28/3/08

απόσπασμα νυχτερινό...35



...Κοιτάει τον καθρέφτη και βλέπει αυτό το άχαρο κοριτσάκι που έχει μπει στο βραδινό φόρεμα της μαμάς του. Γελάει νευρικά...


"Οι ώρες πλησιάζουν σχεδόν το έξι, σε λίγο πια θα φέξει!"... Σαν τραγουδάκι ελαφρό θροϊζει ανάμεσα στο κεφάλι, από το ένα αφτί στο άλλο, κατεβαίνει στη μύτη, αφήνεται στα χείλη να το ψυθιρίσουν...Χαμογελάει.
Κι αυτός πουθενά...

Όχι, ακούει τώρα το κλειδί, το χέρι του σπρώχνει τη δρύινη πόρτα και μπαίνει Αυτός μέσα, στο σαλόνι τους... Μα... πώς είναι έτσι;

Σα να φοράει τα ρούχα του κάποιο τερας, που του μοιάζει. Βρωμάει αλκοόλ, τα χείλη του τρέμουν, τα μάτια του την καρφώνουν άγρια, εξοργισμένα. Το σακάκι το έχει ρίξει στον ώμο... Και δεν κουνιέται από την είσοδο. Σαν αρχαϊκό, θυμωμένο άγαλμα...

Κάνει ένα βήμα να τον πλησιάσει μα η φωνή του την παγώνει:

- Που ήσουνα στις δέκα; Ήρθα σπίτι κι εσύ... Πώς είσαι ντυμένη έτσι;

- Είχα βγει, ερχόμουνα σπίτι αλλά δεν... Κι εσύ, πού ήσουνα τόσες ώρες; και τί θες να πεις, πώς είμαι έτσι; Δεν σου αρέσω;

- Σκασμός! Πού ήσουνα; Με ποιόν ήσουνα;

Μια φωνή λογικής, είπε να απαντήσει ειλικρινά: "Με κανένα."
Μα το περήφανο κοριτσάκι, είχε εξαγριωθεί και κανένα από τα τριανταπέντε της χρόνια δεν μπορούσε να το σταματήσει:

- Τί θα γίνει δηλαδή; Θα μου κάνεις και σκηνές ζήλιας; Δεν ντρέπεσαι;

Το είπε, σχεδόν χαμογελαστά, σχεδόν ειρωνικά... Έκανε μεταβολή κι αντί να προσπαθήσει να τον αγγίξει, να τον βοηθήσει να ηρεμήσει και να περάσει στο σπίτι, κάθισε στον καναπέ. Σταύρωσε τα γόνατα και φάνηκαν γυμνά τα γεμάτα της μπούτια. Έγειρε την πλάτη στην αγκαλιά του καναπέ σα να χαλάρωνε...

Αυτός έκλεισε την πόρτα με δύναμη. Πέταξε το σακάκι στην κρεμμάστρα και στάθηκε μπροστά της. Ακόμα εξοργισμένος, ακόμα παράξενα ψύχραιμος.

- Λέγε πού ήσουν! Με ποιόν ήσουν!

- Σιγά μην σου δώσω και λογαριασμό. Ελεύθερο κορίτσι είμαι, όπου θέλω πάω, ό,τι θέλω κάνω! Κατάλαβες;

Το χαστούκι έπεσε πριν προλάβει να ολοκληρώσει την απάντησή της. Μα δεν το δέκτηκε παθητικά. Πετάχτηκε από τον καναπέ και του το ανταπέδωσε με όλη της τη δύναμη.

Τα μάτια τους κεραυνοί κι έξω η θάλασσα πάλευε με τον δυνατό αέρα, τα βράχια και τα στοιχειά της.

Βρισιές, ζήλειες, κακίες, ξεσπάσματα που ειπώθηκαν μονάχα με τον αντικατοπτρισμό βλεμμάτων. Οι ανάσες τους βάρυναν, τα νεύρα έπεσαν σχεδόν λιπόθυμα στα σώματά τους...
Οδηγήθηκαν με άγριες κραυγές στον πιο βάρβαρο χορό ειρήνης από όλους.

...
Βγήκε ο ήλιος και γαλήνεψε τη θάλασσα.
...

