Η ιστοσελίδα www.upworthy.com ‘μιλάει‘ χωρίς όρια,τουλάχιστον μέσω όσων βίντεο παρακολούθησα μέχρι σήμερα.
‘The Oppressed Majority‘ σε σκηνοθεσία Eléonore Pourriat
11/2/14
Ακατάλληλο για μερικούς
Η Γαλλία μπορεί αυτή τη βδομάδα να δίνει ρέστα με τον ανθευρωπαϊσμό της αλλά το βίντεο που ακολουθεί αξίζει την προσοχή μας.
Η ιστοσελίδα www.upworthy.com ‘μιλάει‘ χωρίς όρια,τουλάχιστον μέσω όσων βίντεο παρακολούθησα μέχρι σήμερα.
‘The Oppressed Majority‘ σε σκηνοθεσία Eléonore Pourriat
Η ιστοσελίδα www.upworthy.com ‘μιλάει‘ χωρίς όρια,τουλάχιστον μέσω όσων βίντεο παρακολούθησα μέχρι σήμερα.
‘The Oppressed Majority‘ σε σκηνοθεσία Eléonore Pourriat
24/10/13
τα ξαδερφάκια της Ξανθούλας
"Σοκ από την ιστορία της μικρής Μαρίας"
"Πρώτη είδηση ανά το παγκόσμιο η ιστορία της μικρής Μαρίας"
...
Ένα ξανθό γαλανομάτικο κοριτσάκι γίνεται αφορμή να θυμηθούμε τους Ρομά.
Αυτό το λαό που στην Ευρώπη οι πλείστοι κατατάσσουν κάτω κι από τα αδέσποτα.
Αδέσποτα.
Παιδιά αδέσποτα.
Ως επί τω πλείστω με δέρμα στο χρώμα της καραμέλας. Μάτια πονηρά,καμιά φορά αντικρύζεις αντί για βλέμμα παιδικό,παγωμένες μαχαιριές που σοκάρουν τον ευαίσθητο ενήλικα. Για λίγα λεπτά,μερικές ώρες,κάποιες μέρες.
Νήπια που δεν περπατούν καλά καλά,στο δρόμο επαιτάκια. Παιδάκια που θα έπρεπε να χαίρονται το παιχνίδι,μετατρέπονται τα ίδια σε παιχνίδια για σάτυρους.
Η πιάτσα δίπλα/πίσω από το τοπικό αστυνομικό τμήμα της περιοχής που μέναμε παλιά. Οργανωθήκαμε,να καταγγείλουμε τα απερίγραπτα.
"Τσιγγανάκια είναι".
Οι πιο ευσυνείδητοι αστυνομικοί,μεταφέρουν τα παιδάκια στο νοσοκομείο,κι εκεί απευθείας στα παιδικά χωριά για να μην επιστρέψουν αναγκαστικά στις "οικογένειες τους". Για τους σάτυρους λέξη.
Αναφέρεις το θέμα σε παρέες,δήθεν αναρχικές και ευσυνείδητες, "ποιός νοιάζεται τώρα για τους Ρομά και τους Ζίγκιπωςτουςλένε."
Ο Ευρωπαίος μισεί τους Τσιγκάνους για λόγους που λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε. Δεν προσπαθεί να τους εντάξει στην κοινωνία του διότι βολεύεται με τα γκέτο τους. Ή μάλλον βολευόταν πριν μεγαλώσει κι άλλο η Ε.Ε.
Τώρα κυκλοφορούν ελεύθεροι. Και η Μαφία που τους διοικεί,ανεξέλεγκτη.
Θα γίνει κάτι τώρα;
Θα αλλάξουν οι νοοτροπίες;
Θα σταματήσει ποτέ το έγκλημα;
...
Η Μικρή Πραλίνα διαθέτει προσωπικό διαβατήριο, όπως κάθε βρέφος της Ε.Ε. Αυτό που με τρομάζει είναι η απουσία των ονομάτων μας από αυτό. Δεν αναγράφεται πουθενά το όνομα της μητέρας ή του πατέρα. Υποτίθεται πως ο νόμος θεσπίστηκε για να προστατέψουν τα παιδιά.
Επιτρέψτε μου να έχω αμφιβολίες για αυτό.
"Πρώτη είδηση ανά το παγκόσμιο η ιστορία της μικρής Μαρίας"
...
Ένα ξανθό γαλανομάτικο κοριτσάκι γίνεται αφορμή να θυμηθούμε τους Ρομά.
Αυτό το λαό που στην Ευρώπη οι πλείστοι κατατάσσουν κάτω κι από τα αδέσποτα.
Αδέσποτα.
Παιδιά αδέσποτα.
Ως επί τω πλείστω με δέρμα στο χρώμα της καραμέλας. Μάτια πονηρά,καμιά φορά αντικρύζεις αντί για βλέμμα παιδικό,παγωμένες μαχαιριές που σοκάρουν τον ευαίσθητο ενήλικα. Για λίγα λεπτά,μερικές ώρες,κάποιες μέρες.
Νήπια που δεν περπατούν καλά καλά,στο δρόμο επαιτάκια. Παιδάκια που θα έπρεπε να χαίρονται το παιχνίδι,μετατρέπονται τα ίδια σε παιχνίδια για σάτυρους.
Η πιάτσα δίπλα/πίσω από το τοπικό αστυνομικό τμήμα της περιοχής που μέναμε παλιά. Οργανωθήκαμε,να καταγγείλουμε τα απερίγραπτα.
"Τσιγγανάκια είναι".
Οι πιο ευσυνείδητοι αστυνομικοί,μεταφέρουν τα παιδάκια στο νοσοκομείο,κι εκεί απευθείας στα παιδικά χωριά για να μην επιστρέψουν αναγκαστικά στις "οικογένειες τους". Για τους σάτυρους λέξη.
Αναφέρεις το θέμα σε παρέες,δήθεν αναρχικές και ευσυνείδητες, "ποιός νοιάζεται τώρα για τους Ρομά και τους Ζίγκιπωςτουςλένε."
Ο Ευρωπαίος μισεί τους Τσιγκάνους για λόγους που λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε. Δεν προσπαθεί να τους εντάξει στην κοινωνία του διότι βολεύεται με τα γκέτο τους. Ή μάλλον βολευόταν πριν μεγαλώσει κι άλλο η Ε.Ε.
Τώρα κυκλοφορούν ελεύθεροι. Και η Μαφία που τους διοικεί,ανεξέλεγκτη.
Θα γίνει κάτι τώρα;
Θα αλλάξουν οι νοοτροπίες;
Θα σταματήσει ποτέ το έγκλημα;
...
Η Μικρή Πραλίνα διαθέτει προσωπικό διαβατήριο, όπως κάθε βρέφος της Ε.Ε. Αυτό που με τρομάζει είναι η απουσία των ονομάτων μας από αυτό. Δεν αναγράφεται πουθενά το όνομα της μητέρας ή του πατέρα. Υποτίθεται πως ο νόμος θεσπίστηκε για να προστατέψουν τα παιδιά.
Επιτρέψτε μου να έχω αμφιβολίες για αυτό.
8/10/13
μαμαμπαμπα
" Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το σπίτι δεν είναι ποτέ τέλειο όπως παλιά! Πόσο χρόνο να κοστίζει ένα μωρό;Και κουτουλάς από τις 10 το βράδυ!Πού είναι η Μωβ μου;"
δεν ρώτησε,απαίτησε.
Ήταν σίγουρος πως αν έμενε αυτός στο σπίτι με το μωρό,θα το άφηνε στην κούνια να παίζει και θα έκανε όλες τις αγγαρείες του σπιτιού,και θα προλάβαινε να κάνει και κάποια κανονική δουλειά.
Την Κυριακή που μας πέρασε ήμουν άρρωστη,πολύ άρρωστη για την ακρίβεια.
Επιστρέψαμε από τις πρώτες βοήθειες νωρίς το απόγευμα.
Το ενέσιμο παυσίπονο που μου έκαναν,με έριξε σε βαθύ ύπνο.
Ξύπνησα αργά το απόγευμα.
Είχε δώσει 1 φορά γάλα στη μικρή,είχε βάλει πλυντήριο πιάτων αλλά όχι ρούχων,ξέχασε να την ταϊσει το φρούτο της μα την άλλαξε 1 φορά,ξέχασε να ταϊσει τον Μάρσαλ, ο οποίος ήρθε να με ξυπνήσει απελπισμένος...
Το σπίτι άνω κάτω,όλα τα λούτρινα της μικρής με τα οποία παίζουμε κουκλοθέατρο,σκορπισμένα στον καναπέ,σαν αυλικοί της.
Η μικρή να τσιρίζει κάτι δικά της,και τα μάτια του Λάβη γεμάτα απελπισία.
Στις 9 είχε λυποθυμήσει στον ύπνο.
Από τη Δευτέρα δεν παραπονιέται για τίποτα.
Νσι,το καταχάρηκα διότι..
έπαθε κι έμαθε
πως είναι να είσαι μαμά
κι όχι μπαμπάς.
δεν ρώτησε,απαίτησε.
Ήταν σίγουρος πως αν έμενε αυτός στο σπίτι με το μωρό,θα το άφηνε στην κούνια να παίζει και θα έκανε όλες τις αγγαρείες του σπιτιού,και θα προλάβαινε να κάνει και κάποια κανονική δουλειά.
Την Κυριακή που μας πέρασε ήμουν άρρωστη,πολύ άρρωστη για την ακρίβεια.
Επιστρέψαμε από τις πρώτες βοήθειες νωρίς το απόγευμα.
Το ενέσιμο παυσίπονο που μου έκαναν,με έριξε σε βαθύ ύπνο.
Ξύπνησα αργά το απόγευμα.
Είχε δώσει 1 φορά γάλα στη μικρή,είχε βάλει πλυντήριο πιάτων αλλά όχι ρούχων,ξέχασε να την ταϊσει το φρούτο της μα την άλλαξε 1 φορά,ξέχασε να ταϊσει τον Μάρσαλ, ο οποίος ήρθε να με ξυπνήσει απελπισμένος...
Το σπίτι άνω κάτω,όλα τα λούτρινα της μικρής με τα οποία παίζουμε κουκλοθέατρο,σκορπισμένα στον καναπέ,σαν αυλικοί της.
Η μικρή να τσιρίζει κάτι δικά της,και τα μάτια του Λάβη γεμάτα απελπισία.
Στις 9 είχε λυποθυμήσει στον ύπνο.
Από τη Δευτέρα δεν παραπονιέται για τίποτα.
Νσι,το καταχάρηκα διότι..
έπαθε κι έμαθε
πως είναι να είσαι μαμά
κι όχι μπαμπάς.
30/9/13
Υποκρισία
 |
Οι συλλήψεις του Σαββάτου ήταν μια ιστορική αρχή; Δεν ξέρω,μακάρι. Οι ιστορικοί μας θυμίζουν μια αντίστοιχη σύλληψη,πριν σχεδόν ένα αιώνα,που δυστυχώς δεν έφερε τη σωτηρία από την καταστροφική μανία του ναζισμού.
Βέβαια ποιός ξέρει; Μπορεί απλώς ν' αναβλήθηκε για λίγο η ιστορία τότε,χωρίς τη σύλλυψη η καταστροφή να ερχόταν νωρίτερα. Εξάλλου δεν ανέβηκε μόνος του ο Χ στην εξουσία,όλο και κάποιοι κύκλοι τον υποστήριξαν μέχρι τέλους.
Στο τώρα; Προσωπικά νιώθω προσβεβλημένη από την υποκρισία της Ε.Ε.
Καταδικάζει την ύπαρξη νεοναζιστών στην Ελλάδα,απαιτεί από την τοπική κυβέρνηση-η οποία ψοφάει για επιστροφή των ψήφων στο μαντρί της ΝΔΠασοκικής αυλής-να δράσει άμεσα ενάντια στην εγκληματική οργάνωση της Χ.Α. αλλά στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις τίποτα.
Στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης γιατί ζητάνε και καλά " την πολυφωνία και διατήρηση της Δημοκρατίας"; Λίγα έκαναν οι ακραίοι ρατσιστές στα δικά σας μέρη; Δεν έχει διαβρωθεί εκεί το σώμα της Αστυνομίας από τους νεοναζί;
Πολλά κι εγκληματικά τα κρούσματα σε μια Ευρώπη,που διψάει για ανάπτυξη και δουλειά,και οι πιο εύκολοι στόχοι της λαϊκής οργής είναι οι αβοήθητοι μετανάστες. Καμιά φορά και οι πολίτες που δεν μοιάζουν ν΄ανήκουν στην περιοχή λόγω διαφορετικών χρωμάτων και χαρακτηριστικών.
Βέβαια,η νομοθεσία που μετατρέπει τους μετανάστες σε φορολογούμενους πολίτες της Δημοκρατίας,υπάρχει προ πολλού σε άλλες χώρες, στα δικά μας τα μέρη είναι που δυσκολευόμαστε να κάνουμε τις απαραίτητες μετατροπές για το κοινό καλό.
Μπορεί και να λανθάνομαι βέβαια...
23/9/13
Άσχετη η Εικόνα αλλά τί πειράζει;
 |
| Ποιά κυβέρνηση στην ΕΕ ενδιαφέρεται στ΄αλήθεια; |
Μετά από ένα καλοκαίρι εγκεφαλικής αργίας-κι ένα Ευρωμπάσκετ που προσπαθώ να ξεχάσω- την Παρασκευή έγινε το θαύμα! Βρήκα χρόνο για διάβασμα. 150 σελίδες σε 2 ώρες. Διψασμένος ο νους,ρούφηξε τις σελίδες σαν πεζοπόρος που μετά από ώρες δίψας στον ήλιο,βρέθηκε ξαφνικά μπροστά σε βρύση με κρύο νερό.
Είχα τελειώσει κάποιες δουλειές στην άλλη άκρη της Λουκανικούπολης και είπα να περπατήσω μέχρι το βιβλιοπωλείο που μέχρι πριν κάποιους αιώνες περνούσαμε τα Σάββατα μας με τον Λάβη.
Η Μικρή Πραλίνα κοιμόταν στο αμαξάκι της,έξω έβρεχε καταρρακτωδώς,και το επόμενο ραντεβού ήταν σε 3μιση ώρες.
Γρήγορο περπάτημα. Έκανα μια στάση,η οποία αποδείχθηκε πλοκάμι της Θεάς Μοίρας,που κακά τα ψέμματα,τη γράφω συνήθως κανονικότατα. Και γιατί; Διότι ένα μπουκαλάκι χαρουπόμελο χαμογελούσε κυπριακότατα στη βιτρίνα ενός ελληνικού μαγαζιού. Μικρός που ΄ναι ο κόσμος όταν δεν τον προσπερνάς! Ένας άνθρωπος που τελευταία φορά "βρεθήκαμε" στα βαφτίσια Μου,κι εγώ τον αναγνώρισα λόγω της τρομερής ομοιότητας με συγγενικό του πλάσμα,που ανήκει στους στενούς οικογενειακούς φίλους. Χαιρετίσματα,χαιρετίσματα,προσφορά για καφεδάκο-"Αλλη φορά,τώρα δεν γίνεται (ντρέπομαι!)"-και μια καινούρια δίψα,για την Κύπρο,που δεν πρόλαβα να δω τον 15υγουστο.
Χωρίς να μπορώ να πιστέψω τί συνέβη,πήρα μια καρτούλα του μαγαζιού και 15 λεπτά αργότερα μπήκα στο βιβλιοπωλείο. Ευτυχώς η μικρή ακόμη κοιμόταν. Πήγα στις τουαλέτες,για να αφαιρέσω το βρόχινο νερό από το προστατευτικό κάλυμα της άμαξας,και πάλι πίσω στον ανελκυστήρα για τον επόμενο όροφο.Στο καφέ.
Ένα ζεστό λάττε και 3 βιβλία αγκαλιά,οκ,το ένα παραμύθι. Βούλιαξα τελικά σε ένα παγοχωρίτικο. Ανθρωπολογία με διάθεση αυτοσαρκασμού. Μ΄αρέσουν οι άνθρωποι με αυτοσαρκασμό,ιδιαίτερα δυσεύρετοι στην Παγόχωρα.
Και μετά πάλι βροχή βροχή βροχή. Τόση βροχή,που η ομπρέλα περισσότερο έμοιαζε με αξεσουάρ. Παρέδωσα το ισιωμένο μαλλί στη γκρίζα διάθεση της Φύσης. Ευτυχώς η επόμενη στάση του Μετρό δεν ήταν πολύ μακριά.
Κάπου εκεί,θυμήθηκε και η μικρή να ξυπνήσει ζητώντας λάττε μαμάτο.
Πααααφ! Πάλι Μαμά η Μωβ.
Λειτουργικό Πραγματικότητας ΟΝ.
21/5/13
Κρητική και Κριτική
Η επίσημη διαφήμιση του Κρητικου Τουρισμού 2013.
Η ιδέα απλή,η φωτογραφία αριστουργηματική,η ατμόσφαιρα ζεστή. Γνώριμες εικόνες όσων αγαπάμε,ακόμη και το ...σφύριγμα! :Ρ :)
Κι αναρωτιέμαι...
στον ΚΟΤ τα βλέπουνε;
Κι αν ναι,γιατί δεν παραδειγματίζονται επιτέλους;
16/5/13
Εγκαίνια
Ανακάλυψα πως η τηλεόραση όσο μεγαλώνει τόσο χειροτερεύει. Προχθές κόλλησε το χέρι στο τηλεκοντρόλ κι από την απελπισία να βρω κανάλι που να βλέπεται ανακάλυψα το χαμένο αδερφάκι του κρατικού καναλιού,που έδειχνε τον 1ο ημιτελικό της Γιουροβίζιον. Είχαμε απαιτητική μέρα Πραλίνας,όλες οι δουλειές με το ένα χέρι,ακόμη και γεμιστά έφτιαξα έτσι. Τί να κάνω που τσίριζε κάθε δευτερόλεπτο που την έφευγα από την αγκαλιά μου;
Τέσπα,η κυπριακή συμμετοχή μου θύμισε ένα άλλο τραγούδι,ποιό; μη ρωτάς.Κάποτε θα το θυμηθώ.
