Που καρκιάς

Νύχτα, μετά από μια πολύ μεγάλη και κουραστική αρχή της εβδομάδας και με το μυαλό κολλημένο στο σπίτι μου σπιτάκι μου από τις 6 το απόγευμα, είπαν τα παιδιά για το μίνι κονσέρτο τους. Κλασσική μουσική - ρομαντική και σύγχρονη, για την ακριβεία- ...πάει καιρός πολύς από την τελευταία φορά...Ένας διπλός εσπρέσσο και κρύο νερό στο πρόσωπο θαυματουργά τονωτικά.

Τόσο καιρό που είχαν μουδιάσει οι αισθήσεις και οι συναισθήσεις. Παράπονο μεγάλο.

Στην "σκηνή" υπήρχε αμηχανία στην αρχή, και άγχος. Μετά, ελευθερία, κίνηση. Το έβλεπες στα δάκτυλα του πιανίστα που με κάθε μέτρο, ενωνότανε περισσότερο με την ψυχή του συνθέτη. Ερωτισμός στο κατόπιν. Και άγχος για την επόμενη μέρα, το μέλλον. Όταν γνωρίζεις τους (ερασιτέχνες μεν) μουσικούς, αφουγκράζεσαι στο παίξιμο τους καμπύλες των φόβων και των ομορφιών τους. Όταν τελείωσε ο 3 με το κομμάτι του, έβαλα τα κλάματα. Δικοί μου λόγοι, δεν θέλω να τους πω.

Άμεσος ύπνος με όνειρα πολύχρωμα. Ελευθερώθηκα. Επιτέλους.

Την βραδιά που ακολούθησε με φαγητό και κρασιά, θα είναι μια από τις καλύτερες αναμνήσεις από αυτήν εδώ την παγόχωρα. Έξω χιόνι. Στην κουζίνα ζέστη. Φαγητό, πίτα, κρασί, φέτα και μουσική. Μπουζούκι και κιθάρα. Ένα, δύο, δέκα τραγούδια.

- Θέλω να πω κάτι κυπριακό.

Με κοίταξαν όλοι με δυσπιστία και έκπληξη. Έχουν περάσει χρόνια από την τελευταία φορά που τραγούδησα ελεύθερα με άτομα που γνωρίζω.

Τα παιδιά με γνώρισαν ...ως ακροάτιδα. Δεν βγήκα να παίξω ποτέ μαζί τους- ούτε πρόκειται- ούτε γνωρίζουν πόσα χρόνια της εφηβείας και λίγο αργότερα πέρασα σε θεατρικές σκηνές, απλά γιατί έτσι επειδή. Στο σχολείο τραγουδούσα πάντα σόλο αλλά Δεν είμαι γεννημένη τραγουδίστρια, ούτε έχω τον απαραίτητο εξοπλισμό χορδών. Όσα τραγούδια νιώθω, τα φέρνω στα μέτρα της φωνής μου. Χωρίς κόλλημα, χωρίς ντροπή.Κι αυτό χάρη στην κλασσική μουσική παιδεία που μου δώρισαν - με πολλή καβγά όμως- οι γονείς μου αλλά και στην μαλακτήν την καρκιά που έβαλε στο σώμα μου η Φύση.Δώρα γεννήματα και δώρα μεγαλώματος, που αποκτάμε όλοι μας.Διαφορετικά δώρα βέβαια για τον καθένα όμως είναι το πιο τίμιο ταχυδρομείο έβερ. Φύση και Φαμίλια.

Τέσπα... Κυπριακά τραγούδια αγαπημένα. Δεν έχει σημασία ποιά. Τόσα υπάρχουν. Όλα σχεδόν αγάπες.

Γυμνή, επιτέλους.     Φορώντας μόνο τις ρίζες μου. Τιμώντας τες με την αγάπη.

Με ευγνωμοσύνη προς τα παιδιά, που αγαπάνε τόσο την μουσική, για να την έχουν μαζί τους πάντα. ...
Κι ας ήταν σήμερα η μέρα ζαλισμένη, δεν πειράζει. Κοιμήθηκα στις 10μιση τη νύχτα για να ξυπνήσω νωρίς νωρίς για δουλειά.

Εδώ η Τυλληρκώτισσα-οι στίχοι της οποίας είναι σε "μυστική" γλώσσα,σαν τα κορακίσια που μιλούσαμε για παιχνίδι, πιο μικροί. Για επιβίωση της ελληνικής μυστικά από τους Οθωμανούς. Η ερμηνεία ενός από τους πιο γνήσιους Κύπριους Μουσικούς, του Μιχάλη Τερλικκά.

Κι ένα από τα λιγότερα γνωστά μα μεγάααααααααααλη αγάπη. Μεσαιωνικής καταγωγής, μεσαιωνικής πραγματικότητας, πειραγμένο για χάρη της λαϊκής μουσικής παράδοσης. Η Ροδαφνούσα ...