βαφτίσια

Πριν μετακομοίσουμε μαζί με τον Λάβη, είχαμε συμφωνήσει για να πάρουμε σκυλάκι. Από την Κύπρο, μιγαδάκι από κάποιο καταφύγιο σκύλων. Όλα εντάξει μέχρι που δεν ήταν εντάξει απέναντι μας οι εγγλέζες "εθελόντριες".Ναυγάησε το σχέδιο, και μάλιστα πικράνθηκα από την απουσία ευγένιας ή έστω τήρησης της συμφωνίας,από μέρους συγκεκριμένων "εθελοντριων."
Συμφιλιώθηκα με την ιδέα να πάρουμε σκυλάκι από την Λουκανικούπολη. Έχουμε ήδη τις πρώτες φωτογραφίες του, μπόρντερ κόλλεϊ, αγοράκι, και το όνομα αυτού .....ταραταταάμ  Μάρσαλ Έρικσον! :))))))))))))))))))))))) διότι λατρεύω τον Μάρσαλ από το "Χάου Άι μετ γιουρ μάδερ". Τα βαφτήσια ήταν ο μόνος τρόπος να δεκτώ αρσενικό σκυλί στο σπίτι.

Και στο μεταξύ, αγοράσαμε και φυτά, γιατί ένα σπίτι χωρίς φυτά λέει δεν είναι σπίτι. Με τα πράσινα δεν έχω ιδιαίτερες αγάπες, δεν έχω πράσινα δάκτυλα, και ο Λάβης ακόμη χειρότερος. Στο παρελθόν έχω σκοτώσει μερικές γλάστρες που είχε αγοράσει η μάμμα μου, και ένιωθα και τύψεις. Μόνο ένα μπαμπού από το Ικέα είχα καταφέρει να θεριώσει αλλά κι αυτό, πέθανε στα χέρια του Λάβη.

-Νομίζω πρέπει να δώσουμε ονόματα στα φυτά μας.
-Γιατί;Είμαστε τρελλοί;
-Όχι...για να θυμόμαστε να τα φροντίζουμε.
-Ένα γιασεμί και ένα μπονσάι γίγα (Η ΑΝΤΙΦΑΣΗ) αγοράσαμε, όχι τον Αμαζόνιο! Ηρέμησε, νομίζω πως μπορούμε να τα φροντίζουμε χωρίς πρώτα να τα βαφτίσουμε!
-Η Τζάσμιν και ο Γκρούνι (πρασινούλης)!
-Μόνος μου μιλάω;
-Εννοείται. Πάω στο μπαλκόνι να δω αν έχει αρκετό ήλιο η Τζάσμιν.
-Και ο πως τον είπες; Ο Γκρούνι;
-Ο Γκρούνι ήπιε το νερό του για σήμερα. Αύριο πάλι.

Ακριβώς επειδή δύο φυτά όλα κι όλα-και ο Κινγκ (βασιλικός μινιόν) στην κουζίνα, που μας δίνει νόστιμα φυλλαράκια, θυμόμαστε και τα ονόματα τους. Και ξέρεις κάτι; Το σχέδιο "Βαφτίσια" είναι επιτυχία! Μέχρι τώρα δηλαδή... :)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))