-θα βαφτούνε τα βαρέλια κόκκινα;
-Μα ήδη βάφονται...
Παρακολούθησες τί γίνεται στον κόσμο;
....
Δάκρυ διάφανο κυλάει στο μάγουλο,
Μιας μάνας θρυμματίζεται η ψυχή,
Μέρα τη μέρα,
Στων δικαιωμάτων τις κηδείες,
Στης ελευθερίας τις αλυσίδες.
Για μια σταγόνα,
Στο χρώμα της μαύρης πίσσας,
Κολλάνε ξεπουπουλιασμένες οι ψυχές.
Σκέψεις άγριες κι αγνές
εκπορνεύονται γοργά,
Όνειρα νεανικά γκρεμίζονται ολοένα.
Απόψε γράφηκε το «110»
Αύριο θα έχει ξεπεραστεί.
Θα ξεχαστεί μαζί με τις ειδήσεις,
Που αριθμούν θανάτους,
Σε επεισόδια και μάχες
Με το καθεστώς.
.....
-Ναι, τα βαρέλια βάφονται καθημερινά...
-Κόκκινο της ντροπής και του θανάτου.
Ομορφο που ειναι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλως σε βρηκα. Ποτε προλαβες βρε θηριο και το εφτιαξες? Εισαι καλα εκει?
όλα καλά...
ΑπάντησηΔιαγραφή:))))))
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο ποίημα - εντυπωσιακή η λέξη βαρέλια και το χρώμα που είναι βαμμένα. Έχει να κάνει μ' ένα κοινωνικό αλλά και προσωπικό αγώνα υποθέτω, σ' ένα δεύτερο επίπεδο.
ΑπάντησηΔιαγραφή