τα παιδία παίζει κινέκτ

http://weblogs.baltimoresun.com/health/kinect.jpg

Την περασμένη βδομάδα ήρθε επιτέλους το Κινέκτ του Λάβη. Χμ, βέβαια ήρθε σε δύο δόσεις, τα τηλεχειρηστήρια ήρθαν μόνα τους. Τη 2η μέρα ήμουν σπίτι για να παραλάβω το πακέτο. Για το μεγάλο, έπρεπε να πεταχτεί ο Λάβης στο ταχυδρομείο, τελικά πετάχτηκα εγώ. Ένα τεράστιο πακέτο, που μέχρι να το κουβαλήσω στο λεωφορείο, κι ακολούθως στο σπίτι, μούδιασαν τα χέρια μου. Μεγάλη η χάρη του Λάβη!

Είχαμε φυλάξει τα λεφτά για μια καφετιέρα. Από αυτές τις υπερσύγχρονες, που αλέθουν τους κόκκους του καφέ, στον βράζουν, στον σερβίρουν με γάλα ή χωρίς...καλά, δεν στον σερβίρουν αλλά είναι άφταστος ο καφές τους!
Πρόλαβε όμως ο Γ και μας κάλεσε σπίτι του για γκέιμ νάιτ. Πανικός, να βλέπεις συνομήλικους σε όλες τις περίεργες στάσεις για ν΄αποφύγουν εικονικά εμπόδια, σε μορφή βράχων,γκρεμών,τοίχων, κλπ κλπ ...να πηδάνε σαν πιθηκάκια, να μουγκρίζουν και να ιδρώνουν σαν να ήταν στο ριγκ...
Ενθουσιάστηκε ο Λάβης, παλάβωσε, παραμιλούσε όλο το Σαββατοκύριακο.
-Τα λεφτά είναι για την καφετιέρα! τον έκοβα.
Τη Δευτέρα βέβαια, έχοντας νιώσει τον ήλιο για τα καλά στην πλάτη, σκέφτηκα πως αφού ο καιρός απαιτούσε φραπέ, μπορούσε να έχει το παιχνίδι του. Εξάλλου, το τελευταίο παιχνίδι που είχε, ήταν το αττάρι, δεν ήταν ποτέ φαν των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Το κινέκτ του άρεσε για την άθληση-μη δει αθλητικά αυτό το παιδί, μέσα!
Παρέγγειλε, πέρασαν οι δυο βδομάδες που χρειάστηκε η εταιρεία να το φέρει γιατί τους είχε τελειώσει!!! και να το το παιχνίδι, στημένο στο σαλόνι.
Μόνο που δεν μπορούσε να παίξει, ο καναπές ήταν πολύ κοντά στην τηλεόαραση και το ελεύθερο πεδίο, μικρό.
-Έλα να  βοηθήσεις να μεταφέρουμε τον καναπέ.
- Η διαρρύθμιση του λίβινγκ ρουμ μας θα εξαρτάται δηλαδή από ένα παιχνίδι;
-Θες να τον μετακινούμε κάθε δεύτερη μέρα;
-Εμ...χμ...και η τραπεζαρία πού θα πάει;

Χρειάζεσαι χώρο για να παίξεις με το Κινέκτ. Πολύ χώρο. Αν είχαμε μικρότερο καθιστικό, δεν ξέρω τί θα κάναμε. Τί κάνουν αλήθεια οι άλλοι;Εμείς στριμώξαμε την τραπεζαρία τόσο, ώστε να δειπνούνε σ΄αυτήν μόνο τ΄άβαταρ μας!
Με τόσα παιχνίδια, και τόση κίνηση, πραγματικά χαλάλι! Η απόλυτη ελευθερία του σώματος-τα τηλεχειριστήρια γιατί τ΄αγοράσαμε είπαμε;- ξετρελλάθηκα με το παιχνίδι που ανεβοκαταιβάζοντας τα χέρια σαν να ήταν φτερούγες, πετάς! Δηλαδή το άβαταρ σου πετά, εσύ μια χαρά στο πάτωμα είσαι (κλαψ!!)...μόνο τη φωτογράφιση την σβήσαμε παρά το γελοίο των στάσεων. Σε φωτογραφίζει ενώ εσύ μαϊμουδίζεις μπροστά στον αισθητήρα. Βγαίνεις σε κάτι πόζες που θες να σβήσεις ΤΩΡΑ, με το αριστερό χέρι στο κεφάλι, το δεξί πόδι στον αέρα, ή με χεντμπάγκινγκ να θυμίζεις περιστέρι, ενώ οι φτερούγες σου ανεβοκατεβαίνουν!

Επόμενο παιχνίδι-χορός! Ζούμπα!
Κι αυτή τη βδομάδα πήγα μόνο μια φορά στο γυμναστήριο -αλλά είμαι πιασμένη, παντού! :/ 
Ο καιρός γελάει βέβαια, γιατί μόνο για φραπέ δεν κάνει!! πἀλι!!!
αχ αχ αχ!!