αυγουστιάτικο από σπασμα

Δεν πήγα. Το άκουσα.


Στο πανηγύρι της γειτονιάς μας, σε μια μικρή και πανάρχαια εκκλησία.
Πετάχτηκε για προσκύνημα και λουκουμάδες (ναι ναι, και σιάμιση) ο αδερφός με τη θεία μας.

Το εκκλησάκι στέκεται για αιώνες σε ένα βράχο, που πρόσφατα (για τα χρόνια των βράχων και του βυζαντινού κοσμήματος) λαξεύτηκε για να ανθίσει ένα μικρό (και ακαλαίσθητο αλλά δεν έχει σημασία) αμφιθέατρο.
Δώσαμε την μισή παιδική μας ηλικία προσπαθώντας να κερδίσουμε εκείνα τα βράχια. Ύψη, που φάνταζαν ολύμπια. Τα σκαρφαλώναμε, φουσκώναμε από περηφάνεια μα δεν ψάχναμε για σημαία να καρφώσουμε ...πού να την καρφώναμε; στα βράχια; ή πάνω στα δέντρα; Μας ένοιαζε κιόλας να χαράξουμε τη γη με οποιοδήποτε σύμβολο των μεγάλων;

-Τα δέντρα γέρικα εδώ και μια δεκαετία (και κάτι), έτυχαν ευθανασίας μαζί με την σπηλιά,κατά την ανακαίνιση του χώρου. -

Είχαμε μαζευτεί τα παιδιά της γειτονιάς λίγο πριν την ευθανασία. Να δεθούμε πάνω στον κορμό. Άλλα να προστατέψουν τις σπηλιές. Είχαμε κάνει και πρόγραμμα σκοπιάς. Κι αν χάναμε τη μάχη, θα φυτεύαμε άλλα πελώρια δέντρα, θα φέρναμε θάλασσα να ξανασμιλέψει τον βράχο. Οι γονείς, ο ιερέας, ο δήμαρχος, ακόμα και ο διευθυντής του σχολείου μιλούσανε για ανάπλαση της περιοχής. Ίσως και να είχαν δίκαιο οι μεγάλοι. Θα είχαν, αν το αποτέλεσμα ήταν πιο αέρινο. Ενώ η ανακαίνιση ουσιαστικά μοιάζει σα να βίασε την αγριότητα του χώρου. Χωρίς να την δαμάσει. Τόσα χρόνια μετά, ακόμα ξένες μοιάζουν οι προσθήκες. Ίσως επειδή ακόμα θυμάμαι το κλάμα όλων των παιδιών της γειτονιάς, ενώ ακούγαμε τους λυγμούς της ευκαλύπτειας νύμφης και τον παιάνα του ηλεκτρικού πριονιού. Είχαμε χάσει τον πόλεμο. Όχι μόνο την μάχη. Στο μεταξύ όμως γινήκαμε κι εμείς,μεγάλοι. Χρόνος, ο πιο γνήσιος θριαμβευτής. (μάχεται ο άνθρωπος να τον κερδίσει, να τον φάει, κι αυτός γελάει γιατί μπορεί να τρώγεται και να τελειώνει για τον ένα μα ξαναγεννιέται για άλλους)

Επιστροφή λοιπόν στο θεατράκι. Στο πανηγύρι, που συνεχίζει ακόμα ακρωτηριασμένο λόγω εποχών και ανθρώπων.
Στο δαντελένιο εκκλησάκι η λειτουργία παραμένει αιθέρια μα κατανυκτική. Φορτισμένη από τα φωτεινά βλέμματα των λίγων Αγίων, που μπορεί να απαιτούν σοβαρότητα, αγκαλιάζουν όμως με αγάπη τους ύμνους και τους πιστούς. Οι τελευταίοι αψηφώντας την αυγουστιάτικη ζέστη στριμώχνουν τα κορμιά στον μικρό χώρο για να απλώσουν οι καρδιές-άδειες και γεμάτες- στην αγάπη του Κυρίου. Κάθε χρόνο σε κάθε βδομάδα διακοπών.

Έξω στο θεατράκι, χθες,
Είχε στηθεί χορός και τραγούδι.

Σε κάποια φάση, πήρε το μικρόφωνο η "Μαρούα". Γνωστή στην γειτονιά μας. Στις δυόμιση δεκαετίες που την γνωρίζουμε,ο χρόνος την άφησε ήσυχη. Ίδια κι απαράλλαχτη. Μαυρομαλλούσα, μεσογειακή κοπελίτσα. Μικροκαμωμένη με αργές σκέψεις και γρήγορο βάδισμα. Αθώα μα όχι αφελής όσο θα ήθελαν κάποιοι. Υπό την προστασία του ιερέα μας. Και μετά την κοίμησή του, όλων μας. Την κοινωνικότητά της θα ζήλευαν χίλιοι μύριοι πιαράδες διεθνών προδιαγραφών. . Την αυτοπεποίθησή της, εκατομμύρια καλλονές του πλανήτη.

Πήρε λοιπόν το μικρόφωνο η Μαρούα.
"Ξύπνα καημένε μου ραγιά"

- γιατί αυτό; δεν ξέρω. Αυτό επέλεξε να πει. Ίσως σαν όλα τα αερικά, να βλέπει και η Μαρούα πράγματα που οι υπέρθνητοι δεν βλέπουμε. Ίσως επειδή απλά έτσι-αυτό να της αρέσει. Γιατί να ψάχνουμε πάντα για βαθύτερους λόγους; -

"Παράφωνα και με συναίσθημα", λέει ο αδερφός μου.
Πολλοί ήταν αυτοί που κορόιδεψαν. Την επιλογή του τραγουδιού αλλά και την ίδια. "Ποιός της είπε τώρα αυτής να βγει; Να την στείλουμε και στα Παρατράγουδα!"
Κακός που ναι ο κόσμος.
Και κοιμισμένος...τον ύπνο τον αιώνιο κι ας μην είναι καν δίκαιος...

Ραγιάδες φάντασαν όλοι αυτοί. Ραγιάδες, που δεν ξύπνησαν ποτέ να δουν την λευτεριά.

Ακάθικτη η Μαρούα, συνέχισε το τραγούδι με δυνατή φωνή. Τα κακά σχόλια άρχισαν να θρυμματίζονται. Ο κόσμος που ίσως να επέλεξε ο Θεός να την προστατεύει, άρχισε να τραγουδάει μαζί της. Λευτερωμένος από κάθε αίσθηση υπεροχής. Απλά την αγκάλιασε.

Δεν ήμουν εκεί φέτος. Ήμουν άλλες χρονιές. Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Ραγιάδες πολλοί. Λεύτεροι, έστω και για κάποιες στιγμές ανάγκης, περισσότεροι.
Αγάπη μπόλικη στην Μεσόγειο. Και όπου αλλού υπάρχει ανθρωπιά.

Δηλαδή παντού.