ήξερα ότι το είχα ακλείδωτο....εσhέστηκα πάνω μου, έβαλλα μια φωνη τζαι ο τυπάς εβούρησεν τζαι έφυεν. Έπιασα την αστυνομία τζαι ωσπου να κλείσω το τηλ ήρταν 4 αστυνομικοί. Βλέπεις μεινίσκω στο Γκρικτάουν τζαι συχνάζουν πολλοί αστυνομικοί στα "γυράδικα". Μετα που λίο έμαθα ότι εκλέψαν την δίπλα τζαι ότι μάλλον εμπήκαν που την κύρια είσοδο που κάποιος δεν εκλείδωσε καλα. Εν τον ήβραν...μαλλον ήταν ένας μιτσής που έκλεψε 2 άι-ποντ. Μετά επιασα την μάμα μου τηλ φυσικά να τα πω. Επήρεν μου 10 μέρες να ξανατζοιμηθώ στο κρεβάτι μου τζαι μετά που ο σπιτονοικοκύρης έβαλεν μας κάντζελα σε ούλλα τα παραθυρα.
Τωρά απέχτησα πάλε την ηρεμία μου.
Σόρυ για το μεγάλο κόμμεντ αλλά εν επειδή σε κατανοώ.
Υ.Γ πριν λίες μέρες ανακάλυψα ότι έσhεις τζαι τούτο το μπλογκ! Μα που ζώ τελικά;;;; Τωρά πρέπει να κάμω κατς απ!
ΑπάντησηΔιαγραφήPrasinada μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήστο Σικάγο τουλάχιστον παίρνεις τα μέτρα σου, ακόμη κι αν ζεις στο Γκρικ Τάουν έτσι;
Κόρη,Παναγία μου! Ελπίζω να του έριξες μια καλήν κυπριακή τσιριλλιά να εν ούλλη δική του!
Όμως αντέχεις να έχεις κάγκελα στα παράθυρα;Εννοώ εντάξει, με τέτοια τρομάρα που επήρες μπορεί να σου δίνουν την αίσθηση ασφάλειας αλλά εν σου διούν ταυτόχρονα και την αίσθηση φυλακής; Δεν ξέρω βέβαια τί θα έκανα στη θέση σου, μπορεί να έκτιζα κιόλας τα παράθυρα.
Εν άσχημη η δύναμη του φόβου,πιο φοβητσιάρικη η επιρροή του στις συνήθειες και στη νοοτροπία μας.
Βεβαίως βεβαίως το κυπριακό μας τουπέ δεν αφήνει και πολλά περιθώρια,τον κάνει πίττα τον φόβο! έτσι δεν είναι;
φιλιά πολλά
:))))))))))))))))))))))))))))))))))
Πάντου παίρνεις τα μέτρα σου....Τζαι στο Σικάγο τζαι παντού!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεν φανταστεις κάντζελα φυλακής. Εν κατι αραιά σαν τζείνα στες βεράντες τζαι λεπτά τζαι διακριτικά. Προτιμώ να τα έχω να σου πω την αλήθκεια τζαι ασ μεινίσκω στες καλές περιοχές της πόλης.
Το εξεπέρασα προπολλού αν τζαι όπως σου είπα επήρεν μου λίο καιρό. Αλλά η ζωή συνεχίζεται τζαι δεν μου αρέσκει να αφήνω μεμονομένα περιστατικά να μου χαλούν την διάθεση...
Καλο Σαββατοκυρίακο!! :)))
Εμάς, στη Λευκωσία, τα τελευταία 3 χρόνια εκλέψαν μας 3 φορές. Την τελευταία, ανοίξαν το αυτοκίνητο μπροστά που το σπίτι τζαι εφκερώσαν το. Την προηγούμενη ένα PS3 που το σαλόνι (φαίνεται ακούσαν θόρυβο τζαι εφύαν γλήορα). Την πρώτην, τη σιειρότερην, ανοίξαν το κάγκελο, εμπήκαν στην πισινή αυλή, εφκάλαν το κολανάκι του σιύλου μας και εκλέψαν τον. Η αστυνομία τζαι τες 3 φορές ήρτεν, ήπιεν τον καφέ της τζαι έφυε χωρίς να γίνει τίποτε. Ήμουν μαθημένος σε χωρκό, με τες πόρτες ανοιχτές χωρίς να ανησυχώ. Δαμαί, τζαι με διπλοκλειδωμένες πόρτες κινδυνεύκεις. Ορισμένες φορές ο φόβος ξυπνά σε, κρατά σε σε εγρήγορση, τζαι έννεν πάντα κακό. Πιάνεις τζαι κανένα ρόπαλο του μπέιζμπολ τζαι περιμένεις τον επόμενον για να πληρώσει για τους προηγούμενους.
ΑπάντησηΔιαγραφήBtw, Γερμανία, Λουντβιγκσάφεν; Που εκάμαν τον εμπρησμό οι νεοναζί σε πολυκατοικία Τούρκων;
ΑπάντησηΔιαγραφήDefiance μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήάργησα να σου απαντήσω μα ήθελα να βρω "τα νέα"από τη φωτιά στο Λουντβιγκςχάφεν γιατί δεν ακολούθησα την είδηση τα τελευταία 2 χρόνια.
Κλέβουν τόσο ανοιχτά και στη Λευκωσία πλέον! Έχει μερικά χρόνια που κλειδώνουμε σπίτι κι αυτοκίνητα.Τέλος οι παλιές συνήθειες.