Με την ελληνική συμμετοχή πάλι!!! Έχω ενθουσιαστεί! Έχει κέφι,έχει ρυθμό,και το βίντεο είναι στη Θεσσαλονίκη !
...
Τέσπα, η σημερινή ανάρτηση είναι κάτι που ήθελα ν΄αρχίσω πολύ νωρίτερα. Μια στήλη με διάφορα,που ελπίζω να ανανεώνω κάθε βδομάδα.
Θυμάμαι στη 1η δημοτικού,στις πρόβες για τις γυμναστικές επιδείξεις,τη δασκάλα να μας λέει "Σαν το Γιαννάκη" και να της απαντάμε όλη η τάξη "Σαν τον Γκάλη,Κυρία!". Μα πόσο στην κοσμάρα της να ξέρει τον "άλλο" και όχι τον Θεό;
Τέσπα,η κυπριακή συμμετοχή μου θύμισε ένα άλλο τραγούδι,ποιό; μη ρωτάς.Κάποτε θα το θυμηθώ.
Με την ελληνική συμμετοχή πάλι!!! Έχω ενθουσιαστεί! Έχει κέφι,έχει ρυθμό,και το βίντεο είναι στη Θεσσαλονίκη !
...
Τέσπα, η σημερινή ανάρτηση είναι κάτι που ήθελα ν΄αρχίσω πολύ νωρίτερα. Μια στήλη με διάφορα,που ελπίζω να ανανεώνω κάθε βδομάδα.
- Άρχισα το βιβλίο του Πασκάλ Μερσιέ,"Νυχτερινό Τραίνο για τη Λισαβόνα" και κόλλησα στην 1η σελίδα.Στα παγοχωρίτικα ο εγκέφαλος τράβηξε ξαφνικά ζόρι, χρειάστηκα το λεξικό,που ήταν στο άλλο δωμάτιο. Ποιός πάει να το πάρει τώρα; Ζυγίζει όσο και η Πραλίνα,άσε. Με την πρώτη ευκαιρία βέβαια θα το συνεχίσω.
- Την μαγνητοσκόπηση του θεατρικού μονόλογου Thurgood όμως την παρακολούθησα. Κι έμεινα έκπληκτη από το πόσο μου άρεσε η ερμηνεία του Laurence Fishburne! Το τρέηλερ δυστυχώς είναι πολύ μικρό για να σου μεταδώσει την ζωντάνεια του έργου. Ψάξε να το βρεις,αξίζει.
- Συγκίνηση μ΄ αυτό το άρθρο στους New York Times για τον Θεό του Ελληνικού Μπάσκετ, Νίκο Γκάλη.
- Μια εικόνα χίλιες ιστορίες και συναισθήματα
- Μια πανεύκολη συνταγή για κορεάτικες τηγανίτες σπανάκι,που χρειάζονται ελάχιστο χρόνο ετοιμασίας.Τις έφτιαξα ψες με φρέσκο σπανάκι,κι αντί για σόγια σος προτίμησα να ετοιμάσω τζατζίκι. Τέλειο,ελαφρύ και οικονομικό δείπνο. Δεν χρειάστηκε τόσο λάδι όσο πρότεινε η μπλόγκερ.Αν θες να τις κάνεις εντελώς ελληνικές,προτίμησε το φρέσκο κρεμμυδάκι,και...βάλε τους ρίγανη.
http://www.beyondkimchee.com
- Θες τραγούδι; Αν και ο Λάβης έχει ξετρελλαθεί με το σταροβικό "Μη μου λες Αντίο" -το θυμήθηκα τις προάλλες και του το έδειξα,μη βαράς που άργησα κάτι χρόνια να του το δείξω- σήμερα θέση έχει μόνο ένα τραγούδι,γεμάτο κέφι και φρεσκάδα,γεμάτο Θεσσαλονίκη! (επαναλαμβάνομαι...ουψ!)
15/5/13
η Ασθενής με την Ελληνίδα Μαμά
Χριστός Ανέστη!
Κατ΄αρχάς ν'απολογηθώ στο Πάσχα,που δεν το πήρα είδηση μέχρι τη Μ.Πέμπτη όταν η Μαμαμώβ με την αδερφή της και τις μεγάλες θείες μου έκαναν το παραδοσιακό πλέον τηλεφώνημα από το χωριό,όπου μαζεύτηκαν για να ετοιμάσουν τις φλαούνες τους.(μετά το ξέχασα και πάλι)
" Μην στεναχωριέσαι που δεν καταφέρατε να έρθετε για το Πάσχα. Σας έφτιαξα φλαούνες και θα σας τις φέρει η θεία σου όταν ανέβει."
Από όλα του Πάσχα το μόνο που δεν μ΄αρέσει είναι οι φλαούνες. Δεν έχει σημασία βέβαια.
Ελληνίδα Μάνα που σκέφτεται πρωτίστως το παιδί της,ειδικά αν είναι στα ξένα. Κι ελληνικό κυπριακό Πάσχα χωρίς Φλαούνα,Πάσχα δεν λογιέται!(νομίζει)
Πίσω στο θέμα μας όμως.
Τις μέρες που έμεινα στο νοσοκομείο ήμουν η "Ασθενής με την Ελληνίδα μαμά". Στην αρχή ζόρι,δεν με έφτανε το άγχος της γέννας-φρικτή η εμπειρία,απίστευτα τέλειο το δώρο της όμως- και ότι γενικά ήθελα να είναι η διαμονή μας εκεί όσο πιο διακριτική γίνεται,είχα τη μαμά μου να τρέχει τους γιατρούς ρωτώντας γιατί το ένα και γιατί το άλλο αφού-ορθά- πίστευε πως τόσο ο Λάβης όσο κι εγώ της λέγαμε μισές αλήθειες για να μην ανησυχήσει. "Ιατρικό απόρρητο; Είμαι η Μάμα της!Η γιαγιά του εγγονού (ήθελε εγγονό)!Είναι δυνατόν;" μας παραπονιόταν. Ευτυχώς μια γλυκύτατη Νιγηριανή Ιατρός,της έδωσε -με την άδεια μας- όσες πληροφορίες ήθελε,καθυσηχάζοντας την όσο περισσότερο μπορούσε.
Τη γέννηση της μικρής Πραλίνας δεν την βίωσα. Κι ενώ ροχάλιζα τον ύπνο του φιρμένου πρώτος την κράτησε στην αγκαλιά του ο Λάβης,και 1μιση ώρα αργότερα, η νεογιαγιά Μαμαμώβ. Η πρώτη φωτογραφία της μικρής,είναι στην αγκαλιά της.
Η χαρά της νεογιαγιάς δεν περιγράφεται. Κι αναρωτιέμαι,πότε πρόλαβε ν΄αγαπήσει τρελλά το νέο πλασματάκι όταν εγώ,η μαμά του,χρειάστηκα μερικές μέρες "προσαρμογής" στη νέα αυτή σχέση.
Εντατικά μαθήματα μητρότητας,που δεν χωράνε ούτε καν στην καρδιά μου,η ευγνωμοσύνη απέραντη βλέπεις. Και το βουνό δουλειάς που με περιμένει για να φτάσω "την Μάνα" άπατο.Δεν έχω φτάσει καν στους πρόποδες.
( ...)
Ακολουθεί ένα τεράστιο κείμενο,που τελικά προτιμάω να κρατήσω για αυτήν. Την Μαμαμώβ, την "Ελληνίδα Μαμά" που με την παρουσία της σε ένα τέλειο παγοχωρίτικο νοσοκομείο,έκανε τη μικροκοινωνία του ν΄αναθεωρήσει τη "μοντέρνα" δομή της σχέσης των ενήλικων παιδιών με τους γονείς τους.Και πόσο πιο σημαντική είναι η παρουσία της μητέρας/γιαγιάς αντί της επαγγελματίας μαίας που σε βοηθάει τις πρώτες μέρες στο σπίτι.
Κι ενώ οι νεογονείς παλεύουμε με το νέο πρόγραμμα και την αϋπνία,η νεογιαγιά βρίσκεται στη Νήσο,προσπαθώντας να βρει τρόπο τηλεπικοινωνίας που να της επιτρέπει να αγκαλιάζει την εγγόνα. Κάθε φορά που θα μιλήσουμε,νιώθω πως η άλλοτε αυστηρή,σοβαρή και μετρημένη μαμά μου έχει μετατραπεί σε ένα χαζοχαρούμενο πλάσμα με το οποίο προφανώς πρέπει να ξανασυστηθούμε.
Ανυπομονώ για τη νέα γνωριμία μαζί της. :)
Κατ΄αρχάς ν'απολογηθώ στο Πάσχα,που δεν το πήρα είδηση μέχρι τη Μ.Πέμπτη όταν η Μαμαμώβ με την αδερφή της και τις μεγάλες θείες μου έκαναν το παραδοσιακό πλέον τηλεφώνημα από το χωριό,όπου μαζεύτηκαν για να ετοιμάσουν τις φλαούνες τους.(μετά το ξέχασα και πάλι)
" Μην στεναχωριέσαι που δεν καταφέρατε να έρθετε για το Πάσχα. Σας έφτιαξα φλαούνες και θα σας τις φέρει η θεία σου όταν ανέβει."
Από όλα του Πάσχα το μόνο που δεν μ΄αρέσει είναι οι φλαούνες. Δεν έχει σημασία βέβαια.
Ελληνίδα Μάνα που σκέφτεται πρωτίστως το παιδί της,ειδικά αν είναι στα ξένα. Κι ελληνικό κυπριακό Πάσχα χωρίς Φλαούνα,Πάσχα δεν λογιέται!(νομίζει)
Πίσω στο θέμα μας όμως.
Τις μέρες που έμεινα στο νοσοκομείο ήμουν η "Ασθενής με την Ελληνίδα μαμά". Στην αρχή ζόρι,δεν με έφτανε το άγχος της γέννας-φρικτή η εμπειρία,απίστευτα τέλειο το δώρο της όμως- και ότι γενικά ήθελα να είναι η διαμονή μας εκεί όσο πιο διακριτική γίνεται,είχα τη μαμά μου να τρέχει τους γιατρούς ρωτώντας γιατί το ένα και γιατί το άλλο αφού-ορθά- πίστευε πως τόσο ο Λάβης όσο κι εγώ της λέγαμε μισές αλήθειες για να μην ανησυχήσει. "Ιατρικό απόρρητο; Είμαι η Μάμα της!Η γιαγιά του εγγονού (ήθελε εγγονό)!Είναι δυνατόν;" μας παραπονιόταν. Ευτυχώς μια γλυκύτατη Νιγηριανή Ιατρός,της έδωσε -με την άδεια μας- όσες πληροφορίες ήθελε,καθυσηχάζοντας την όσο περισσότερο μπορούσε.
Τη γέννηση της μικρής Πραλίνας δεν την βίωσα. Κι ενώ ροχάλιζα τον ύπνο του φιρμένου πρώτος την κράτησε στην αγκαλιά του ο Λάβης,και 1μιση ώρα αργότερα, η νεογιαγιά Μαμαμώβ. Η πρώτη φωτογραφία της μικρής,είναι στην αγκαλιά της.
Η χαρά της νεογιαγιάς δεν περιγράφεται. Κι αναρωτιέμαι,πότε πρόλαβε ν΄αγαπήσει τρελλά το νέο πλασματάκι όταν εγώ,η μαμά του,χρειάστηκα μερικές μέρες "προσαρμογής" στη νέα αυτή σχέση.
Εντατικά μαθήματα μητρότητας,που δεν χωράνε ούτε καν στην καρδιά μου,η ευγνωμοσύνη απέραντη βλέπεις. Και το βουνό δουλειάς που με περιμένει για να φτάσω "την Μάνα" άπατο.Δεν έχω φτάσει καν στους πρόποδες.
( ...)
Ακολουθεί ένα τεράστιο κείμενο,που τελικά προτιμάω να κρατήσω για αυτήν. Την Μαμαμώβ, την "Ελληνίδα Μαμά" που με την παρουσία της σε ένα τέλειο παγοχωρίτικο νοσοκομείο,έκανε τη μικροκοινωνία του ν΄αναθεωρήσει τη "μοντέρνα" δομή της σχέσης των ενήλικων παιδιών με τους γονείς τους.Και πόσο πιο σημαντική είναι η παρουσία της μητέρας/γιαγιάς αντί της επαγγελματίας μαίας που σε βοηθάει τις πρώτες μέρες στο σπίτι.
Κι ενώ οι νεογονείς παλεύουμε με το νέο πρόγραμμα και την αϋπνία,η νεογιαγιά βρίσκεται στη Νήσο,προσπαθώντας να βρει τρόπο τηλεπικοινωνίας που να της επιτρέπει να αγκαλιάζει την εγγόνα. Κάθε φορά που θα μιλήσουμε,νιώθω πως η άλλοτε αυστηρή,σοβαρή και μετρημένη μαμά μου έχει μετατραπεί σε ένα χαζοχαρούμενο πλάσμα με το οποίο προφανώς πρέπει να ξανασυστηθούμε.
Ανυπομονώ για τη νέα γνωριμία μαζί της. :)
21/3/13
Μανταλένια αλώνια
Σήμερα ήρθε η Άνοιξη.
Μα ο καιρός και οι καιροί δεν θέλουνε να την υποδεκτούμε.
Έξω χιονίζει ...ακόμη.
Στην Κύπρο τα γνωστά.
Παγκόσμια ημέρα ποίησης και το μόνο που κατάφερα ήταν να "δανειστώ" τον Αίσωπο για να φτιάξω τη "Φάρμα". Την έχω περάσει μόνο σε ένα ημερολόγιο που κρατώ για το Λαβομωβάκι,το οποίο με τόσα που άκουσε για τους Παγοχωρίτες-κι από μένα τί νομίζεις;- μάλλον αποφάσισε να περιοριστεί στα ...ενδώτερα. Τέσπα,όταν με το καλό γίνει 18,και τα ελληνικά του επιτρέπουν την ανάγνωση-άλλο άγχος αυτό-θα το διαβάσει.
Την Κυριακή για να 'ξεφύγω" παρακολούθησα τη "Μανταλένα". Η επιρροή της θείας,που το κόλλημά της με τη Βουγιουκλάκη την έκανε να γεμίσει τη βιντεοθήκη των γονιών μου με ταινίες της,και να έχει την αδερφή της να γκρινιάζει πως μας φέρνει "σκουπίδια"! Μικρά παιδάκια πόσο αγαπούσαμε την ασπρόμαυρη Αλίκη!
Όπως οι πλείστες εμπορικές ταινίες της εποχής-αν δεν λανθάνομαι δηλαδή- ήταν φτιαγμένες για να ξεφεύγουν οι άνθρωποι από τις σκοτούρες,να γελάνε,να χαμογελάνε έστω. Αντίδοτο στο άγχος,που δεν ελέγχουν οι φαρμακοβιομηχανίες με τα πειράματα τους. Ωραίο αντίδοτο.
Ήταν η ώρα που μας πρόσεχε η θεία,κάποια μεσημέρια. Στρωνόμασταν στο πάτωμα,και η θεία έκοβε φρούτα για να φάμε ενώ η Αλίκη τραγουδούσε σε μια βάρκα ή στον καροτσέρη,κάπου στην Κωνσταντινούπολη. Στα θρανία ή στον κήπο,στο ναυτικό...πάντα τραγουδούσε! Καλοκαιριά. Για κάποιο λόγο,ότι καιρό και να έκανε έξω,ήμασταν ξυπόλυτα,και νιώθω πως κάθε φορά ήταν καλοκαίρι. Που σίγουρα δεν ήταν.
Η "Μανταλένα" (στον σύνδεσμο ολόκληρη η ταινία) σε αντίθεση με πολλές άλλες ταινίες της Αλίκης κάθε άλλο από ασήμαντη. Μια ποιητική ανάσα που σε ξαποστάζει από τις έγνοιες της καθημερινότητας.
Βλέπεις την Ελλάδα βέβαια,όπως ήταν κάποτε,και όπως μας φοβερίζουν πως θα ξαναγίνει τώρα. Όπου βλέπεις Ελλάδα,βάλε μαζί και τη Μεσόγειο όλη. Υπάρχει φτώχεια και παγαποντιά αλλά υπάρχει ανθρωπιά,υπάρχει τραγούδι,κυριαρχεί η θάλασσα.
Παγκόσμια ημέρα ποίησης λοιπόν,
και διάθεση για στίχο; μπλαααα....
Εξάλλου όποιος είδε μια φορά τη Μεσόγειο,όποιος κολύμπησε έστω για μια φορά στην ομορφιά και τη γαλήνη της,
δεν χρειάζεται τις λέξεις για να βιώσει ποίηση.
Κι όποιος τη στερείται,ξέρει να την αγαπά περισσότερο...
Μα ο καιρός και οι καιροί δεν θέλουνε να την υποδεκτούμε.
Έξω χιονίζει ...ακόμη.
Στην Κύπρο τα γνωστά.
Παγκόσμια ημέρα ποίησης και το μόνο που κατάφερα ήταν να "δανειστώ" τον Αίσωπο για να φτιάξω τη "Φάρμα". Την έχω περάσει μόνο σε ένα ημερολόγιο που κρατώ για το Λαβομωβάκι,το οποίο με τόσα που άκουσε για τους Παγοχωρίτες-κι από μένα τί νομίζεις;- μάλλον αποφάσισε να περιοριστεί στα ...ενδώτερα. Τέσπα,όταν με το καλό γίνει 18,και τα ελληνικά του επιτρέπουν την ανάγνωση-άλλο άγχος αυτό-θα το διαβάσει.
Την Κυριακή για να 'ξεφύγω" παρακολούθησα τη "Μανταλένα". Η επιρροή της θείας,που το κόλλημά της με τη Βουγιουκλάκη την έκανε να γεμίσει τη βιντεοθήκη των γονιών μου με ταινίες της,και να έχει την αδερφή της να γκρινιάζει πως μας φέρνει "σκουπίδια"! Μικρά παιδάκια πόσο αγαπούσαμε την ασπρόμαυρη Αλίκη!
Όπως οι πλείστες εμπορικές ταινίες της εποχής-αν δεν λανθάνομαι δηλαδή- ήταν φτιαγμένες για να ξεφεύγουν οι άνθρωποι από τις σκοτούρες,να γελάνε,να χαμογελάνε έστω. Αντίδοτο στο άγχος,που δεν ελέγχουν οι φαρμακοβιομηχανίες με τα πειράματα τους. Ωραίο αντίδοτο.
