Δύσκολο να πεις "Αντίο Θανάση" γελαστά

Το 2011 θα έχει χρώμα πένθους στα ημερολόγια του μέλλοντος.
Μετα τον αγαπημένο Νίκο Παπάζογλου, έσβησε και ο Θανάσης Βέγγος.

Να μετρήσω τις φορές που παιδάκια σκάσαμε στο γέλιο, με τις γκάφες του "μαυρόασπρου" Βέγγου, αδύνατο.Δίπλα οι γονείς μας, να ξαναγίνονται κι αυτοί μικρά παιδιά, με τις παλιές αυτές ταινίες.
Κι όσο περνούσανε τα χρόνια, μετατρεπόταν το παιδικό γέλιο σε ένα εφηβικό σεβασμό για την φιγούρα, που πολλοί ονόμασαν "Έλληνα  Σαρλό".
Ο Θανάσης Βέγγος στο μεταξύ είχε μεγαλώσει κι αυτός, μπορεί να του έδινε χρώμα πια η καινούρια οθόνη αλλά κι αυτός της έδινε ένα Φως, που δεν συναντάεις σε πολλούς ηθοποιούς.
Το ίδιο, που βλέπεις στον κόσμο, ο οποίος βασανίζεται μεν, χαμογελάει δε. Σε όλα τα ανάποδα της ζωής, χαμογελάει. Και συνειδητοποιείς πως αυτό το φως είναι η σοφία που σου δίνουν τα χρόνια σου, αν τ΄αφήσεις να γλυκάνουν παρά τις κακουχίες.
Ιδιαίτερα γλυκός μου φάνηκε και στο τηλεοπτικό αφιέρωμα στην Ιστορία της Θεσσαλονίκης.

Ο αυτοδίδακτος Θανάσης Βέγγος, ο πράκτορας 000, καταχειροκροτήθηκε στην Επίδαυρο ενώ τα τελευταία χρόνια έδωσε το μεγάλο παρόν του και στα έργα των Π.Βούλγαρη και Θ.Αγγελόπουλου.

Πριν την ευχή "Καλό Ταξίδι" ας παρακολουθήσουμε το ντοκυμαντέρ "Ένας άνθρωπος παντός καιρού"

update:
Ρίξτε μια ματιά στο αφιέρωμα για τον Θανάση Βέγγο, που ετοιμάζει με τις αναρτήσεις του ο Αντώνης Μποσκοϊτης στο μπλογκ του, ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ .
Ίσως είναι ό,τι πιο αξιόλογο κυκλοφοράει αυτή τη στιγμή στο διαδύχτιο. Επεισοδιακές αλλά τρυφερές εικόνες, διηγημενες από  ανθρώπους,οι οποίοι γνώριζαν τον αγαπημένο ηθοποιό των Ελλήνων.