8/4/08

μοναξιά


Μέρες τώρα προσπαθεί να χαράξει την σκιά της. Ζωγραφίζει δεκάδες λέξεις: επίθετα δυνατά, ουσιαστικά με ψυχή, ρήματα σκοτεινά...Τίποτα.
Ό,τι κι αν έχει καταφέρει να γράψει με το μολύβι, φθήνει. Μοιάζει σαν πνοή σε παγωμένο γυαλί. Το ζεσταίνει, το θαμπώνει και μετά... φεύγει, εξαφανίζεται.
Ολοένα της λένε πως ζει απόμακρα, μοναχικά. Κανονικά θα έπρεπε να ξέρει πως μοιάζει αυτή η θεά, ποιά αύρα ντύνει το κορμί της, σε ποιά οκτάβα κινείται η φωνή της πιο άνετα...
Σίγουρα δεν είναι σε παύση, όπως νομίζουν πολλοί! Απεναντίας, γελάει δυνατά, κάποτε βαθειά κάποτε τσιριχτά!
Ίσως να εντοπίσει το χρώμα της... ή έστω, μια απόχρωση...
Νύχτα μαζεύει λίγο νερό της θάλασσας, από αυτό που γδέρνει τα βράχια.
Τρυπάει το δάκτυλο, μαζεύει λίγες σταγόνες αίμα.
Στο θαλασσινό νερό, διαλύει μαζί με το αίμα και λίγες σταγόνες ελαιόλαδο. Προσθέτει και πέταλα λευκά, από γιασεμί.
Επιτέλους, άρχισε να θυμίζει κάτι από χρώμα Μοναξιάς...
ίσως και το άρωμά της...

6 σχόλια:

  1. ξέρεις ίσως τι φταιει; κοιτάμε πολύ τον εαυτό μας
    μέρα μέρα σου καλή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό σίγουρα!
    Μέεεεεεεεεεεεερα Τέλεια, Αραχτέ μου!!!
    :))))))))))))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μου μυρισε αρωμα εξαφανισης μωβι μου. :)))
    :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. " Γίνε φίλος με τον εαυτό σου, για ν αγαπήσεις και να παψεις να φοβάσαι την μοναξία σου "

    (Εχεις μια πρόσκληση εδω
    www.aristodimos.blogspot.com/ )
    Την καλημέρα μου
    Αρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ευχαριστώ Ζερό μου,
    την Καλημέρα μου!
    :))))))

    Δημητρένιε μου, λες;

    :)))))))))))))))))))))))))))))

    Μα Άρη μου για αυτό δεν μπορεί να την βρει. Αφού δεν την νιώθει, συνήθως!
    Έρχομαι έρχομαι!
    :)))))))))))))))))))))))))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

κυματοθραύστες