Ήταν η ώρα που μας πρόσεχε η θεία,κάποια μεσημέρια. Στρωνόμασταν στο πάτωμα,και η θεία έκοβε φρούτα για να φάμε ενώ η Αλίκη τραγουδούσε σε μια βάρκα ή στον καροτσέρη,κάπου στην Κωνσταντινούπολη. Στα θρανία ή στον κήπο,στο ναυτικό...πάντα τραγουδούσε! Καλοκαιριά. Για κάποιο λόγο,ότι καιρό και να έκανε έξω,ήμασταν ξυπόλυτα,και νιώθω πως κάθε φορά ήταν καλοκαίρι. Που σίγουρα δεν ήταν.
Η "Μανταλένα" (στον σύνδεσμο ολόκληρη η ταινία) σε αντίθεση με πολλές άλλες ταινίες της Αλίκης κάθε άλλο από ασήμαντη. Μια ποιητική ανάσα που σε ξαποστάζει από τις έγνοιες της καθημερινότητας.
Βλέπεις την Ελλάδα βέβαια,όπως ήταν κάποτε,και όπως μας φοβερίζουν πως θα ξαναγίνει τώρα. Όπου βλέπεις Ελλάδα,βάλε μαζί και τη Μεσόγειο όλη. Υπάρχει φτώχεια και παγαποντιά αλλά υπάρχει ανθρωπιά,υπάρχει τραγούδι,κυριαρχεί η θάλασσα.
Παγκόσμια ημέρα ποίησης λοιπόν,
και διάθεση για στίχο; μπλαααα....
Εξάλλου όποιος είδε μια φορά τη Μεσόγειο,όποιος κολύμπησε έστω για μια φορά στην ομορφιά και τη γαλήνη της,
δεν χρειάζεται τις λέξεις για να βιώσει ποίηση.
Κι όποιος τη στερείται,ξέρει να την αγαπά περισσότερο...
20/3/13
Σαλατούλα;
Θα ήθελα να πανηγυρίσω αυτό το ΟΧΙ αλλά όσο βλέπω τον Σόιμπλε τον Βαμπίρ ψύχραιμο,δεν μπορώ.
Από τη μια ο Βαμπίρ ψύχραιμος,από την άλλη ο Γυπούτιν φαινομενικά αφηνιασμένος,με τους συντοπίτες μας να πανηγυρίζουν τον πατριωτισμό ενάντια στον φασισμό αλλά έτοιμους να τα πουλήσουν όλα στον Γυπούτιν ενώ η Μαρμαγκάικα έχει ήδη αναλάβει τον πόλεμο.
Ο εκβιασμός ήταν εγκληματικός; Ναι.
Ήρθε η πρόταση για τους μικροκαταθέτες από τους Βορειοευρωπαίους; Ναι. (πήγε να το διαψεύσει και στη γερμανική τηλεόραση αλλά τον πρόλαβαν οι Σοσιαλοδημοκράτες και δεν το είπε τόσο όμορφα το ποίημα.)\Οι δηλώσεις της Ντεμονάντζι σε ποιούς προορίζονταν; Σε μας,σε τρίτους ή στους γερμανούς ψηφοφόρους άραγε; Ή μήπως στα πραγματικά αφεντικά τους,που σίγουρα δεν είναι οι γερμανοί φηψοφόροι; (της τα έσουρε ωραία τις προάλλες ο Λαφονταίν αν κι αυτός όπως όλες οι αντιπολιτεύσεις,εκ του ασφαλούς μιλάνε)
Οι λύσεις στο τραπέζι ήταν όλες εγκληματικές,αυτή που έφερε ο Αναστασιάδης στη βουλή,παίζει να ήταν η πιο ήπια,αν και άδικη. Αλλά εσύ που βρίζεις και παίζεις τον ειδικό, ΓΙΑ ΠΕΣ ΜΑΣ ΜΙΑ ΛΥΣΗ;
Τί θα έκανες διαφορετικά αν ήσουν Πρόεδρος μιας χώρας της ΕΕ,που είναι υπό πτώχευση; Αν δεν ξέρεις τί θα πει πτώχευση,τράβα ρώτα λαούς και γενιές που την έζησαν πριν τη συσχετίσεις με ένα λιγότερο γκάτζετ στο σπίτι.
Ο ΔΗΣΥ με Αποχή. Φωνές,κακό. Ό,τι και να αποφάσιζαν οι βουλευτές του τώρα,τί θα άκουγαν δηλαδή; ΝΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟΧΗ,οι πραγματικοί ένοχοι είναι άλλοι και όποιος έχει σπίθα αυτογνωσίας το γνωρίζει καλά.
Ο πανικός μας έδειξε την ανωριμότητα ενός λαού που 2 χρόνια τώρα δεν έκανε τίποτα από το να περιμένει τον από μηχανής Θεό; Βεβαίως.
Να φάμε ο ένας τον άλλο. Με πρώτους και καλύτερους όσους μέχρι τώρα σώπαιναν για τα πολλά σκάνδαλα της προηγούμενης κυβέρνησης. Μέχρι και σχόλια τύπου "Σας δώσαμε μια δυνατή οικονομία και την καταστρέψατε σε 17 μέρες ΑΛΗΤΕΣ!" είδα από γνωστό μου στο φσμπκ.
Μη πω για τους χιλιάδες οικονομολόγους που βάλθηκαν να βρίζουν με ρατσισμό που τιμωρείται στην Ευρώπη-αλλά όχι στη φίλτατη Ρωσία-τον Υπ.Οικονομικών και να χλευάζουν τον Νομπελίστα Πισσαρίδη.
"Ο πλούτος πρέπει να φορολογηθεί!" αυτό δεν ήταν το ζητούμενο τόσο καιρό;
Και ξαφνικά συνειδτηοποιήσαμε πως ο Πλούτος δεν είναι μόνο η ογκώδης ευμάρεια αλλά και το νόμισμα των 2 σεντς που έχεις βάλει στην άκρη με κόπο.
Μικροί εναντίον Μεγάλων! (σε όλα τα επίπεδα) Νότιοι και Βόρειοι Ευρωπαίοι στα όπλα! (μόνο που αντί για ανθρώπους πραγματικούς,έχουμε τραπεζίτες με κουστούμια).
Θυμήσου σε παρακαλώ πως η άκρατη φορολογία πάνω στους κυπρίους εκατομμυριούχους,θα συνδράμει πρωτίστως στην αύξηση της ανεργίας καθώς θα υποχρεωθούν να κλείσουν όσες επιχειρήσεις τους φυτοζωούν τα τελευταία 2-3 χρόνια. Αυτό ήταν πραγματικότητα και όχι εκβιασμός.
Σε κάθε περίπτωση οι μικροί θα την πληρώσουμε τη ζημιά...ειδικά σε περίπτωση κατάρρευσης,όπου θα χάσουμε και την αξιοπρέπεια και τα χρήματα και τη δουλειά και το φαγητό των παιδιών μας.
"Ποιοί έβγαλαν τόσα λεφτά το τελευταίο 10ήμερο;" και βουρ να φάμε πάλι ο ένας τον άλλον.
Μα για σκέψου λίγο: Είναι δυνατόν να έβγαλαν μόνο οι Κύπριοι τα λεφτά τους στο εξωτερικό και όχι οι Ρώσοι; Είναι δυνατόν να μην ήταν ΑΥΤΟΙ πρώτοι ενήμεροι για την κατάσταση;Δηλαδή αν εμάς μας έπιασαν στον ύπνο-όπως υποστήριξαν λανθασμένα πολλοί-τότε αυτοί πόσο υπννωτικό ήπιαν και θέλουμε να τους δώσουμε και ναυτική βάση; Να τους βάλουμε δηλαδή κι επισήμως στα εδάφη μας,όσα μας έμειναν δηλαδή. Μήπως πρέπει να πονηρευτούμε και λίγο; Να αναρωτηθούμε πόσα έχει να κερδίσει η Ρωσία από αυτές τις απειλές και τους εκβιασμούς;
Πού τον είδα τον ρωσικό εκβιασμό; Μπαμ και κάτω.Διαταγές για συνομιλίες τώρα.Καιρός βέβαια να μάθουμε τί τους έταξε ο Μητσόφ και η παρέα του,που έλαβαν το συγχωροχάρτι για να βγάλουν στο δρόμο τους δικούς τους φωνάζοντας "Προδότες!" όσους ανέλαβαν να μετρήσουν και να προσπαθήσουν να βρουν μια λύση στις ζημιές που αυτοί δημιούργησαν. Ο οργασμός της Ανηθικότητας που οδηγεί η Αμνησία.
Πιάσε τώρα και την Μ.Βρετανία που κλαίει δημοσίως για τα λεφτουδάκια των άμοιρων συνταξιούχων της-λίγες οι αναφορές εδώ για τους στρατιωτικούς και τους διπλωμάτες. Θα λυπηθώ περισσότερο τον άγγλο συνταξιούχο που παραθερίζει αιωνίως ή τον εργαζόμενο στις βάσεις από τη γιαγιάκα και τον ξαδερφάκο σου,που μπαίνουν για εγχείρηση και φοβούνται περισσότερο την έκβαση των οικονομικών επεμβάσεων από τις ιατρικές τους; "Μα πώς θα τα πληρώσουμε τώρα;" Είναι και αυτή η περηφάνεια στη μέση βλέπεις.
Μα γιατί φωνάζει η Βρετανία; Χώρα που είναι Ευρώπη όποτε της συμφέρει, και κατέχει ακόμη εδάφη μας αλλά στα αεροδρόμια της κάνει σκηνές αν δείξεις την κυπριακή σου ταυτότητα και όχι το διαβατήριο,με ποιό δικαίωμα μιλάει; Ή φοβάται πως ήρθε πραγματικά η ώρα να μας μοιραστεί με Ρωσία,Τουρκία και Ευρώπη;
Είμαστε πλυντήριο βρώμικου χρήματος; Πόσες φορές να μου το επαναλάβουν ειδήσεις και φίλοι. Για το γερμανόφωνο κρατίδιο που κράτησαν εκτός ΕΕ ώστε να κάνουν ανενόχλητες τις δουλειές τους οι γερμανικές και άλλες ευρωπαϊκές εταιρίες,γιατί τόση τσιμουδιά άραγε; Εκεί γίνονται όλα κανονικά;
Κι αλήθεια αγαπημένε μου παγοχωρίτικε Τύπε,γιατί δεν λέτε τίποτα για τον φυσικό πλούτο των περιοχών που θέλετε να καταβροχθίσουν οι Μυστικοί Επενδυτές;
Κι επαναφορά στο θέμα της μεταφοράς χρημάτων στο εξωτερικό. Ως γνωστό, "η Κύπρος είναι άφραγκη από το φθινόπωρο του 2011". Άρα όποιος διάβαζε ειδήσεις τόσο καιρό,και τις αντιλαμβανότανε τί ακριβώς γινόταν, έβγαλε τα χρήματα του προ πολλού στο εξωτερικό. Η όχι;
Στο μπλογκ σας έγραψα πόσο δυσκολευτήκαμε να βρούμε διαμέρισμα στη Λουκανικούπολη γιατί τον τελευταίο χρόνο ήρθαν αγοραστές από τη Μεσόγειο (κι όχι μόνο αλλά κυρίως από τη Μεσόγειο). Τόσο η αγορά όσο και το ενοίκιο εκτοξεύτηκαν στα ύψη. Τί; Πιστεύεις πραγματικά ότι ο αγοραστής από την Κύπρο,την Ιταλία και την Ισπανία,την Ελλάδα και την Πορτογαλία ήταν πολιτικός ή τραπεζίτης; Αυτοί αγόρασαν άλλα,όχι διαμερίσματα για μια μικρή οικογένεια. Σκάσαμε να βρούμε τράπεζα γιατί από τον ένα μήνα στον άλλο,η τιμή του διαμερίσματος που αρχικώς μας ενδιέφερε ανέβηκε κατά 100.000ευρώ,κι αρνηθήκαμε να πληρώσουμε αυτή τη διαφορά,γνωρίζοντας πως ενδεχόμενως η φούσκα της λουκανικοπολίτικης αγοράς ακινήτως μπορεί να σκάσει ανά πάσα στιγμή. Εκεί που πριν 1 χρόνο ήθελες ενα συγκεκριμένο ποσό για ένα αξιοπρεπές διαμέρισμα,τώρα θες μια περιουσία...κι έχουμε βέβαια περιθώριο μέχρι να φτάσουμε το Λονδίνο και το Παρίσι. Για Μόσχα βέβαια,δεν το συζητώ,αιώνες φωτός!Αλλά ξέχασα, στη Μόσχα όπως και σε όλη τη Ρωσία, ο κόσμος περνάει τέλεια,δεν υπάρχει το χάσμα των τάξεων που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη...
Αν δεν αναλάβουμε τις ευθύνες μας σύντομα,θα επισημοποιηθεί η πτώχευση.
Γιατί φαίνεται η άλλη, η υποτιθέμενα ανεπίσημη, ήδη υπάρχει στα χαρτιά των άλλων χωρών.
Τις τελευταίες 2 μέρες, αναλαμβάνω να πληρώσω όσο γίνεται,παραγγελίες από Κύπρο που οι εδώ εταιρείες αρνούνται γιατί δεν ξέρουν αν θα πληρωθούν ποτέ. Στην αρχή το πήρα για αστείο-μήπως τελικά περίμενα κι εγώ τον από μηχανής Θεό που γεννά λεφτά;- μα όταν μίλησα με καμιά δεκαριά υπαλλήλους διαφορετικών εταιρειών διαπίστωσα πως δυστυχώς η απάντηση ήταν παντού η ίδια : "Δεν στέλλουμε προϊόντα στην Κύπρο γιατί δεν ξέρουμε αν θα πληρωθούμε.Λυπάμαι πολύ αλλά αυτές τις οδηγίες έχουμε."
Όσο μπορούμε,βοηθάμε τους γνωστούς,που μέχρι την περασμένη βδομάδα δεν γνώριζαν ότι μπορούσε να έρθει η κατάσταση σε αυτό το σημείο λόγω "πατριωτισμού". (αν κάποιος έχει παρόμοιες εμπειρίες από άλλες χώρες του εξωτερικού παρακαλώ,πέστε το μπας και συνειδητοποιήσουμε τί ακριβώς (Δεν) έχουμε στα χέρια μας).
Εκβιασμός ή η ωμή πραγματικότητα;
Κι αν κάποτε τα λεφτά είναι θεωρητικά απλά χαρτιά με μια υποτιθέμενα τίμια υπογραφή,τώρα μεταφράζονται σε είδη πρώτης ανάγκης,σε ψωμί,σε φάρμακα. Και τα χειρίζονται άλλοι,όχι εμείς.
Μιλάμε για μαγκιά και πατριωτισμό όταν το μόνο για το οποίο "ξεσηκωθήκαμε" ήταν τα χρηματάκια μας,αυτά που υποτίθεται απαξιώνουμε γιατί είναι απλά χαρτιά ή μέρος του καπιταλιστικού παιχνιδιού.
Μακάρι να ήταν έτσι.
Ο πατριωτισμός μας θα φανεί όταν έρθουν τα πραγματικά δύσκολα,και θα πρέπει να σταθούμε δίπλα ο ένας στον άλλον,χωρίς βλέψεις για το διπλανό μας πιάτο.
Γιατί βλέπεις η Μαρμαγκάικα,περιμένει να παγιδευτούμε στον ιστό της. Φαίνεται να τα καταφέραμε μια χαρά...
Κι αν πειράξει κάποιους αυτό το ποστ,δεν με χαλά.
Εγώ δεν είχα κανένα πρόβλημα να δώσω λίγα από τα χρήματα που φύλαγα. Φτάνει να μην πείραζαν τους μισθούς και τις συντάξεις,τα ταμεία,να μην αδειάσουν τα φαρμακεία των νοσοκομείων,και να μείνουν τα παιδιά χωρίς βιβλία,όπως μπορεί να γίνει τώρα. Φτάνει να μην είχαμε τη Ρωσία στα πόδια μας για τα καλά,σε τετρατόμηση του κυπριακού εδάφους. (Κατά τα άλλα περιμένουμε λύση του κυπριακού,στο οποίο βάζουμε ολοένα και περισσότερους μνηστήρες)
Και θα έδινα - όπως κάθε φορολογούμενος Ευρωπαίος-και τη συνδρομή μου από τη Λουκανικούπολη με χαρά. Γιατί ξέρεις ο μέσος Παγοχωρίτης φορολογούμενος ΔΕΝ είναι η Τράπεζα που πλουτίζει από τα χρέη μας αλλά ένας άνθρωπος που διαρκώς πληρώνει,και νιώθει διπλά και τριπλά αδικημένος,καθώς το δικό του βιοτικό επίπεδο μειώνεται διαρκώς για χάρη "άμυαλων μεσογειακών" και "πλυντηρίου" όπως φροντίζουν εδώ τα ΜΜΕ να μας παρουσιάζουν.
Όπως προείπα, το τί κατάφεραν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο οι Επενδυτές Τραπεζών είναι να διασπαστεί ο κόσμος. Κι αυτό είναι το ντρέσσινγκ που φτιάχνει μια καλή σαλάτα,στην οποία πνιγόμαστε εμείς και όχι αυτοί.
Από τη μια ο Βαμπίρ ψύχραιμος,από την άλλη ο Γυπούτιν φαινομενικά αφηνιασμένος,με τους συντοπίτες μας να πανηγυρίζουν τον πατριωτισμό ενάντια στον φασισμό αλλά έτοιμους να τα πουλήσουν όλα στον Γυπούτιν ενώ η Μαρμαγκάικα έχει ήδη αναλάβει τον πόλεμο.
Ο εκβιασμός ήταν εγκληματικός; Ναι.
