19/4/11

Το μπιμπελό


 Ποτίς-Βάζο δηλαδή στα γαλλικά ή κάποιο αντικείμενο χωρίς καμία χρησιμότητα. Μεταφορικά, η εμφανίσιμη σύζυγος χωρίς καμία "αξία", σκιά του άντρα της.
Μπιμπελό, κόσμημα, αξεσουάρ, ντεκόρ, γλάστρα.
Ένας ρόλος με τον οποίο συνδέθηκε το γυναικείο φύλο για αιώνες.
Ένας χαρακτηρισμός που αποποιηθήκαμε.
Ένα σχήμα, που ακόμη δεν ξεφορτωθήκαμε.
Θα γίνει μάλλον κάποτε κι αυτό.

Στην ανάλαφρη έκδοση, όσο γελαστά μπορεί να παρουσιαστεί η μάχη των γυναικών κατά της ανδροκρατείας, η ομόνυμη ταινία με την Κατρίν Ντενέβ και τον Ζεράρντ Ντεπαρντιέ, που παρακολουθήσαμε απόψε.
Φεμινιστική σάτιρα του Φρανσουά Οζόν,μεταφορά θεατρικού έργου, ακριβώς σαν και την μεγάλη της αδερφή, την ταινία "Οκτώ Γυναίκες".
Ελαφρυά σαν τις παριζιάνικες πεταλουδίτσες, γαλλικά στην κοσμάρα της. Σε μια πολύχρωμη κοσμάρα, που μπήκαμε για λίγο. Απαραίτητα στα γαλλικά με υπότιτλους παγοχωρίτικους.
Παφ! Εξατμίστηκε ο αφρός της σαμπάνιας, η οποία πρόλαβε να μας μεθύσει.
Συνεπαρμένος ο κόσμος στην αίθουσα, να χτυπιόμαστε από τα γέλια.

Δεν είναι ταινία που θα σε βουτήξει στον κόσμο των ιδεών. Μοιάζει σαν βόλτα για καφέ, με θεατρογενές γαλλικό χιούμορ και μια ζεστή Κατρίν Ντενέβ.

Δραπετεύσαμε από την καθημερινότητα. Ξέγνοιαστοι για μιάμιση ώρα και κάτι. Ναι, το είχαμε ανάγκη

2 σχόλια:

κυματοθραύστες