Στην Παγόχωρα όμως, τουλάχιστον στα νότια της, δεν είχα πρόβλημα αν άφηνα την πόρτα του διαμερίσματος ανοικτή.Το πολύ πολύ να έμπαιναν οι περίεγοι παππούς/γιαγιά από το κάτω διαμέρισμα :)))).
Με ρόπαλο χμ...δεν ξέρω, καμιά φορά η βία μπορεί να οδηγήσει σε χειρότερα αποτελέσματα από μια κλοπή αν βέβαια σου συμβεί τόσες φορές, αρχίζεις και το σκέφτεσαι. Δεν βρήκατε ποιό είναι το αδύνατο σημείο ασφάλειας του σπιτιού σας και να το βελτιώσετε;
...
Στο Λούντβιγκςχάφεν,υπήρξαν διάφοροι παραμέτροι, που εμπόδισαν την σωτηρία των θυμάτων. Κατ΄αρχάς το σπίτι βρισκόταν κοντά στην καρναβαλίστικη παρέλαση άρα σχεδόν αδύνατο για όχημα της πυροσβεστικής να φθάσει νωρίτερα.
Η φωτιά πιθανώς προκλήθηκε από ζεστή εστία κοντά στην σκάλα,που ήταν ξύλινη και καταστράφηκε, προκαλώντας τον θάνατο 9 ατόμων, τα οποία είχαν εγκλωβιστεί στους πάνω οροφους, και παρά τις προσπάθειες της πυροσβεστικής,δεν σώθηκαν.
Τραγικό μα οι ένοχοι δεν έχουν ακόμη βρεθεί, και η αστυνομία "πάγωσε"την υπόθεση.Τα περί νεοναζισμού,δεν ξέρω αν μπορούνε να επαληθευτούν.Ίσως να είναι και φήμη που δημιούργησαν οι Τούρκοι αστυνομικοί αποσταλμένοι της κυβέρνησης Ερντογκάν. Νεοναζιστικά στοιχεία, δεν συνάντησα στην συγκεκριμένη περιοχή. Στον ανατολικό βορρά, ναι, μάλιστα. Εδώ κάλλιστα θα επιβεβαιωνότανε η φήμη.
Για το Λουντβιγκσάφεν ερώτησα βασικά αν εν τζαμαί που είσαι. Αν εν για τζείνη την περίπτωση που μιλάς. Η βία μπορεί να μεν εν πάντα η λύση τζαι να οδηγεί σε σιειρότερες καταστάσεις, αλλά καμιά φορά εν η μόνη επιλογή. Ειδικά αν έσιει να κάμει με την ασφάλεια σου εσένα τζαι της οικογένειας σου. Λύση θα ήταν επίσης ένα σύστημα συναγερμού, αλλά εν θέλω να μπω στη διαδικασία, άσε που ορισμένες φορές εν τζαι πρόκληση για τους κλέφτες (διά την εντύπωση ότι έσιει μέσα πράματα μεγάλης αξίας).
ΑπάντησηΔιαγραφήΉμουν πολύ κοντά στο Λούντιβγκσχάφεν τώρα έγινα ..."χωραϊτισσα" της Παγόχωρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιλώ για πυρκαγιές που έγιναν φέτος την Άνοιξη στο Βερολίνο, σε περιοχές που κατοικούν πολλοί ξένοι. Στην πολυκατοικία που κάηκε η 26χρονη μανούλα με το 10ημερο μωράκι της και τον αδερφό της (και τραυματίστηκαν σοβαρά άλλα 17 άτομα), ζουν κυρίως μετανάστες από Βοσνία,Τουρκία,Βουλγαρία και Ρουμανία αν δεν λανθάνομαι. Σε γειτονική πίσω αυλή, υπάρχει τζαμί, και σε συνδιασμό με το περσινό κύμα πυργκαγιών σε τζαμιά η αστυνομία δεν μπορεί να αποκλείσει ρατσιστικά ή έστω ξενοφοβικά κίνητρα.
Να σου πω ότι το σπίτι ανήκει σε εταιρεία και όχι σε απλό σπιτονοικοκύρη, από τις πολλές (πολυεθνικές κιόλας) που την τελευταία δεκαετία, επενδύουν στα ακίνητα της γερμανικής πρωτεύουσας,τα οποία είναι φθηνότερα από τα αντίστοιχα σε Λονδίνο και Παρίσι.
Η πυρκαγιά μπήκε στα παιδικά καροτσάκια, που βρίσκονταν στην είσοδο, της οποίας η κλειδαριά είναι χαλασμένη από το 2008, όπως κατέγγειλαν οι ένοικοι.
Περνάμε κάθε μέρα από τον διπλανό σταθμό του μετρό. Κατεβήκαμε για να τοποθετήσουμε ένα κεράκι και λουλούδια. Μαζεύτηκε πάρα πολύς κόσμος σοκαρισμένος, γερμανοί και ξένοι τί σημασία έχει; Σήμερα πέρασα περπατητή από εκεί,υπάρχουν ακόμη γείτονες που φέρνουν φρέσκα λουλούδια. Όποιος και να το έκανε, λίγα είναι τα ψωμιά του αν τον βρουν πρώτα οι κάτοικοι και μετά η αστυνομία, αυτό είναι το σίγουρο.