Ήρθε η πρόταση για τους μικροκαταθέτες από τους Βορειοευρωπαίους; Ναι. (πήγε να το διαψεύσει και στη γερμανική τηλεόραση αλλά τον πρόλαβαν οι Σοσιαλοδημοκράτες και δεν το είπε τόσο όμορφα το ποίημα.)\Οι δηλώσεις της Ντεμονάντζι σε ποιούς προορίζονταν; Σε μας,σε τρίτους ή στους γερμανούς ψηφοφόρους άραγε; Ή μήπως στα πραγματικά αφεντικά τους,που σίγουρα δεν είναι οι γερμανοί φηψοφόροι; (της τα έσουρε ωραία τις προάλλες ο Λαφονταίν αν κι αυτός όπως όλες οι αντιπολιτεύσεις,εκ του ασφαλούς μιλάνε)
Οι λύσεις στο τραπέζι ήταν όλες εγκληματικές,αυτή που έφερε ο Αναστασιάδης στη βουλή,παίζει να ήταν η πιο ήπια,αν και άδικη. Αλλά εσύ που βρίζεις και παίζεις τον ειδικό, ΓΙΑ ΠΕΣ ΜΑΣ ΜΙΑ ΛΥΣΗ;
Τί θα έκανες διαφορετικά αν ήσουν Πρόεδρος μιας χώρας της ΕΕ,που είναι υπό πτώχευση; Αν δεν ξέρεις τί θα πει πτώχευση,τράβα ρώτα λαούς και γενιές που την έζησαν πριν τη συσχετίσεις με ένα λιγότερο γκάτζετ στο σπίτι.
Ο ΔΗΣΥ με Αποχή. Φωνές,κακό. Ό,τι και να αποφάσιζαν οι βουλευτές του τώρα,τί θα άκουγαν δηλαδή; ΝΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟΧΗ,οι πραγματικοί ένοχοι είναι άλλοι και όποιος έχει σπίθα αυτογνωσίας το γνωρίζει καλά.
Ο πανικός μας έδειξε την ανωριμότητα ενός λαού που 2 χρόνια τώρα δεν έκανε τίποτα από το να περιμένει τον από μηχανής Θεό; Βεβαίως.
Να φάμε ο ένας τον άλλο. Με πρώτους και καλύτερους όσους μέχρι τώρα σώπαιναν για τα πολλά σκάνδαλα της προηγούμενης κυβέρνησης. Μέχρι και σχόλια τύπου "Σας δώσαμε μια δυνατή οικονομία και την καταστρέψατε σε 17 μέρες ΑΛΗΤΕΣ!" είδα από γνωστό μου στο φσμπκ.
Μη πω για τους χιλιάδες οικονομολόγους που βάλθηκαν να βρίζουν με ρατσισμό που τιμωρείται στην Ευρώπη-αλλά όχι στη φίλτατη Ρωσία-τον Υπ.Οικονομικών και να χλευάζουν τον Νομπελίστα Πισσαρίδη.
"Ο πλούτος πρέπει να φορολογηθεί!" αυτό δεν ήταν το ζητούμενο τόσο καιρό;
Και ξαφνικά συνειδτηοποιήσαμε πως ο Πλούτος δεν είναι μόνο η ογκώδης ευμάρεια αλλά και το νόμισμα των 2 σεντς που έχεις βάλει στην άκρη με κόπο.
Μικροί εναντίον Μεγάλων! (σε όλα τα επίπεδα) Νότιοι και Βόρειοι Ευρωπαίοι στα όπλα! (μόνο που αντί για ανθρώπους πραγματικούς,έχουμε τραπεζίτες με κουστούμια).
Θυμήσου σε παρακαλώ πως η άκρατη φορολογία πάνω στους κυπρίους εκατομμυριούχους,θα συνδράμει πρωτίστως στην αύξηση της ανεργίας καθώς θα υποχρεωθούν να κλείσουν όσες επιχειρήσεις τους φυτοζωούν τα τελευταία 2-3 χρόνια. Αυτό ήταν πραγματικότητα και όχι εκβιασμός.
Σε κάθε περίπτωση οι μικροί θα την πληρώσουμε τη ζημιά...ειδικά σε περίπτωση κατάρρευσης,όπου θα χάσουμε και την αξιοπρέπεια και τα χρήματα και τη δουλειά και το φαγητό των παιδιών μας.
"Ποιοί έβγαλαν τόσα λεφτά το τελευταίο 10ήμερο;" και βουρ να φάμε πάλι ο ένας τον άλλον.
Μα για σκέψου λίγο: Είναι δυνατόν να έβγαλαν μόνο οι Κύπριοι τα λεφτά τους στο εξωτερικό και όχι οι Ρώσοι; Είναι δυνατόν να μην ήταν ΑΥΤΟΙ πρώτοι ενήμεροι για την κατάσταση;Δηλαδή αν εμάς μας έπιασαν στον ύπνο-όπως υποστήριξαν λανθασμένα πολλοί-τότε αυτοί πόσο υπννωτικό ήπιαν και θέλουμε να τους δώσουμε και ναυτική βάση; Να τους βάλουμε δηλαδή κι επισήμως στα εδάφη μας,όσα μας έμειναν δηλαδή. Μήπως πρέπει να πονηρευτούμε και λίγο; Να αναρωτηθούμε πόσα έχει να κερδίσει η Ρωσία από αυτές τις απειλές και τους εκβιασμούς;
Πού τον είδα τον ρωσικό εκβιασμό; Μπαμ και κάτω.Διαταγές για συνομιλίες τώρα.Καιρός βέβαια να μάθουμε τί τους έταξε ο Μητσόφ και η παρέα του,που έλαβαν το συγχωροχάρτι για να βγάλουν στο δρόμο τους δικούς τους φωνάζοντας "Προδότες!" όσους ανέλαβαν να μετρήσουν και να προσπαθήσουν να βρουν μια λύση στις ζημιές που αυτοί δημιούργησαν. Ο οργασμός της Ανηθικότητας που οδηγεί η Αμνησία.
Πιάσε τώρα και την Μ.Βρετανία που κλαίει δημοσίως για τα λεφτουδάκια των άμοιρων συνταξιούχων της-λίγες οι αναφορές εδώ για τους στρατιωτικούς και τους διπλωμάτες. Θα λυπηθώ περισσότερο τον άγγλο συνταξιούχο που παραθερίζει αιωνίως ή τον εργαζόμενο στις βάσεις από τη γιαγιάκα και τον ξαδερφάκο σου,που μπαίνουν για εγχείρηση και φοβούνται περισσότερο την έκβαση των οικονομικών επεμβάσεων από τις ιατρικές τους; "Μα πώς θα τα πληρώσουμε τώρα;" Είναι και αυτή η περηφάνεια στη μέση βλέπεις.
Μα γιατί φωνάζει η Βρετανία; Χώρα που είναι Ευρώπη όποτε της συμφέρει, και κατέχει ακόμη εδάφη μας αλλά στα αεροδρόμια της κάνει σκηνές αν δείξεις την κυπριακή σου ταυτότητα και όχι το διαβατήριο,με ποιό δικαίωμα μιλάει; Ή φοβάται πως ήρθε πραγματικά η ώρα να μας μοιραστεί με Ρωσία,Τουρκία και Ευρώπη;
Είμαστε πλυντήριο βρώμικου χρήματος; Πόσες φορές να μου το επαναλάβουν ειδήσεις και φίλοι. Για το γερμανόφωνο κρατίδιο που κράτησαν εκτός ΕΕ ώστε να κάνουν ανενόχλητες τις δουλειές τους οι γερμανικές και άλλες ευρωπαϊκές εταιρίες,γιατί τόση τσιμουδιά άραγε; Εκεί γίνονται όλα κανονικά;
Κι αλήθεια αγαπημένε μου παγοχωρίτικε Τύπε,γιατί δεν λέτε τίποτα για τον φυσικό πλούτο των περιοχών που θέλετε να καταβροχθίσουν οι Μυστικοί Επενδυτές;
Κι επαναφορά στο θέμα της μεταφοράς χρημάτων στο εξωτερικό. Ως γνωστό, "η Κύπρος είναι άφραγκη από το φθινόπωρο του 2011". Άρα όποιος διάβαζε ειδήσεις τόσο καιρό,και τις αντιλαμβανότανε τί ακριβώς γινόταν, έβγαλε τα χρήματα του προ πολλού στο εξωτερικό. Η όχι;
Στο μπλογκ σας έγραψα πόσο δυσκολευτήκαμε να βρούμε διαμέρισμα στη Λουκανικούπολη γιατί τον τελευταίο χρόνο ήρθαν αγοραστές από τη Μεσόγειο (κι όχι μόνο αλλά κυρίως από τη Μεσόγειο). Τόσο η αγορά όσο και το ενοίκιο εκτοξεύτηκαν στα ύψη. Τί; Πιστεύεις πραγματικά ότι ο αγοραστής από την Κύπρο,την Ιταλία και την Ισπανία,την Ελλάδα και την Πορτογαλία ήταν πολιτικός ή τραπεζίτης; Αυτοί αγόρασαν άλλα,όχι διαμερίσματα για μια μικρή οικογένεια. Σκάσαμε να βρούμε τράπεζα γιατί από τον ένα μήνα στον άλλο,η τιμή του διαμερίσματος που αρχικώς μας ενδιέφερε ανέβηκε κατά 100.000ευρώ,κι αρνηθήκαμε να πληρώσουμε αυτή τη διαφορά,γνωρίζοντας πως ενδεχόμενως η φούσκα της λουκανικοπολίτικης αγοράς ακινήτως μπορεί να σκάσει ανά πάσα στιγμή. Εκεί που πριν 1 χρόνο ήθελες ενα συγκεκριμένο ποσό για ένα αξιοπρεπές διαμέρισμα,τώρα θες μια περιουσία...κι έχουμε βέβαια περιθώριο μέχρι να φτάσουμε το Λονδίνο και το Παρίσι. Για Μόσχα βέβαια,δεν το συζητώ,αιώνες φωτός!Αλλά ξέχασα, στη Μόσχα όπως και σε όλη τη Ρωσία, ο κόσμος περνάει τέλεια,δεν υπάρχει το χάσμα των τάξεων που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη...
Αν δεν αναλάβουμε τις ευθύνες μας σύντομα,θα επισημοποιηθεί η πτώχευση.
Γιατί φαίνεται η άλλη, η υποτιθέμενα ανεπίσημη, ήδη υπάρχει στα χαρτιά των άλλων χωρών.
Τις τελευταίες 2 μέρες, αναλαμβάνω να πληρώσω όσο γίνεται,παραγγελίες από Κύπρο που οι εδώ εταιρείες αρνούνται γιατί δεν ξέρουν αν θα πληρωθούν ποτέ. Στην αρχή το πήρα για αστείο-μήπως τελικά περίμενα κι εγώ τον από μηχανής Θεό που γεννά λεφτά;- μα όταν μίλησα με καμιά δεκαριά υπαλλήλους διαφορετικών εταιρειών διαπίστωσα πως δυστυχώς η απάντηση ήταν παντού η ίδια : "Δεν στέλλουμε προϊόντα στην Κύπρο γιατί δεν ξέρουμε αν θα πληρωθούμε.Λυπάμαι πολύ αλλά αυτές τις οδηγίες έχουμε."
Όσο μπορούμε,βοηθάμε τους γνωστούς,που μέχρι την περασμένη βδομάδα δεν γνώριζαν ότι μπορούσε να έρθει η κατάσταση σε αυτό το σημείο λόγω "πατριωτισμού". (αν κάποιος έχει παρόμοιες εμπειρίες από άλλες χώρες του εξωτερικού παρακαλώ,πέστε το μπας και συνειδητοποιήσουμε τί ακριβώς (Δεν) έχουμε στα χέρια μας).
Εκβιασμός ή η ωμή πραγματικότητα;
Κι αν κάποτε τα λεφτά είναι θεωρητικά απλά χαρτιά με μια υποτιθέμενα τίμια υπογραφή,τώρα μεταφράζονται σε είδη πρώτης ανάγκης,σε ψωμί,σε φάρμακα. Και τα χειρίζονται άλλοι,όχι εμείς.
Μιλάμε για μαγκιά και πατριωτισμό όταν το μόνο για το οποίο "ξεσηκωθήκαμε" ήταν τα χρηματάκια μας,αυτά που υποτίθεται απαξιώνουμε γιατί είναι απλά χαρτιά ή μέρος του καπιταλιστικού παιχνιδιού.
Μακάρι να ήταν έτσι.
Ο πατριωτισμός μας θα φανεί όταν έρθουν τα πραγματικά δύσκολα,και θα πρέπει να σταθούμε δίπλα ο ένας στον άλλον,χωρίς βλέψεις για το διπλανό μας πιάτο.
Γιατί βλέπεις η Μαρμαγκάικα,περιμένει να παγιδευτούμε στον ιστό της. Φαίνεται να τα καταφέραμε μια χαρά...
Κι αν πειράξει κάποιους αυτό το ποστ,δεν με χαλά.
Εγώ δεν είχα κανένα πρόβλημα να δώσω λίγα από τα χρήματα που φύλαγα. Φτάνει να μην πείραζαν τους μισθούς και τις συντάξεις,τα ταμεία,να μην αδειάσουν τα φαρμακεία των νοσοκομείων,και να μείνουν τα παιδιά χωρίς βιβλία,όπως μπορεί να γίνει τώρα. Φτάνει να μην είχαμε τη Ρωσία στα πόδια μας για τα καλά,σε τετρατόμηση του κυπριακού εδάφους. (Κατά τα άλλα περιμένουμε λύση του κυπριακού,στο οποίο βάζουμε ολοένα και περισσότερους μνηστήρες)
Και θα έδινα - όπως κάθε φορολογούμενος Ευρωπαίος-και τη συνδρομή μου από τη Λουκανικούπολη με χαρά. Γιατί ξέρεις ο μέσος Παγοχωρίτης φορολογούμενος ΔΕΝ είναι η Τράπεζα που πλουτίζει από τα χρέη μας αλλά ένας άνθρωπος που διαρκώς πληρώνει,και νιώθει διπλά και τριπλά αδικημένος,καθώς το δικό του βιοτικό επίπεδο μειώνεται διαρκώς για χάρη "άμυαλων μεσογειακών" και "πλυντηρίου" όπως φροντίζουν εδώ τα ΜΜΕ να μας παρουσιάζουν.
Όπως προείπα, το τί κατάφεραν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο οι Επενδυτές Τραπεζών είναι να διασπαστεί ο κόσμος. Κι αυτό είναι το ντρέσσινγκ που φτιάχνει μια καλή σαλάτα,στην οποία πνιγόμαστε εμείς και όχι αυτοί.
13/3/13
ο Γκείτος το ξινόμηλο
Είναι άνθρωποι που πριν σε καλημερίσουν,έχουν ήδη στείλει λιαχτίδες στη μέρα σου κι ας βρίσκεσαι στην άχνη ενός ξεχασμένου κρίστμας κέηκ. Μα θέλω με το καλημέρα,να τους αγκαλιάσω! Αν ήμουν Θεσσαλονίκη,θα το έκανα κιόλας,εδώ όμως περιορίζω τις φιλικές μου ορμές σε ένα ευγενικό χαιρετισμό και χαμόγελο.
Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι θρώποι,που όσες "Καλημέρες" κι αν τους στείλεις,ο σκοπός της ύπαρξής τους είναι να δυσκολεύουν τις ζωές των άλλων. Αντί να καταπιαστούν με κάτι δημιουργικό, επιλέγουν σαν χόμπι την ανακατωσούρα και τις τρικλοποδιές. Δεν ξέρω αν ευθύνεται για τη συπεριφορά τους κάποια καταπίεση αλλά χίλιες φορές να τους δω να κυκλοφορούν με μαστίγιο και τον/την σύντροφο τους με περιλαίμιο και λουρί-αυτό ήταν από τις πρώτες εικόνες που είχα δει στην Παγόχωρα (μέρα μεσημέρι σε εμπορικό στο κέντρο της Τραπεζούπολης) αθώο μωρό- παρά να κάνουν όσα κάνουν.
Πάρε για παράδειγμα τον Γκείτο. Ο Γκείτος είναι ένας σαραντάρης,παστός σαν φλούδα ξινόμηλου,και άχαρος σαν ροκανίδι...γράψε Χ γιατί υπάρχουν ροκανίδια σε πολύ παιχνιδιάρικα σχήματα. Κάποτε πρέπει να ήταν όμορφος άντρας,δεν ξέρω τί του συνέβη. Ίσως να έπρεπε να με ένοιαζε,ώστε να τον βοηθήσουμε να βρει τη χαρά της ζωής αλλά και να αφήσει τις δικές μας σε ησυχία. Μα αυτές τις εποχές,δεν έχω την ενέργεια που προϋποθέτουν τέτοιες κινήσεις,και κακά τα ψέμματα η πολυκατοικία μας δεν βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη! Και χωρίς ήλιο και θάλασσα,άντε να ζεσταθεί και να γλυκάνει ο άνθρωπος...άντε να μονιάσεις ανθρώπους που ήδη τραβήξανε σπαθιά!
Έτυχε να συναντηθούμε 2-3 φορές στην είσοδο,να τον καλημερίσω κι αυτός να ξαφνιαστεί και να μουγκρίσει κάτι σε "μγνεν"...υπέρ του ότι μου απάντησε.
Μας κάρφωσε ένα τεράααααααστιο σημείωμα στην πόρτα για την φασαρία που κάναμε για 1 βδομάδα-συγγνώμη που ο μάστορας έπρεπε να τρίψει το ξύλινο πάτωμα!!!- και μετά έκανε ένα αρκετά επιθετικό παράπονο στον Λάβη που είχε κάνει στάση μπροστά στην είσοδο για να κατεβάσει κάποια ψώνια=τους τόνους νερού που αγοράζουμε μηνιαίως από το ελληνικό μπακάλικο. Σύμφωνα με το καταστατικό της πολυκατοικίας,επιτρέπεται ακόμη και η στάθμευση μπροστά στην είσοδο,εκτός από τις Δευτέρες." Θα σας το αλλάξω εγώ το καταστατικό!!!=θα σας τρελλάνω!" του άρχισε,και κουνούσε τα χέρια του απειλητικά στον αέρα σαν χρυσαυγίτης σε διονυσιακή έκσταση.