Δώδεκα το μεσημέρι.
Ξύπνησε στο κρεββάτι, αποκαμωμένη. Κατάφερε ν' ανοίξει τα μάτια...

Στο πάτωμα, το βραδινό φόρεμα σκισμένο.

Κι αυτή, καραβάκι σε μια θάλασσα ευτυχίας. Γέμισε χαρά το σώμα της, κι ενέργεια!

Έτρεξε στο μεγάλο παράθυρο του σαλονιού. Όπως ήταν, γυμνή, δεν την ενδιέφερε, εξάλλου ήταν ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ! Την αγαπούσε! Δεν υπήρχε άλλη!

Και η θάλασσά της, ήτανε σήμερα γαλήνια... γαλαζοπράσινη αλλά στα βράχια, ο αφρός χρύσιζε...

"Φιλενάδα μου, ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ!!! Δεν είναι Υπέροχη Μέρα;"

15 σχόλια:

  1. Δεν θελω να το χαλάσω...γιατι για το τελος υπαρχουν πολλες εκδοχές... μα σιγουρα ήταν μια ομορφη ιστορια..
    Αληθινή ή μη.
    Καλημερα και καλο ΣΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. θα συμφωνήσω με την προλαλήσασα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τι ανακουφιστική μουσική! την είχα ανάγκη.. ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να σ' αγαπάει. Γιατί σου πρέπει.
    Όμορφη η ιστορία. Αλλά σήμερα η θάλασσα δεν είναι μωβ. Είναι γαλήνια... γαλαζοπράσινη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. κοίτα εγώ το "Νεφέλη Νουαρ "πήγα να σχολιάσω...αλλά μετά διάβασα κι αυτό.

    Θα σταματήσω να γράφω μου φαίνεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. πολύ ωραια ιστορια.
    Να σαι καλα !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Είναι ευτυχισμένη!Την αγαπάει!

    ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μωβι μου ενδιαφερουσα ιστορια, αν και θα την προτιμουσα αλλιως. Ομως δεν μπορω να επεμβω.
    Χαθηκες. Ελπιζω να εισαι καλα.
    Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. δεν μπορείς να φανταστής πόσο χάρηκα που τα βρήκαν τόσο κομψά και πολιτισμένα.
    α! ούτε και γω θα επέμβω μη φαμε και καμιά μπουφλα .καλημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Χάδι το βλέμμα της ψιλαφίζει αχνά την απεραντοσύνη του γαλάζιου
    που γαληνεύει κι ακουμπά τα βάθη της ψυχής της , μετρόντας κάθε κύμα ηδονής που την κούρσεψε αυτό το βράδυ...

    Την καλημέρα μου και καλόν μήνα
    Αρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μαρία μου,
    :))))))
    οι ιστορίες πλάθουνται όπως θέλουμε,
    το τέλος αργεί πολύ.
    Όμορφη σου βδομάδα!!!

    Επιρρεπούλα,
    χαίρομαι που σου άρεσε η μουσική!
    :)))))))))))))))))))))))))))))))

    Ιω μου γλυκιά, θα δείξει...
    το χρώμα αλλάζει.
    :)))))))))))))))))

    Κόκκινη μου,
    νομίζω αυτό που έγραψες,
    το νιώθει ο κάθε αναγνώστης σου.

    Roadartist μου,
    καλωσόρησες!
    :)))))))))))))))))))

    Ά μου, είναι ευτυχισμένη γιατί την αγαπάει ή γιατί τον αγαπάει;
    :)))))))))))))))))))))))))

    Zero, καλωρόσησες κι εσύ στο μωβ σπίτι!
    :))))))))))))))))))))))))))))

    Δημητρένιε μου, χάθηκα;
    Φιλί μεγάλο!!!
    :))))))))))))))))))))))))

    Αραχτέ μου, χαχαχαχαχαχαχα
    φοβάσαι ακόμα;
    Να σε πιστέψω; :ΡΡΡΡΡ

    Άρη μου, συμπληρώνεις όμορφα και ζηλεύω!
    :)))))))

    Όμορφο μήνα παιδάκια!
    :))))))))))))))))))))))))
    φιλάκια πολλά πολλά πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Κοόόόόόόόόόρη!!!!!!

    :))))))))))))))))))))))))))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

κυματοθραύστες