Τις προάλλες μείναμε χωρίς ζεστό νερό και θέρμανση. Κάποιο πρόβλημα είχε η θέρμανση, που έπρεπε να διορθωθεί. Ε,καλά. Υπομονή 2-3-5 μέρες,να γίνουν οι επιδιορθώσεις. Η έλλειψη νερού -και πόσο μάλλον του ζεστού- είναι καθημερινότητα για εκατομμύρια συνανθρώπους μας. Και δεν θα αντέξουμε λίγες μέρες;
Μέχρι που ήρθε η Πέμπτη με τη συνέλευση των ενοίκων,όπου και διαπιστώθηκε πως το ζεστό νερό και τη θέρμανση την είχε κλείσει ο Γκείτος,μέλος του "διοικητικού συμβουλίου",που επειδή τα σώματα της θέρμανσης έκαναν ένα περίεργο θόρυβο,αποφάσισε να κλειδώσει ζεστό νερό και θέρμανση εν μέσω ενός Μάρτη παγωμένου. Και φυσικά,τα κλειδιά για τον χώρο,τα είχε μόνο αυτός! .
Οι μισοί γείτονες έμειναν να χάσκουν από το σοκ. Οι άλλοι μισοί παρολίγον να τον λιντσάρουν επί τόπου.
- Έρχονται πάλι χιόνια,έχουμε μικρά μωρά,κι εσύ έκλεισες τη θέρμανση!!!! Με ποιά λογική;
- Και σιγά,τί θα πάθουν οι θησαυροί σας αν κρυώσουν λίγο;
Έγινε πανικός. Ήθελα να βάλω τα γέλια μα από τη μια σκεφτόμουνα τη Ν που μόλις είχε γεννήσει και φοβόταν να επιστρέψει στο σπίτι λόγω του κρύου κι από την άλλη τρόμαξα μη ξεσπάσουν πάνω μου...και μετά η κατάσταση σοβάρεψε απότομα,όταν αποκαλύφθηκαν παλιές και νέες του ...αμαρτίες!
Είναι ο ίδιος γκείτος,που ακύρωσε την ύπαρξη δωματίου στο ισόγειο ως χώρου στάθμευσης για τα παιδικά αμαξάκια ώστε να σταθμεύει εκεί το ποδήλατο του. "Να βάλετε τα καροτσάκια εκεί που ξέρετε,εγώ δεν θα βγάζω το ποδήλατο μου έξω τον χειμώνα!"
Στην πρόταση για στέγαση των ποδηλάτων,φυσικά αρνήθηκε."Κοστίζει!"
Κατά τη συνάντηση,ανακοίνωσε πως δεν θέλει και τη γεννήτρια που έχουμε στο υπόγειο. Όλοι οι υπόλοιποι αρνήθηκαν,με αυτή τη γεννήτρια βλέπεις είμαστε αρκετά ανεξάρτητοι ενεργειακά,μπλαμπλαμπλο....Έγινε ψηφοφορία. 26 υπέρ της διατήρησης της γεννήτριας,1 κατά.
Οπόταν το θέμα τελείωσε εκεί...νομίζαμε.
Σάββατο πρωί πρωί, όλα τα διαμερίσματα λάβαμε μια επιστολή όπου ο γκείτος μας κινάει αγωγή ώστε να φύγει με το έτσι θέλω ΤΟΥ η γεννήτρια.
...
ένα πρόχειρο συμβούλιο την Κυριακή στήθηκε,να δούμε τί θα κάνουμε μαζί του. Με τον Λάβη,τσιμουδιά,τί να πούμε ως και νεοφερμένοι και μικρότεροι;
Μια ερώτηση είχα μόνο: "Αν είχε τόσο πρόβλημα με τη γεννήτρια γιατί αγόρασε το διαμέρισμα εδώ; Να πει πως υπήρξε παραπληροφόρηση αποκλείεται,όλοι οι άλλοι το γνωρίζαμε κι αυτός όχι;"
"Πολύ καλή σημείωση,να την έχουμε υπόψη μας για το δικαστήριο!" σημείωσε η κυρία Περίεργη...
"ποιό δικαστήριο;"
"θα του κινήσουμε αγωγή για έξωση!Δεν αντέχεται ο άνθρωπος!"
Δεν είπαμε τίποτα άλλο.Η πλειοψηφία αποφάσισε όπως κινηθούμε μέσω δικαστηρίου. Κανονικά έπρεπε να σκεφτούμε κάποιο δωροκουπόνι για ψυχίατρο,ψυχολόγο έστω...ο άνθρωπος ζει μόνος του,έχει χάσει κάθε επαφή με τον κόσμο,και κάθε έννοια της αρμονικής γειτνίασης. Χρειάζεται βοήθεια όχι επίθεση.
Αυτά βέβαια τα είπαμε μόνο μεταξύ μας οι "μικροί" της παρέας,δηλαδή το ζευγάρι των Ιταλών,ο Χ και η Ν,ο Λάβης κι εγώ...οι μόνοι που δεν θέλουμε να λάβουμε μέρος σε αυτόν τον πόλεμο.
Κατά τα άλλα μπαίνει η Άνοιξη-εδώ γελάτε ελεύθερα!
Ας νιώσουμε λίγο Αναγνωστάκη...
Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι θρώποι,που όσες "Καλημέρες" κι αν τους στείλεις,ο σκοπός της ύπαρξής τους είναι να δυσκολεύουν τις ζωές των άλλων. Αντί να καταπιαστούν με κάτι δημιουργικό, επιλέγουν σαν χόμπι την ανακατωσούρα και τις τρικλοποδιές. Δεν ξέρω αν ευθύνεται για τη συπεριφορά τους κάποια καταπίεση αλλά χίλιες φορές να τους δω να κυκλοφορούν με μαστίγιο και τον/την σύντροφο τους με περιλαίμιο και λουρί-αυτό ήταν από τις πρώτες εικόνες που είχα δει στην Παγόχωρα (μέρα μεσημέρι σε εμπορικό στο κέντρο της Τραπεζούπολης) αθώο μωρό- παρά να κάνουν όσα κάνουν.
Πάρε για παράδειγμα τον Γκείτο. Ο Γκείτος είναι ένας σαραντάρης,παστός σαν φλούδα ξινόμηλου,και άχαρος σαν ροκανίδι...γράψε Χ γιατί υπάρχουν ροκανίδια σε πολύ παιχνιδιάρικα σχήματα. Κάποτε πρέπει να ήταν όμορφος άντρας,δεν ξέρω τί του συνέβη. Ίσως να έπρεπε να με ένοιαζε,ώστε να τον βοηθήσουμε να βρει τη χαρά της ζωής αλλά και να αφήσει τις δικές μας σε ησυχία. Μα αυτές τις εποχές,δεν έχω την ενέργεια που προϋποθέτουν τέτοιες κινήσεις,και κακά τα ψέμματα η πολυκατοικία μας δεν βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη! Και χωρίς ήλιο και θάλασσα,άντε να ζεσταθεί και να γλυκάνει ο άνθρωπος...άντε να μονιάσεις ανθρώπους που ήδη τραβήξανε σπαθιά!
Έτυχε να συναντηθούμε 2-3 φορές στην είσοδο,να τον καλημερίσω κι αυτός να ξαφνιαστεί και να μουγκρίσει κάτι σε "μγνεν"...υπέρ του ότι μου απάντησε.
Μας κάρφωσε ένα τεράααααααστιο σημείωμα στην πόρτα για την φασαρία που κάναμε για 1 βδομάδα-συγγνώμη που ο μάστορας έπρεπε να τρίψει το ξύλινο πάτωμα!!!- και μετά έκανε ένα αρκετά επιθετικό παράπονο στον Λάβη που είχε κάνει στάση μπροστά στην είσοδο για να κατεβάσει κάποια ψώνια=τους τόνους νερού που αγοράζουμε μηνιαίως από το ελληνικό μπακάλικο. Σύμφωνα με το καταστατικό της πολυκατοικίας,επιτρέπεται ακόμη και η στάθμευση μπροστά στην είσοδο,εκτός από τις Δευτέρες." Θα σας το αλλάξω εγώ το καταστατικό!!!=θα σας τρελλάνω!" του άρχισε,και κουνούσε τα χέρια του απειλητικά στον αέρα σαν χρυσαυγίτης σε διονυσιακή έκσταση.
Τις προάλλες μείναμε χωρίς ζεστό νερό και θέρμανση. Κάποιο πρόβλημα είχε η θέρμανση, που έπρεπε να διορθωθεί. Ε,καλά. Υπομονή 2-3-5 μέρες,να γίνουν οι επιδιορθώσεις. Η έλλειψη νερού -και πόσο μάλλον του ζεστού- είναι καθημερινότητα για εκατομμύρια συνανθρώπους μας. Και δεν θα αντέξουμε λίγες μέρες;
Μέχρι που ήρθε η Πέμπτη με τη συνέλευση των ενοίκων,όπου και διαπιστώθηκε πως το ζεστό νερό και τη θέρμανση την είχε κλείσει ο Γκείτος,μέλος του "διοικητικού συμβουλίου",που επειδή τα σώματα της θέρμανσης έκαναν ένα περίεργο θόρυβο,αποφάσισε να κλειδώσει ζεστό νερό και θέρμανση εν μέσω ενός Μάρτη παγωμένου. Και φυσικά,τα κλειδιά για τον χώρο,τα είχε μόνο αυτός! .
Οι μισοί γείτονες έμειναν να χάσκουν από το σοκ. Οι άλλοι μισοί παρολίγον να τον λιντσάρουν επί τόπου.
- Έρχονται πάλι χιόνια,έχουμε μικρά μωρά,κι εσύ έκλεισες τη θέρμανση!!!! Με ποιά λογική;
- Και σιγά,τί θα πάθουν οι θησαυροί σας αν κρυώσουν λίγο;
Έγινε πανικός. Ήθελα να βάλω τα γέλια μα από τη μια σκεφτόμουνα τη Ν που μόλις είχε γεννήσει και φοβόταν να επιστρέψει στο σπίτι λόγω του κρύου κι από την άλλη τρόμαξα μη ξεσπάσουν πάνω μου...και μετά η κατάσταση σοβάρεψε απότομα,όταν αποκαλύφθηκαν παλιές και νέες του ...αμαρτίες!
Είναι ο ίδιος γκείτος,που ακύρωσε την ύπαρξη δωματίου στο ισόγειο ως χώρου στάθμευσης για τα παιδικά αμαξάκια ώστε να σταθμεύει εκεί το ποδήλατο του. "Να βάλετε τα καροτσάκια εκεί που ξέρετε,εγώ δεν θα βγάζω το ποδήλατο μου έξω τον χειμώνα!"
Στην πρόταση για στέγαση των ποδηλάτων,φυσικά αρνήθηκε."Κοστίζει!"
Κατά τη συνάντηση,ανακοίνωσε πως δεν θέλει και τη γεννήτρια που έχουμε στο υπόγειο. Όλοι οι υπόλοιποι αρνήθηκαν,με αυτή τη γεννήτρια βλέπεις είμαστε αρκετά ανεξάρτητοι ενεργειακά,μπλαμπλαμπλο....Έγινε ψηφοφορία. 26 υπέρ της διατήρησης της γεννήτριας,1 κατά.
Οπόταν το θέμα τελείωσε εκεί...νομίζαμε.
Σάββατο πρωί πρωί, όλα τα διαμερίσματα λάβαμε μια επιστολή όπου ο γκείτος μας κινάει αγωγή ώστε να φύγει με το έτσι θέλω ΤΟΥ η γεννήτρια.
...
ένα πρόχειρο συμβούλιο την Κυριακή στήθηκε,να δούμε τί θα κάνουμε μαζί του. Με τον Λάβη,τσιμουδιά,τί να πούμε ως και νεοφερμένοι και μικρότεροι;
Μια ερώτηση είχα μόνο: "Αν είχε τόσο πρόβλημα με τη γεννήτρια γιατί αγόρασε το διαμέρισμα εδώ; Να πει πως υπήρξε παραπληροφόρηση αποκλείεται,όλοι οι άλλοι το γνωρίζαμε κι αυτός όχι;"
"Πολύ καλή σημείωση,να την έχουμε υπόψη μας για το δικαστήριο!" σημείωσε η κυρία Περίεργη...
"ποιό δικαστήριο;"
"θα του κινήσουμε αγωγή για έξωση!Δεν αντέχεται ο άνθρωπος!"
Δεν είπαμε τίποτα άλλο.Η πλειοψηφία αποφάσισε όπως κινηθούμε μέσω δικαστηρίου. Κανονικά έπρεπε να σκεφτούμε κάποιο δωροκουπόνι για ψυχίατρο,ψυχολόγο έστω...ο άνθρωπος ζει μόνος του,έχει χάσει κάθε επαφή με τον κόσμο,και κάθε έννοια της αρμονικής γειτνίασης. Χρειάζεται βοήθεια όχι επίθεση.
Αυτά βέβαια τα είπαμε μόνο μεταξύ μας οι "μικροί" της παρέας,δηλαδή το ζευγάρι των Ιταλών,ο Χ και η Ν,ο Λάβης κι εγώ...οι μόνοι που δεν θέλουμε να λάβουμε μέρος σε αυτόν τον πόλεμο.
Κατά τα άλλα μπαίνει η Άνοιξη-εδώ γελάτε ελεύθερα!
Ας νιώσουμε λίγο Αναγνωστάκη...
6/3/13
περιμένοντας το καλοκαίρι;
Τέταρτη μέρα χωρίς ζεστό νερό και θέρμανση. Καλά για την θέρμανση,παίζει να είμαι το μόνο πλάσμα σε ολόκληρη την πολυκατοικία που δεν έχει πρόβλημα με το "σχετικό" κρύο. Με το που βγήκε ο ήλιος το Σάββατο να μας χαιρετήσει,φόρεσα σαγιονάρες. Μάλλον φέρω γονίδια Εσκιμώου,που τυχαία γεννήθηκε στη Μεσόγειο. Το παγωμένο νερό όμως δεν αντέχεται αν έχεις να πλύνεις μεσογειακό μαλλί.
Μετά από τον πιο γκρίζο χειμώνα - εδώ και 60 χρόνια ούτε μια μέρα ήλιου!!!- μπήκε ο Μάρτης με λιοστόλιστο στεφάνι. Βρήκαμε χαμένη ενέργεια κι έτσι πήγαμε στη διαδήλωση για τη διάσωση του East Side Gallery.Το μεγαλύτερο κομμάτι του τείχους,που μεταμορφώθηκε από στίγμα της ντροπής και του ψυχρού πολέμου σε σύμβολο της ειρήνης και της πολυπολιτισμικότητας,χάρη στις ζωγραφιές των καλλιτεχνών που το κοσμούν. Θέλουν την κατεδάφιση-και μερική μεταφορά του- για να κτίσουν πολυτελέστατες πολυκατοικίες πάνω στο ποτάμι.
Στην όχθη του οποίου αγαπάμε βόλτες με τον Μάρσαλ,και χορούς στο ...παραποτάμιο κλαμπ. Οκ,ίσως ο πλείστος κόσμος να αντιδράει στην αφαίρεση αυτής της αγαπημένης βολτάδας από τους δημόσιους χώρους της Λουκανικούπολης,ποιός ξέρει;
Ανάμικτα τα αισθήματα από τη στιγμή που η γη εκεί,αγοράστηκε ήδη από το 2008. Δεν ξέρω τί μπορούμε ν΄αλλάξουμε. Το θέμα όμως ήταν να δείξουμε την δυσαρέσκεια μας στον χαλασμό που λαμβάνει χώρα στη Λουκανικούπολη για χάρη του κτηματομεσιτικού φιλέτου.
Η πόλη ήταν μέχρι πρόσφατα μια παλέτα πολιτισμού,που σιγά σιγά θα μετατραπεί σε ό,τι αρέσει στους τραπεζιτοικονομολόγους και τους φίλους τους: μια αποστειρωμένη μεγαλούπολη,πηγμένη στο γκρίζο,χωρίς κανένα ιδιαίτερο προσωπικό χαρακτήρα.Μια πόλη ...μπλα.
Ο κόσμος που διαδήλωνε ειρηνικά ήταν αγανακτισμένος με την πολιτική της τοπικής αρχής,φοιτητές και συνταξιούχοι που με την μεταφορά των ενοικίων στον ουρανό,αναγκάζονται να βγαίνουν ολοένα και πιο έξω από την πόλη,τσαλακώνοντας έτσι και την υποτιθέμενη κοινωνική στέγαση που χαρακτήριζε μέχρι πρόσφατα την Παγόχωρα.
Μέσα στο πλήθος έβλεπες και τον Λάβη να μεταφέρει μια καρεκλίτσα,σαν αυτή που έχουν τις μεγάλες Γιορτές οι γριές στην Εκκλησία,σε περίπτωση που δεν βρούνε σκάμνο. Κι ευτυχώς που το έκανε γιατί κακά τα ψέμματα...η κοιλιά μου κι εγώ τη χρειαστήκαμε! :))))))))))))
...
όπως βλέπεις μεταξύ υπνηλίας κι ανυπομονησίας,δεν υπάρχουν πολλά.
Εκτός από την περίεργη γειτόνισσα,που μας χαρίζει στιγμές τρόμου και αμηχανίας. Άλλη ιστορία...
Πάρε τώρα το αγαπημένο τραγούδι της κοιλιάς μου για αυτές τις μέρες :/
Δεν ξέρω αν ο ημιδιάφανος χορός που βλέπουμε είναι γλυκός ή αλλόκοτος. Περίεργο συναίσθημα από τη μια,τέλειο από την άλλη: το μωρό μου ήδη αγαπάει τα "ελληνάδικα" καλοκαιρινά τραγουδάκια παραλίας ;)))))))))))))))))))
πόσο παγοχωριτάκι μπορεί να γίνει μεγαλώνοντας;
Μετά από τον πιο γκρίζο χειμώνα - εδώ και 60 χρόνια ούτε μια μέρα ήλιου!!!- μπήκε ο Μάρτης με λιοστόλιστο στεφάνι. Βρήκαμε χαμένη ενέργεια κι έτσι πήγαμε στη διαδήλωση για τη διάσωση του East Side Gallery.Το μεγαλύτερο κομμάτι του τείχους,που μεταμορφώθηκε από στίγμα της ντροπής και του ψυχρού πολέμου σε σύμβολο της ειρήνης και της πολυπολιτισμικότητας,χάρη στις ζωγραφιές των καλλιτεχνών που το κοσμούν. Θέλουν την κατεδάφιση-και μερική μεταφορά του- για να κτίσουν πολυτελέστατες πολυκατοικίες πάνω στο ποτάμι.
Στην όχθη του οποίου αγαπάμε βόλτες με τον Μάρσαλ,και χορούς στο ...παραποτάμιο κλαμπ. Οκ,ίσως ο πλείστος κόσμος να αντιδράει στην αφαίρεση αυτής της αγαπημένης βολτάδας από τους δημόσιους χώρους της Λουκανικούπολης,ποιός ξέρει;
Ανάμικτα τα αισθήματα από τη στιγμή που η γη εκεί,αγοράστηκε ήδη από το 2008. Δεν ξέρω τί μπορούμε ν΄αλλάξουμε. Το θέμα όμως ήταν να δείξουμε την δυσαρέσκεια μας στον χαλασμό που λαμβάνει χώρα στη Λουκανικούπολη για χάρη του κτηματομεσιτικού φιλέτου.
Η πόλη ήταν μέχρι πρόσφατα μια παλέτα πολιτισμού,που σιγά σιγά θα μετατραπεί σε ό,τι αρέσει στους τραπεζιτοικονομολόγους και τους φίλους τους: μια αποστειρωμένη μεγαλούπολη,πηγμένη στο γκρίζο,χωρίς κανένα ιδιαίτερο προσωπικό χαρακτήρα.Μια πόλη ...μπλα.
Ο κόσμος που διαδήλωνε ειρηνικά ήταν αγανακτισμένος με την πολιτική της τοπικής αρχής,φοιτητές και συνταξιούχοι που με την μεταφορά των ενοικίων στον ουρανό,αναγκάζονται να βγαίνουν ολοένα και πιο έξω από την πόλη,τσαλακώνοντας έτσι και την υποτιθέμενη κοινωνική στέγαση που χαρακτήριζε μέχρι πρόσφατα την Παγόχωρα.
Μέσα στο πλήθος έβλεπες και τον Λάβη να μεταφέρει μια καρεκλίτσα,σαν αυτή που έχουν τις μεγάλες Γιορτές οι γριές στην Εκκλησία,σε περίπτωση που δεν βρούνε σκάμνο. Κι ευτυχώς που το έκανε γιατί κακά τα ψέμματα...η κοιλιά μου κι εγώ τη χρειαστήκαμε! :))))))))))))
...
όπως βλέπεις μεταξύ υπνηλίας κι ανυπομονησίας,δεν υπάρχουν πολλά.
Εκτός από την περίεργη γειτόνισσα,που μας χαρίζει στιγμές τρόμου και αμηχανίας. Άλλη ιστορία...
Πάρε τώρα το αγαπημένο τραγούδι της κοιλιάς μου για αυτές τις μέρες :/
Δεν ξέρω αν ο ημιδιάφανος χορός που βλέπουμε είναι γλυκός ή αλλόκοτος. Περίεργο συναίσθημα από τη μια,τέλειο από την άλλη: το μωρό μου ήδη αγαπάει τα "ελληνάδικα" καλοκαιρινά τραγουδάκια παραλίας ;)))))))))))))))))))
17/2/13
Παιζουν-ι σε νυχτερινές βόλτες
Α,σε κάθε παιχνίδι μου τυχαίνει κι ένα νέο μπλογκ! :)
Κάθομαι που κάθομαι-τρόπος του λέγειν δηλαδή-στο σπίτι τώρα,έχω περισσότερο χρόνο. Διάβασα βιαστικά όλο το μπλογκ του Πεζουνιού-να μια λέξη που δεν χρησιμοποιήσα παρά σπάνια στο παρελθόν- μα το διάβασα. Ολόκληρο. Και "γνώρισα" έναν μιτσή ευαίσθητο,δημιουργικό,πιθανόν τετραπέρατο. Ωραία γνωριμία,ελπίζω να του είναι έκπληξη η ταυτότητα Μωβ,για να δούμε...
Πάμε όμως στη συνέντευξη,χωρίς σχόλια κλπ.
Αγαπητό μου Πεζούνι,
λόγω χρόνου διάβασα το μπλογκ σου βιαστικά
βιαστικά για αυτό αν έτυχε να απαντήσεις οποιοδήποτε από τα ερωτήματα
νωρίτερα,συγχώρα με. Μπορείς όμως να απαντήσεις ξανά,αναθεωρώντας κάποια
γνώμη που είχες μικρότερος...ή μάλλον πολύ μικρότερος.1) Προσέχεις την τσάντα που κληρονόμησες από τον παπά σου;
Αα..
Η τσάντα.. Την τσάντα έν έθελα να την καταστρέψω γιαυτό εν την έφερα
μαζί μου Αγγλίες… defies the purpose ξέρω το… Εν στην φωλιά, πίσω στην
Κύπρο. Να την βλέπω όποτε πάω πίσω πρώτο πράμα μόλις μπένω στην φωλιά
(εν απέναντι που την πόρτα :Ρ)
2)
Σπουδάζεις αρχιτεκτονική,είσαι δημιουργικός και πολυτάλαντος. Γιατί
όμως τέτοια απουσία αρχιτεκτονικής στην ορθογραφία σου; Από πού
προκύπτει; (η φοίτηση σε αγγλόγλωσσο σχολείο δεν γίνεται αποδεκή ως
λόγος :Ρ :) )
4) Τί σου έκανε το καημένο το μοχίτο; Είναι ο τρόπος που μερικοί κατακρεουργούν την ετοιμασία του; Σου φταίει γιατί πλέον μοιάζει με την εικόνα που έχουν πολλοί 20άρηδες για το μέσο 40άρη; Αντιπρόταση;
5) Έχεις ξεπεράσει το αντιφετίχ σου για τους "χώρκατους καστανούς";Αλήθεια, τί είναι για σένα "χωρκαθκιό";
6) Όταν βγαίνεις με παρέα,αφοσιώνεσαι στην παρέα ή στο κινητό/άιπαντ;
7) 3 τραγούδια που σε ταξιδεύουν σε σημαντικές στγμές της ζωής σου;
9) Κάποια έργα-ταινίες ή πρότζεκτς ή κάτι άλλο- που πιστεύεις ότι δεν γνωρίζει η μάζα και ίσως να έπρεπε,μπορείς να μας τα συστήσεις σε παρακαλώ;
10)Σε συμπάθησα από την πρώτη στιγμή που σημείωσες ότι ναι,γνωρίζει η οικογένεια σου για τη σεξουαλική σου ταυτότητα. Η Κύπρος είναι πολύ πιο ανεχτική τώρα παρά το 2000,αν κι έχει πολλή δρόμο ακόμη μπροστά της. Θα γυρνούσες στο Νησί για να βοηθήσεις ν΄αλλάξουν κάποιες Νομοθεσίες που αφορούν τη σεξουαλική ταυτότητα ή θα προτιμούσες να ζήσεις στο Βερολίνο,όπου η συμβίωση ομοφυλόφιλων ζευγαριών είναι αποδεκτή;
11) Παρακολουθάς εκθέσεις ή συγκεκριμένους καλλιτέχνες; Κι αν ναι, ποιούς,πώς; Πόσο συχνά; Πώς ανακαλύπτεις νέους καλλιτέχνες;
12) Σιωπή ή ξέσπασμα;
13) Θάλασσα,Μουσική, Κλάμπινγκ,Σεξ ή κάτι άλλο για εκτόνωση,σιωπή κι έμπνευση;
14) Η ιδανική μέρα στην Κύπρο πώς περνά;
16) Τί θα ρωτούσες τον 50άρη εαυτό σου;
Τούτη
η ερώτηση σου μειώνει τους υποψήφιους interviewers σε μεγάλο επίπεδο :Ρ
Άσε που μπορεί τζε να εκατάλαβα ποιος έιναι χεχ.. Κοιτα, έν εχω ιδέα.
Πάντα είμουν ενθουσιώδες τζε ο 'καλος μαθητής' τζε η ειρωνεία είναι ότι
νομίζω έπιανα πολλά αστερούθκια στην ορθογραφία στο δημοτικό! Τζε έν
μπορώ να πώ ότι θεωρώ την ελληνική ορθογραφεία ηλίθιο πράμα, αρέσκει μου
τζε υποστηρίζω το vernacular, whether thats in architecture or
language.. Εν πουτζίνα τα πράματα που έχεις, τζε αντρέπεσε που έχεις?
Αλλα εγώ αντί να το χώνω μέστο αρμάρι, είπα να το φκάλω έξω βόλτα πέρκει
τζε σάσει :Ρ Αλλά εν το βλέπω. Εν κανένα κομμάτι του εγκέφαλου μου τζε
αρνείται να συμβιβαστεί με το μαστίγιο μου τζε αλόπος εν να σταματήσω
να το δέρνω… Φάσεις φάσεις αρέσκει μου που ορνειθοσκαλίζω.. αλλα νομίζω
τούτο εν επειδή πάντα βρίσκω το θετικό στοιχείο τζε κρατώ το τζίνο παρά
τα αρνητικά :Ρ Αρέσκει μου η Ελληνική… έχει μιαν μαγεία που έν βρίσκεις
σε άλλες γλώσσες, όι μόνο σε σημασία αλλα τζε στο design των γραμμάτων..
Προχτές επροσπάθουν να μεταφράσω την λέξη 'δεος' σε ένναν φίλο εγγλέζο
τζε επείρεν μου παραπάνο που 5 λεπτά...
3)
Βρίσκεσαι στην αρχή της εξερεύνησης της ενήλικης σου ζωής. Τί έμαθες
μέχρι τώρα; Ποιά τα καλά και ποιά τα όχικαιτόσοκαλά της ελευθερίας;
Έν
θεωρώ ότι έν είμουν ελέυθερος πριν.Οι γονιοί μου (ευτυχώς) ήταν (τζε
είναι) πολλά καλοί στο 'καθήκον' τους, ακόμα τζε τζαμέ που με
εσταματούσαν εκάμναν το με τρόπο που εκαταλάμβενα γιατί… που την άλλη
μερκά όμως, εν θεωρούμε τζε τόσο ανεξάρτητος ακόμα. Φάσεις φάσεις γυρίζω
την κελλέ μου γυρό να δώ το δωμάτιο μου, τζε σκέφτουμε ότι ότι έσσει
τζιμέσα, εν πιερωμένα που τον παπα-πέζουνο.. άλλες κάθουμε τζε υπολογίσω
πόσα σπαταλώ τον μήνα τζε λαλώ ότι έν θα έβρω ποττέ δουλειά που να με
βαστά οικονομικά! χεχεχε … εν να δούμε.. Πάντος ένα πράμα που άρκεψα να
κάμνω appreciate εν το φαεί. Άρκεψα να σέβομαι την ώρα που
του χρειάζεται την ημέρα, τα υλικά που αναμένει, το complexity τζε την
χαρά που σου διά… Πάντα έβρισκα την ομορφκιά του φαγιού, αλλα νομίζω
τωρά βρίσκω την σε άλλο επίπεδο :Ρ
4) Τί σου έκανε το καημένο το μοχίτο; Είναι ο τρόπος που μερικοί κατακρεουργούν την ετοιμασία του; Σου φταίει γιατί πλέον μοιάζει με την εικόνα που έχουν πολλοί 20άρηδες για το μέσο 40άρη; Αντιπρόταση;
Μα
επήες πολλά πίσω εσυ! χεχεχε Βασικά, το μοχίτο εν μεγάλη ιστορία. Τζίνη
η ιστορία όμως τελειώνει με εμένα να αγαπώ το μοχίτο :Ρ αρα τζίντο πόστ
εν βαστά πλέον. Τωρά σκέφτουμε το τζε ταξιδέυκει με σε παραλία της
Λάρνακας, με παρέα τζε ήλιο τζε λιώνω :Ρ ..
5) Έχεις ξεπεράσει το αντιφετίχ σου για τους "χώρκατους καστανούς";Αλήθεια, τί είναι για σένα "χωρκαθκιό";
Αμάν…
μα πόσο πίσω επίες.. εν θυμούμε ΚΑΝ για πιο πόστ λαλείς… χαχαχαχα αχ
θεε μου, αλόπος έν είμαι εγω για μπλόγκινγκ, να τα παρετήσω τζε κανέι?
:Ρ Εν ξέρω για πιον καστανό μιλώ ακριβός, αλλα το θέμα του "χωρκαθκιό"
έχω το ακόμα… Τζε βασικά, με χωρκαθκιόν νομίζω ενωώ όταν ένα άτομο ζεί
στον κόσμο του, εν ανοίει το μυαλό του στον κόσμο τζε το σσηρότερο είναι
ότι νομίζει πώς εν τζε σωστός. Χωκαθκιόν θεωρώ έναν σειρά που είχα στο
στρατό που με επερίπεζε επειδή άκουα K.Βήτα, Cinematic Orchestra τζε
James Blake τζε όι Πάολα τζε Βέρτη (κανένα πρόβλημα εν εχω με τους
αναφερόμενους καλλιτέχνες).. Χωρκαθκιόν θεωρώ τζίνους τους μάγκες που έν
άκουαν κουβέντα τζε με την κάθε ευκαιρία υποβαθμίζαν με για να φανούν
'κουλ'.. Χωρκαθκιόν είναι να μεν βλέπεις παραπέρα που το coast line της
πάφου τζε να νομίζεις ότι είδες τον κόσμος… Έν ξέρω, εν complicated..
Ά,
Επίσης χωρκαθκιόν είναι να έσσης μια τούφα μαλιά να κρέμετε που πίσω
στον σβέρκο σου (εντζε λέω, τζε αυτό μια άποψη είναι, σαν ασπούμε την
δική μου άποψη να φορώ χοντρά γυαλιά μυωπίας… αλλα πάλε, άτε...)
6) Όταν βγαίνεις με παρέα,αφοσιώνεσαι στην παρέα ή στο κινητό/άιπαντ;
Χαχαχαχχχααχαχαχαχχασκξψαξψν
Επέθανα… χαχαχαχα Κοίτα, νομίζω ξέρω την γραμμή, βρίσκω το balance. Νε,
είμαι φανατικός τζε έχω μιαν πελλάρα με τούντα πράματα αλλα (ΘΕΛΩ ΝΑ
ΠΙΣΤΕΥΚΩ) ξέρω που σταματούν τζε μπένουν μέστη πούνγκα.
Υπάρχουν
όμως και οι στιγμές που θα είμαι (πχ) με τον Ντρήμερ, τζε εν να μιλουμε
που το τουίτερ αντι με το στόμα επειδή (πχ) παίζει η ιουροβίζιον τζε το
τουίτερ εν πιο ενδιαφέρον που ότιδήποτε άλλο τζίντη στιγμή χαχαχαχα
Ξέρω ανθρώπους που έν έχουν τούντο self control τζε περιγράφουν μου
συνέχεια πόσο πρόβλημα έχουν που σπαταλούν ώρες πάστο φατσοβιβλίο τζε
μινίσκουν πίσω στα θκιαβάσματα τους.. Έν είχα ποτέ τούντο πρόβλημα… Ήταν
καλή η ερώτηση σου όμως, άρεσε μου :Ρ
7) 3 τραγούδια που σε ταξιδεύουν σε σημαντικές στγμές της ζωής σου;
Ααααα
πααααααρα μα παααααρα πολλά δύσκολο… Θα αλλάξω λίο την ερώτηση τζε θα
την κάμω: 3 τραγούδια (ΠΟΥ ΣΟΥ ΉΡΤΑΝ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΝΟΥ) τζε ταξιδέυκουν σε
κάποια στιγμή της ζωής σου … Μάλιστα, αυτό να απαντήσω :Ρ
Ξεκινώ
με το Desperate Andy των Cranberries που μου ύπήρξε η γραμμή μεταξύ
"μπόρω να μιλήσω" τζε "ΡΕ ΤΙ ΛΑΛΕΙΣ, ΕΝ ΚΑΤΑΛΆΒΩ, ΕΚΑΤΑΠΙΕΣ ΧΑΛΑΣΜΕΝΗ
ΤΣΑΚΙΛΟΜΗΧΑΝΗ?" στην συναυλία των Cranberries στο royal albert hall στο
Λονδίνου πριν 3-4 χρόνια, που μετά που 7
χρόνια έκαμναν ξανά συναυλία τζε η τύχη με είχε Λονδίνο για
άλλες δουλειές (Επιέροσα σε χρυσό για τζίντην συναβλία!!)
Συνεχίζω
με το Fuck you τζε το Lights των archive (τζε το Meds των Placebo) που
με ταξιδέυκουν μέστο αυτοκίνητο του 27, με φούλ την μουσική, να
πορονούμαστε τζε να κρατούμεν την φωνή μας στο ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ του
Lights ενώ πάμε στην παραλία του ΚΟΤ τζε στην Παραλία πίσω που το
αεροδρόμιο για ναργιλέ! Η τζε που εκάμναμεν head banging με το Meds..
Εν πολομιλώ για το 27 επειδή ξέρω ότι διαβάζει το μπλόγκ μου, αλλά εν
ένα άτομο που με επηρέασε αρκετά σε μιαν κρίσιμη ηλικία τζε που ακόμα
βλέπω σαν ίδολο… (έχω ένα ποστ νομίζω, που γράφω για την φάση που
ενομίσαμεν ήταν έγκυος…)
Τζε
τελειώνω με το Bad Kids των Black Lips που ήταν το τραγούδι που
ετραγουδούσα (έπρεπε να τραγουδούσαμε μαζί αλλα τζίνος εν ετραγούδαν)
με τον Λάηαρ όταν τον έπιασα που το αεροδρόμιο που είχε έρτει Κύπρο,
τζε έπερνα τον Λεμεσό, τζε επίαμεν τάχαμου σε μια παραλία για να φάει το
sandwhich που του έκαμα επειδή έξερα ότι εν να ήταν πινασμένος..
χαχαχαχ θεέ μου τι εθυμήθηκα.. Επείσης το Πιο Ψηλά των Βέγκας που ήταν
χιτ το καλοκέρι με το Περτίτζι τζε ετραγουδούσαμεν το παντού ..
8) Θα μπορούσες τελικά να ζήσεις και να δημιουργήσεις στο Λονδίνο ή σε κάποια άλλη μεγαλούπολη;
Το
Λονδίνο έπνεε με παλιά, πρίν το γνωρίσω κανονικά.. Τωρά εκατάλαβα ότι
μάλλον εν θα μπορούσα να ζέισω τζιμέσα… Ποτέ δεν ξέρεις όμως! Πάντα
είθελα να πάω New York :P
9) Κάποια έργα-ταινίες ή πρότζεκτς ή κάτι άλλο- που πιστεύεις ότι δεν γνωρίζει η μάζα και ίσως να έπρεπε,μπορείς να μας τα συστήσεις σε παρακαλώ;
οοο
δεν ξέρω τι πρέπει να απαντήσω δαμέ… Δεν νιώθω και παντογνώστης του
κόσμου της τέχνης, έν ξέρω καν μπορώ να αποκαλέσω τον ίδιο μου τον εαυτό
'καλλιτέχνη' just yet.. εν να σε απογοητεύσω τζε εν θα απαντήσω, αλλα
υπόσχουμε να κάμω ποστ μόλις νιώσω inspired :P
10)Σε συμπάθησα από την πρώτη στιγμή που σημείωσες ότι ναι,γνωρίζει η οικογένεια σου για τη σεξουαλική σου ταυτότητα. Η Κύπρος είναι πολύ πιο ανεχτική τώρα παρά το 2000,αν κι έχει πολλή δρόμο ακόμη μπροστά της. Θα γυρνούσες στο Νησί για να βοηθήσεις ν΄αλλάξουν κάποιες Νομοθεσίες που αφορούν τη σεξουαλική ταυτότητα ή θα προτιμούσες να ζήσεις στο Βερολίνο,όπου η συμβίωση ομοφυλόφιλων ζευγαριών είναι αποδεκτή;
Αν
έξερα ότι θα εμπορούσα να βοηθήσω με κάπιον αποτελεσματικό τρόπο, τζε
βέβαια θα εγυρνούσα, αφού βέβαια έξερα ότι θα είχα τζε εγώ μιαν ωραία
ζωή πίσω… Επειδή ώμος εν είμαι τζε τόσο σίουρος για το δεύτερο, μάλλον
θα ήταν δύσκολο
11) Παρακολουθάς εκθέσεις ή συγκεκριμένους καλλιτέχνες; Κι αν ναι, ποιούς,πώς; Πόσο συχνά; Πώς ανακαλύπτεις νέους καλλιτέχνες;
Όταν
είμουν κύπρο, πάντα άρεσκε μου να έχω τα μάθκια μου ανοιχτά για
εκθέσεις τζε φεστιβάλ που εμφανίζονταν ποτζί ποδά.. Άρεσκε μου να
επισκέπτομαι το 'ΟΜΙΚΡΟΝ γκάλερι' στην Λευκωσία επειδή ήταν
πάντα ωραία τα θέματα που ανέβαζε μέσω των καλλιτεχνών που εκάμναν
exhibitions τζιμέσα. Συνήθως έβρισκα στην Λευκωσία ενδιαφέρον πράματα να
πάω να δώ, ειδικά στην παλιά Λευκωσία.. βρίσκω την πολλά inspiring την
παλιά Λευκωσία.. Ερμ εν μπορώ να πω ότι παρακολουθώ 'συγκεκριμένους'
καλλιτέχνες, οι.
Τωρά
δαμέ στο Σσέφηλτ, στο στούντιο έρκουντε συχνά αρχιτέκτονες τζε διάφοροι
καλλιτέχνες τζε μιλούν μας έξω που τες ώρες της δουλειάς αλλά εν να
έθελα να ανακαλύψω τζε δαπάνω την καλητεχνική φλέβα της πόλης, έξω που
το στούντιο...Σιγά σιγά :Ρ
12) Σιωπή ή ξέσπασμα;
Ξέσπασμα! χαχαχαχα τι εννοείς σιωπή! Τι εν τούτο? :Ρ Τί έχουμε το στόμα μας :Ρ
13) Θάλασσα,Μουσική, Κλάμπινγκ,Σεξ ή κάτι άλλο για εκτόνωση,σιωπή κι έμπνευση;
Το
κάθε τί έχει τζε την ώρα του. Έν είμαι τζε πολλά του κλάμπινγκ, αλλά
υπάρχει τζε τζαμέ μια ωραία μαγία να περικυκλόνεσε που την μουσική σου
τζε απλά να ξεσπάς στον ρυθμό.. Την θάλασσα αγαπώ την (τζε το βούνο! Εν
μου φέυκει τίποτε! :Ρ) οι νυχτες στην παραλία με ωραία κουβέντα τζε
ναργιλέ εν priceless τζε ξεπερνούν αρκετά πράματα (ότιδίποτε
apple-related :P) Έχω να πώ ότι για εκτόνωση, εννε λίες οι φορές που με
βρίσκω να πορώνομαι με ένα τραγούδι τζε να το βάζω διαπασόν τζε να
ξεσπώ μόνος μου μέστην φωλιά μου. Τζε όταν λέω 'ξεσπώ' ενωώ να
ποτινάσουμε τζε να κινούμε όπως μου έρκετε τζε how i feel fit ξέροντας
ότι κανένας εν θωρεί.. Έν κάτι σαν τον χορό, αλλα πεζούνι style :P
Όσο
για το σεξ.. έν ξέρω αννεν εκτόνωση η χαλάρωση… It does make you just
forget things..αλλά νομίζω βρίσκω τα πιο πάνω πιο δυνατά σε
τούντο τομέα :Ρ
14) Η ιδανική μέρα στην Κύπρο πώς περνά;
Κάπως
έτσι: Ξυπνάς προί χαράματα τζε πάεις στην παραλία του ΚΟΤ για ένα
βουτίν αγκαλιά με ένα άτομο που σε κάμνει να νιώθεις ωράια. Μεσημεριανό
κυριακής πίσω σπίτι, με ούλην την οικογένεια τζε τον παπα-πέζουνο να
ανάφκει κάρβουνα τζε να βάλλει πάνω πέστροφα! (Μμμμμ) Απογευματινό
surprise visit που το 27 για να σε πάρει τζόγκινγκ στην αλητζί , ή για
γλυκό στο μπελ ελέν (contradictory :P) Νυχτερινό μάζεμα της παρέας σε
ένα σπίτι ή στο στέκι μας για κουβέντες της στιγμής τζε μαλβάσια σε
μακρί ποτήρι! Τζε μεσάνυχτιες ανούσιες βόλτες με το αυτοκίνητο τζε με
μουσική τζε με τάχαμου σημαντικές συζητήσεις ζωής…
15)το
"Τέσπα" δεν είναι νέο,και παίζει να ξεκίνησε και στην Κύπρο...το
χρησιμοποιούμε από τα 15 μας -και είμαστε κλαψ 30!- όπως και άλλες
πολλές λέξεις,προτάσεις κλπ. Οκ,αυτό ήταν σημείωση γιατί μου έκανε
εντύπωση όταν έγραψες για την επίσκεψη της ξαδέρφης σου.
Μα σοβαρά? Νά κατι που δεν μαθένεις κάθε μέρα :Ρ Το τέσπα εν κυπριακό!.. sure doesnt sound like it though.. O_o
16) Τί θα ρωτούσες τον 50άρη εαυτό σου;
Είσαι χαρούμενος?
Ουφ.. νιώθω ότι ήταν πολλά προσωπικό interview :P Έν είμαι όσο αστείος όσο θα είθελα… oh well...
Ωραίες,ξεκάθαρες απαντήσεις,
μου άρεσε ιδιαίτερα η ερώτηση που θα έκανες στον 50άρη εαυτό σου.
Σ΄ευχαριστώ για τη συνέντευξη,κι ελπίζω να σου άρεσαν οι ερωτήσεις! :)))))))))))))))))))))))))))))))))
7/2/13
καταπακτές
Η γυναικολόγος με βλέπει σα να ήρθα από τον Άρη-σίγουρα όχι από την Αφροδίτη διότι προφανώς και θα ήξερα καλύτερα-
διότι ούτε έχω το κλασσικό περπάτημα εγκύου,ούτε
πονοκεφάλους,αναγούλες,χαμό της όρασης και όλα τα άλλα τα ωραία. Και δεν είναι λογικό! (γιατί όλα πρέπει να είναι λογικά όμως;) Και πάω τον Μάρσαλ για περπάτημα μέρα παρά μέρα,ενώ οι άλλες είναι τέζα,λέει,στον καναπέ. Ας σιωπήσω κι ας μην της πω για το άγχος,που με συνοδεύει από την πρώτη μέρα της συνειδητοποίησης.
Μου κάνει επανελειμμένως παρατήρηση για τον τρόπο που σηκώνομαι από το κρεββατάκι της εξέτασης. "Θα πάθεις καμιά ρίξη της μήτρας έτσι όπως σηκώνεσαι σαν ελατήριο. Πόσες φορές στο είπα; Γ Υ Ρ Ι Ζ Ο Υ Μ Ε ΣΤΟ ΠΛΑΪ ΚΑΙ ΣΗΚΩΝΟΜΑΣΤΕ Α Ρ Γ Α. Α.Ρ.Γ.Α. !!!" ...κι εννοείται πως το ξεχνάω μόλις της πω "Α,ναι,συγγνώμη!"
Πώς καταλαβαίνεις ότι ακόμη και η γυναικολογία βρίσκεται στα χέρια των ανδρών;
Μόνο αν είσαι γυναίκα μπορείς να το αντιληφθείς με όσα δυσάρεστα κι άβολα θα σου συμβούν στη ρουτίνα της επίσκεψης.
Επέστρεψα προχθές (και χθες) στο σπίτι έτοιμη να βάλω τα κλάματα. Δεν αντέχω να μετατρέπομαι από άνθρωπος σε σκεύος μετρήσεων για το ένα και το άλλο. Και κανένα μα κανένα από τα μηχανήματα,συσκευές,πλαστικά κουπάκια δεν έχει φτιαχτεί σωστά για το γυναικείο σώμα.
Περίμενε να το διορθώσω αυτό:
Τίποτα από αυτά δεν έχει σχεδιαστεί από άνθρωπο που να γνωρίζει πώς νιώθει το γυναικείο σώμα.
Κι έτσι άρχισα να σχεδιάζω το πρώτο φιλικό για γυναίκες ... μυστικό προς το παρόν. Πάντως σίγουρα θα κάνει τη ζωή μας κατά τις εξετάσεις ευκολότερη.Αν δεν κυκλοφορεί ήδη δηλαδή,απλώς ακόμη δεν ήρθε στην Ευρώπη...
Άρχισαν να φτάνουν και οι παραγγελίες για τα μπεμπέ προικιά. Τα βλέπω και νιώθω πως ο έλεγχος έχει χαθεί.
Η γειτόνισσα πάνω -κι αυτή έγκυος- κάνει χαρούλες. Σχεδιάζει τις μέρες που θα κάνουμε παρέα κι εμείς και τα μπεμπέ. Σκοπεύει λέει να πάρει 3 χρόνια άδεια μητρότητας. Τρία χρόνια! (άθλια Μωβ,που οι 6 μήνες σου φαίνονται ήδη βουνό!)
Συνεχίζω να κοιτάζω τα προικιά μπεμπέ σαν χαμένη. Αφήνω τη γειτόνισσα να εξετάσει τα πάντα,αφού χαίρεται διπλά και τριπλά άστην...
Κάπου στη Λευκωσία μια πανέμορφη πενηντάρα,ξηλώνει τα καταστήματα βρεφικών ειδών. Τυπική Ελληνίδα πρωτογιαγιά; Γελάει όταν τη ρωτάνε πότε με το καλό θα γίνει ...μάμμα! (το΄χει αυτό να μοιάζει πολύ μικρότερη απ΄ότι είναι,ευτυχώς μου το κληροδότησε)
Μάλλον...
Σκέφτηκε και την πρώιμη σύνταξη για χάρη του πρώτου εγγονιού αλλά -ευτυχώς- δεν την παίρνει.
Κάποτε ήθελα να είμαι όσο πιο μακρυά από την Κύπρο.
Τώρα θα ήθελα να είμαι στο κέντρο της, δηλαδή στο πατρικό μου.
Είναι ίσως η τελευταία απέλπιδη προσπάθεια ανηλικίωσης πριν την οριστική καταπακτή της ενηληκίωσης-λέγε την και μητρότητα.
Μου κάνει επανελειμμένως παρατήρηση για τον τρόπο που σηκώνομαι από το κρεββατάκι της εξέτασης. "Θα πάθεις καμιά ρίξη της μήτρας έτσι όπως σηκώνεσαι σαν ελατήριο. Πόσες φορές στο είπα; Γ Υ Ρ Ι Ζ Ο Υ Μ Ε ΣΤΟ ΠΛΑΪ ΚΑΙ ΣΗΚΩΝΟΜΑΣΤΕ Α Ρ Γ Α. Α.Ρ.Γ.Α. !!!" ...κι εννοείται πως το ξεχνάω μόλις της πω "Α,ναι,συγγνώμη!"
Πώς καταλαβαίνεις ότι ακόμη και η γυναικολογία βρίσκεται στα χέρια των ανδρών;
Μόνο αν είσαι γυναίκα μπορείς να το αντιληφθείς με όσα δυσάρεστα κι άβολα θα σου συμβούν στη ρουτίνα της επίσκεψης.
Επέστρεψα προχθές (και χθες) στο σπίτι έτοιμη να βάλω τα κλάματα. Δεν αντέχω να μετατρέπομαι από άνθρωπος σε σκεύος μετρήσεων για το ένα και το άλλο. Και κανένα μα κανένα από τα μηχανήματα,συσκευές,πλαστικά κουπάκια δεν έχει φτιαχτεί σωστά για το γυναικείο σώμα.
Περίμενε να το διορθώσω αυτό:
Τίποτα από αυτά δεν έχει σχεδιαστεί από άνθρωπο που να γνωρίζει πώς νιώθει το γυναικείο σώμα.
Κι έτσι άρχισα να σχεδιάζω το πρώτο φιλικό για γυναίκες ... μυστικό προς το παρόν. Πάντως σίγουρα θα κάνει τη ζωή μας κατά τις εξετάσεις ευκολότερη.Αν δεν κυκλοφορεί ήδη δηλαδή,απλώς ακόμη δεν ήρθε στην Ευρώπη...
Άρχισαν να φτάνουν και οι παραγγελίες για τα μπεμπέ προικιά. Τα βλέπω και νιώθω πως ο έλεγχος έχει χαθεί.
Η γειτόνισσα πάνω -κι αυτή έγκυος- κάνει χαρούλες. Σχεδιάζει τις μέρες που θα κάνουμε παρέα κι εμείς και τα μπεμπέ. Σκοπεύει λέει να πάρει 3 χρόνια άδεια μητρότητας. Τρία χρόνια! (άθλια Μωβ,που οι 6 μήνες σου φαίνονται ήδη βουνό!)
Συνεχίζω να κοιτάζω τα προικιά μπεμπέ σαν χαμένη. Αφήνω τη γειτόνισσα να εξετάσει τα πάντα,αφού χαίρεται διπλά και τριπλά άστην...
Κάπου στη Λευκωσία μια πανέμορφη πενηντάρα,ξηλώνει τα καταστήματα βρεφικών ειδών. Τυπική Ελληνίδα πρωτογιαγιά; Γελάει όταν τη ρωτάνε πότε με το καλό θα γίνει ...μάμμα! (το΄χει αυτό να μοιάζει πολύ μικρότερη απ΄ότι είναι,ευτυχώς μου το κληροδότησε)
Μάλλον...
Σκέφτηκε και την πρώιμη σύνταξη για χάρη του πρώτου εγγονιού αλλά -ευτυχώς- δεν την παίρνει.
Κάποτε ήθελα να είμαι όσο πιο μακρυά από την Κύπρο.
Τώρα θα ήθελα να είμαι στο κέντρο της, δηλαδή στο πατρικό μου.
Είναι ίσως η τελευταία απέλπιδη προσπάθεια ανηλικίωσης πριν την οριστική καταπακτή της ενηληκίωσης-λέγε την και μητρότητα.
31/1/13
sometimes they do have tools!
maybe they have tools!
Γενικά δεν τα έχω και πολύ καλά με τις φήμες.
Είχα ακούσει μια φήμη,δεν της έδωσα σημασία. Αφού δεν μου συνέβαινε,μάλλον ιστορίες θα είναι ορισμένων ανεύθυνων,που ήθελαν να μας πείσουν ότι είναι πραγματικότητα.
Μέχρι τώρα.
Την Κυριακή το πρωί ξύπνησα κι έφτιαξα λουκουμάδες. Με το σιροπάκι τους όπως τους έφτιαχνε η γιαγιά μου. Βέβαια σιχαινόμουνα να αγγίξω το χυλό,έτσι τους έφτιαξα με το κουταλάκι και όχι με το κουταλάκι που δημιουργεί ο αντίχειρας με το δείκτη.
20 λουκουμάδες έφτιαξα-2 εμείς κι ένας ο Μάρσαλ- και τελικά τους δικούς μου τους απόλαυσα με μέλι θυμαρίσιο και κανέλα. Ναι,το σιρόπι δεν είχε το άρωμα που του έδινε η γιαγιά η Μωβού με το θεϊκό σπιτικό της ροδόσταγμα. Το ροδόνερο Λιβάνου δεν είναι το ίδιο,αχ και βαχ και παραβάχ.
Το απόγευμα ήθελα μουσακά. Όχι οποιοδήποτε μουσακά,της Μαμαμωβ. Κι αν ήταν δυνατόν,με το κάρρυ που μας φτιάχνει από τότε που θυμάμαι. Αναμιγμένο με τέλειο κυπριακό γιαούρτι.
Ο Λάβης πρότεινε να πεταχτεί στην ελληνική ταβέρνα για μουσακά-ούτε να το σκέφτεσαι,δεν βάζουνε κολοκυθάκι!- και στο ινδικό για λίγο κάρρρυ-μα δεν είναι το ίδιο με της μάμμας μου!
Συμπληρωμένος ο γεμάτος χρόνος από την Κύπρο. Συμπληρωμένοι και οι 7 μήνες εγκυμοσύνης βλέπεις. Συνδιάστηκαν νοσταλγίες και λιγούρες!
Δεν περίμενα ότι θα μου συνέβαινε.
Αλλά ξέρω γιατί μου συνέβη. Διότι σκεφτόμουν πάντα "Ποτέ δεν πρόκειται...!!!!!!"
Και για ακόμη μια φορά, πέφτει το πανό με το "Ποτέ μη λες ποτέ!" και με αποτελειώνει.
...
Κι εντάξει, τους πρώτους 2 μήνες δεν ήξερα και ότι συνέβαινε.
Τον 3ο και τον 4ο βρέθηκα περισσότερες ώρες κρεββατωμένη,
με τον Λάβη να μη κοιμάται,
και τη ιατρό να μου προτείνει να γράψω διαθήκη -ω λαλα!δεν πας καλά!
Μισώ το ψεύτικο χαμόγελο που φορώ όταν οι γνωστοί μας μου δίνουν "Συγχαρητήρια!"
γιατί ντρέπομαι αλλά όχι,δεν ενθουσιαζόμαστε όλες οι γυναίκες το ίδιο.
Πρέπει όμως να το κρύβουμε γιατί η κοινωνία δεν μας επιτρέπει
ελευθερία στη γνώμη.
Κι όταν λέω κοινωνία εννοώ το ύφος της κάθε γυναίκας που γνωρίζεις,
"Μα δεν χαίρεσαι; Άλλες στη θέση σου...!"
Ακριβώς...ΆΛΛΕΣ
κι αν πάει κάτι στραβά,θα έχεις τύψεις διότι ακριβώς φταις που δεν χάρηκες όσο έπρεπε.
Που έπρεπε να μπεις στον 5ο μήνα για ν΄αρχίσεις να το συνειδητοποιείς,
να το λες σε αγαπημένους σου ανθρώπους.
Και πάλι αυτό το ψεύτικο χαμόγελο.
Πάλι οι τύψεις όταν το είπες σε μια φίλη σου,που μέχρι τώρα έχασε 3 παιδιά.
ή η αμηχανία γιατί η παντρεμένη φίλη σου απελπίζεται μετά από 1μιση χρόνο προσπαθειών,κι έρχεσαι εσύ να την αγχώσεις περισσότερο...κι άλλες τύψεις!
ΔΕΝ είναι ότι δεν κάνεις προσπάθειες.
Ακούς κάθε μέρα Σοπέν,Μότσαρτ,Θεοδωράκη -ποιός είπε ότι ο Μίκης δεν είναι κλασσικός;
αποφεύγεις λίγο Σοστακοβιτς και Τρύπες για να μην το "τρομάξεις".
Αποφεύγεις και τα θρίλερ και οποιδήποτε τρομακτική εικόνα,ακόμη και τις εκλογές όσο γίνεται.
Και τις ειδήσεις. Αναβάλλεις και την ανάγνωση των βιβλίων για την ανταλλαγή πληθυσμών του 23,που είχες αρχίσει.
Η μάμμα σου αρνείται να σου φέρει το βιβλίο της Ζατέλη που περίμενες πώς και πώς.
Αποφεύγεις την καφεϊνη σε όλες τις μορφές,
ξέχασες τί είναι τα σούσι και τα γαλλικά τυριά,
κομμένα τα ατμόλουτρα και το κλάμπινγκ,
πεθυμάς αφόρητα κρασάκι και κοκτέηλς,
λιμπίζεσαι αλλαντικά και μπέργκερς,
πεθαίνεις για μια σοκολατίνα ή έστω μερικά μπισκότα,
ακύρωσες προπληρωμένα μαθήματα χορού,
και διατηρείς την ψυχραιμία σου όταν όλοι μιλάνε για ορμόνες,
ενώ θέλεις να τους σπάσεις στο ξύλο διότι
δεν φταίνε οι ορμόνες
ΑΛΛΑ οτι ΔΕΝ μπορείς να κάνεις/απολαύσεις τίποτα από όσα θέλεις...και πεθυμάς!
Ούτε καν στην Κύπρο δεν σου επέτρεψε η γιατρός σου να πας...να δεις έστω λίγο τον ήλιο και τη θάλασσα...
(διαδώστε το,δεν φταίνε οι ορμόνες!
Σκέψου να επιστρέφεις πτώμα από τη δουλειά,να σέρνεσαι και να θες να απολαύσεις ένα κομματάκι μπρι με ένα ποτήρι κρασί κόκκινο. ΧΑΧΑΧΑΧΑ οϊα!
Καλά,θα κάνω ένα ζεστό μπάνιο! Όχι όχι όχι! Το απαγορεύει η γιατρός! (όχι αυτή με τη διαθήκη,άλλη που δεν με φοβίζει)
Τί εννοείς θα πάμε για σούσι το Σάββατο; Κανένα τεριάκι τουλάχιστον προσφέρουν; Όχι...α,να φάω από πριν...και η ψαρίλα που με ενοχλεί; Και τελικά η έξοδος αναβάλλεται γιατί δεν θες να πιέσεις κανένα να βγει με έγκυο κάπου που δεν θέλει. Πάει και το κλάμπινγκ,λόγω καπνού.
Άκυρα και τα ταξιδάκια...
Θυσίες διότι στην πραγματικότητα έχεις αρχίσει να το αγαπάς
από την πρώτη στιγμή που το είδες να χορεύει σάλσα...Α,για αυτό οι αναγούλες...
Κατά τα άλλα μια χαρά,
δεν φοράς λουλουδάτα φορέματα-και σε σχολιάζει η κάθε συνάδελφος/γνωστή
"μα τί τα θέλει τα σκούρα μπλε;αντί να φοράει κανένα ροζάκι,κανένα κιτρινάκι!"
"άστες να λένε,θα κάνεις ό,τι θέλεις" είπε μια φίλη γνωστική,
προσπαθείς να κάνεις ό,τι θέλεις
παρ΄όλο που δεν χωράς στα αγαπημένα σου ρούχα/παπούτσια.
Κι όλοι σε προσέχουν,
μη το ένα και μη το άλλο,
δεν πειράζει αν έχεις υπνηλία, συμβαίνει.
Τυχερή που δεν έχεις ναυτίες και τα λοιπά,
άλλες στη θέση σου...
ναι,άλλες στη θέση μου δεν θα λυπόντουσαν για τη χαμένη προαγωγή;
Τις είδα τις άλλες,στο 1ο μάθημα ανώδυνου τοκετού,
το 1ο και τελευταίο που δέχτηκα να πάω.
Η δασκάλα,συνομήλικη μου μα ελεύθερη κι ωραία,
με ήρεμη φωνή μας εξηγούσε ότι οι πόνοι είναι φίλοι μας,
θα τη δω κι αυτή όμως όταν με το καλό αποφασίσει να κάνει παιδιά.
Ή να της έρθουν κι αυτής ουρανοκατέβατα,όπως ήρθε και σε μας.
Δεν μπόρεσα να συγκεντρωθώ,
καθώς το δωμάτιο ήταν γεμάτο κοιλιές.
Κάρφωσα το βλέμμα στο παράθυρο,
κάτι που δεν έκανα τόσα χρόνια σχολείων και σχολών.
Αφηρημένη όσο γίνεται, περιμένοντας να κτυπήσει το κουδούνι.
Τί εννοείς δεν υπάρχει κουδούνι;
...
Ονειρεύομουνα μουσακά της Μαμαμωβ,
και γαλακτομπούρεκο Νουφάρου,που δεν το ήθελα ποτέ πιο πριν!
μμμμμ Κρασί ροζέ,που θα σβηστεί με βότκα κράμπερι,
και τώρα χάρη στον Ινβίκτους πεθυμάω 2 κουτιά πιτσίνια
και κάτι γαριδάκια,σε κόκκινο κουτί που του ξέφυγαν!
Υπομονή, ο ένας,
Καλή Λευτεριά ο άλλος,
λευτεριά με τσιριχτά,λογιέται λευτεριά;
στον τρίτο είπα " θα γίνεις θείος!"
κι "ελούθην του κλαμάτου",
κι ελπίζω ακόμη πως το μαγκωμένο χαμόγελο θα χαθεί
για να λάμψει στη θέση του αυτό που πάντα ήξερα,το πραγματικό.
...
ίσως όταν με το καλό αφιχθεί στρουμπουλό και υγειές το λαβομωβάκι,
ν΄αλλάξουν όλα.
Ίσως αν αρχίσω από τώρα τα καρτούνς; χμ...
Γενικά δεν τα έχω και πολύ καλά με τις φήμες.
Είχα ακούσει μια φήμη,δεν της έδωσα σημασία. Αφού δεν μου συνέβαινε,μάλλον ιστορίες θα είναι ορισμένων ανεύθυνων,που ήθελαν να μας πείσουν ότι είναι πραγματικότητα.
Μέχρι τώρα.
Την Κυριακή το πρωί ξύπνησα κι έφτιαξα λουκουμάδες. Με το σιροπάκι τους όπως τους έφτιαχνε η γιαγιά μου. Βέβαια σιχαινόμουνα να αγγίξω το χυλό,έτσι τους έφτιαξα με το κουταλάκι και όχι με το κουταλάκι που δημιουργεί ο αντίχειρας με το δείκτη.
20 λουκουμάδες έφτιαξα-2 εμείς κι ένας ο Μάρσαλ- και τελικά τους δικούς μου τους απόλαυσα με μέλι θυμαρίσιο και κανέλα. Ναι,το σιρόπι δεν είχε το άρωμα που του έδινε η γιαγιά η Μωβού με το θεϊκό σπιτικό της ροδόσταγμα. Το ροδόνερο Λιβάνου δεν είναι το ίδιο,αχ και βαχ και παραβάχ.
Το απόγευμα ήθελα μουσακά. Όχι οποιοδήποτε μουσακά,της Μαμαμωβ. Κι αν ήταν δυνατόν,με το κάρρυ που μας φτιάχνει από τότε που θυμάμαι. Αναμιγμένο με τέλειο κυπριακό γιαούρτι.
Ο Λάβης πρότεινε να πεταχτεί στην ελληνική ταβέρνα για μουσακά-ούτε να το σκέφτεσαι,δεν βάζουνε κολοκυθάκι!- και στο ινδικό για λίγο κάρρρυ-μα δεν είναι το ίδιο με της μάμμας μου!
Συμπληρωμένος ο γεμάτος χρόνος από την Κύπρο. Συμπληρωμένοι και οι 7 μήνες εγκυμοσύνης βλέπεις. Συνδιάστηκαν νοσταλγίες και λιγούρες!
Δεν περίμενα ότι θα μου συνέβαινε.
Αλλά ξέρω γιατί μου συνέβη. Διότι σκεφτόμουν πάντα "Ποτέ δεν πρόκειται...!!!!!!"
Και για ακόμη μια φορά, πέφτει το πανό με το "Ποτέ μη λες ποτέ!" και με αποτελειώνει.
...
Κι εντάξει, τους πρώτους 2 μήνες δεν ήξερα και ότι συνέβαινε.
Τον 3ο και τον 4ο βρέθηκα περισσότερες ώρες κρεββατωμένη,
με τον Λάβη να μη κοιμάται,
και τη ιατρό να μου προτείνει να γράψω διαθήκη -ω λαλα!δεν πας καλά!
Μισώ το ψεύτικο χαμόγελο που φορώ όταν οι γνωστοί μας μου δίνουν "Συγχαρητήρια!"
γιατί ντρέπομαι αλλά όχι,δεν ενθουσιαζόμαστε όλες οι γυναίκες το ίδιο.
Πρέπει όμως να το κρύβουμε γιατί η κοινωνία δεν μας επιτρέπει
ελευθερία στη γνώμη.
Κι όταν λέω κοινωνία εννοώ το ύφος της κάθε γυναίκας που γνωρίζεις,
"Μα δεν χαίρεσαι; Άλλες στη θέση σου...!"
Ακριβώς...ΆΛΛΕΣ
κι αν πάει κάτι στραβά,θα έχεις τύψεις διότι ακριβώς φταις που δεν χάρηκες όσο έπρεπε.
Που έπρεπε να μπεις στον 5ο μήνα για ν΄αρχίσεις να το συνειδητοποιείς,
να το λες σε αγαπημένους σου ανθρώπους.
Και πάλι αυτό το ψεύτικο χαμόγελο.
Πάλι οι τύψεις όταν το είπες σε μια φίλη σου,που μέχρι τώρα έχασε 3 παιδιά.
ή η αμηχανία γιατί η παντρεμένη φίλη σου απελπίζεται μετά από 1μιση χρόνο προσπαθειών,κι έρχεσαι εσύ να την αγχώσεις περισσότερο...κι άλλες τύψεις!
ΔΕΝ είναι ότι δεν κάνεις προσπάθειες.
Ακούς κάθε μέρα Σοπέν,Μότσαρτ,Θεοδωράκη -ποιός είπε ότι ο Μίκης δεν είναι κλασσικός;
αποφεύγεις λίγο Σοστακοβιτς και Τρύπες για να μην το "τρομάξεις".
Αποφεύγεις και τα θρίλερ και οποιδήποτε τρομακτική εικόνα,ακόμη και τις εκλογές όσο γίνεται.
Και τις ειδήσεις. Αναβάλλεις και την ανάγνωση των βιβλίων για την ανταλλαγή πληθυσμών του 23,που είχες αρχίσει.
Η μάμμα σου αρνείται να σου φέρει το βιβλίο της Ζατέλη που περίμενες πώς και πώς.
Αποφεύγεις την καφεϊνη σε όλες τις μορφές,
ξέχασες τί είναι τα σούσι και τα γαλλικά τυριά,
κομμένα τα ατμόλουτρα και το κλάμπινγκ,
πεθυμάς αφόρητα κρασάκι και κοκτέηλς,
λιμπίζεσαι αλλαντικά και μπέργκερς,
πεθαίνεις για μια σοκολατίνα ή έστω μερικά μπισκότα,
ακύρωσες προπληρωμένα μαθήματα χορού,
και διατηρείς την ψυχραιμία σου όταν όλοι μιλάνε για ορμόνες,
ενώ θέλεις να τους σπάσεις στο ξύλο διότι
δεν φταίνε οι ορμόνες
ΑΛΛΑ οτι ΔΕΝ μπορείς να κάνεις/απολαύσεις τίποτα από όσα θέλεις...και πεθυμάς!
Ούτε καν στην Κύπρο δεν σου επέτρεψε η γιατρός σου να πας...να δεις έστω λίγο τον ήλιο και τη θάλασσα...
(διαδώστε το,δεν φταίνε οι ορμόνες!
Σκέψου να επιστρέφεις πτώμα από τη δουλειά,να σέρνεσαι και να θες να απολαύσεις ένα κομματάκι μπρι με ένα ποτήρι κρασί κόκκινο. ΧΑΧΑΧΑΧΑ οϊα!
Καλά,θα κάνω ένα ζεστό μπάνιο! Όχι όχι όχι! Το απαγορεύει η γιατρός! (όχι αυτή με τη διαθήκη,άλλη που δεν με φοβίζει)
Τί εννοείς θα πάμε για σούσι το Σάββατο; Κανένα τεριάκι τουλάχιστον προσφέρουν; Όχι...α,να φάω από πριν...και η ψαρίλα που με ενοχλεί; Και τελικά η έξοδος αναβάλλεται γιατί δεν θες να πιέσεις κανένα να βγει με έγκυο κάπου που δεν θέλει. Πάει και το κλάμπινγκ,λόγω καπνού.
Άκυρα και τα ταξιδάκια...
Θυσίες διότι στην πραγματικότητα έχεις αρχίσει να το αγαπάς
από την πρώτη στιγμή που το είδες να χορεύει σάλσα...Α,για αυτό οι αναγούλες...
Κατά τα άλλα μια χαρά,
δεν φοράς λουλουδάτα φορέματα-και σε σχολιάζει η κάθε συνάδελφος/γνωστή
"μα τί τα θέλει τα σκούρα μπλε;αντί να φοράει κανένα ροζάκι,κανένα κιτρινάκι!"
"άστες να λένε,θα κάνεις ό,τι θέλεις" είπε μια φίλη γνωστική,
προσπαθείς να κάνεις ό,τι θέλεις
παρ΄όλο που δεν χωράς στα αγαπημένα σου ρούχα/παπούτσια.
Κι όλοι σε προσέχουν,
μη το ένα και μη το άλλο,
δεν πειράζει αν έχεις υπνηλία, συμβαίνει.
Τυχερή που δεν έχεις ναυτίες και τα λοιπά,
άλλες στη θέση σου...
ναι,άλλες στη θέση μου δεν θα λυπόντουσαν για τη χαμένη προαγωγή;
Τις είδα τις άλλες,στο 1ο μάθημα ανώδυνου τοκετού,
το 1ο και τελευταίο που δέχτηκα να πάω.
Η δασκάλα,συνομήλικη μου μα ελεύθερη κι ωραία,
με ήρεμη φωνή μας εξηγούσε ότι οι πόνοι είναι φίλοι μας,
θα τη δω κι αυτή όμως όταν με το καλό αποφασίσει να κάνει παιδιά.
Ή να της έρθουν κι αυτής ουρανοκατέβατα,όπως ήρθε και σε μας.
Δεν μπόρεσα να συγκεντρωθώ,
καθώς το δωμάτιο ήταν γεμάτο κοιλιές.
Κάρφωσα το βλέμμα στο παράθυρο,
κάτι που δεν έκανα τόσα χρόνια σχολείων και σχολών.
Αφηρημένη όσο γίνεται, περιμένοντας να κτυπήσει το κουδούνι.
Τί εννοείς δεν υπάρχει κουδούνι;
...
Ονειρεύομουνα μουσακά της Μαμαμωβ,
και γαλακτομπούρεκο Νουφάρου,που δεν το ήθελα ποτέ πιο πριν!
μμμμμ Κρασί ροζέ,που θα σβηστεί με βότκα κράμπερι,
και τώρα χάρη στον Ινβίκτους πεθυμάω 2 κουτιά πιτσίνια
και κάτι γαριδάκια,σε κόκκινο κουτί που του ξέφυγαν!
Υπομονή, ο ένας,
Καλή Λευτεριά ο άλλος,
λευτεριά με τσιριχτά,λογιέται λευτεριά;
στον τρίτο είπα " θα γίνεις θείος!"
κι "ελούθην του κλαμάτου",
κι ελπίζω ακόμη πως το μαγκωμένο χαμόγελο θα χαθεί
για να λάμψει στη θέση του αυτό που πάντα ήξερα,το πραγματικό.
...
ίσως όταν με το καλό αφιχθεί στρουμπουλό και υγειές το λαβομωβάκι,
ν΄αλλάξουν όλα.
Ίσως αν αρχίσω από τώρα τα καρτούνς; χμ...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)