Για την Πηγή

Με μια γεμάτη μέρα (τώρα δύο) αργοπορία θα πω ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ κι ας φαίνεται πικρό αστείο...

39 κεράκια κυριακάτικα σου τα άναψαν φίλοι, αγαπημένοι κι αναγνώστες που προσπαθήσαμε να σε νιώσουμε μέσα από τους στίχους σου, ή να σε τραγουδήσουμε κυρίως μέσω της "Νεράιδας"...

Δεν είμαι σε θέση να γράψω για σένα όπως οι δικοί σου άνθρωποι...Για αυτό προτιμώ να δώσω λίγα δικά σου θραύσματα σε όσους περάσουν από το σπίτι μου, τις επόμενες μέρες, βδομάδες...Θραύσματα που χάρισες ως Πηγή ντυμένη κάποτε Πυθία, Ανδρομέδα και AlienP ...

Χαλιά
..
μου αρέσουν οι λέξεις
που παίρνουν σημασία
από τον τόνο
στο παρακάτω
βάλε τον τόνο
όπου θες:
στρώνω χάμω
τα χαλια μου
να πατάς πάνω τους
να τα λιώσεις!

.......

Διαβάτη

..

Άκου πως τραγουδάει

στον άνεμο

μια ανέμελη τούφα

φεγγαριού

..

τη φίλησα

της μίλησα για σένα

..

χάδι να έχεις κάθε νύχτα

εκεί που η ανάμνηση γρατζουνά

εκεί που δε σε φτάνει

ό,τι η ανάσα μου

σου οφείλει

...

Άκου πως νανουρίζω

τα θαύματα

που μου ξύπνησε

η σκιά σου

πάνω στο μπαλκονάκι

της καρδιάς μου

...
εκεί στο λιακωτό

του ατσαλάκωτου

ατρόμητου

μα ταπεινού Αίματος!

...............

Βυθός

Μιλώ στο δεύτερο ενικό μα δε μιλώ σε σένα,

σε μένα τα λέω και τα καλά και τα στραβά

Κι αν μοιάζει πως απόλυτα μιλώ

είναι που υποστηρίζω με σθένος όσα μαθαίνω

ώσπου να με μάθουν κι εκείνα...

...

Όταν σταθείς στην ίδια θέση με το άγνωστο

όταν ξεβολευτείς από τη σταθερότητά σου

κάποτε το κερδίζεις!

Σαν τη ζωή ας πούμε που δεν είναι ευθεία,

που αν δεν πάρεις το δρόμο της

δε θα μάθεις ποτέ τις εναλλακτικές της

Θα δεις μονάχα την κατάληξη

μα έτσι θα έχεις ακυρώσει τη ζωή...

..

Σε μένα τα λέω, κάθε ομοιότητα σύμπτωση απλή...

Μην κουραστείς ποτέ στην ανηφοριά,

μα μη διστάσεις και να βουλιάξεις

Στον κύκλο της ζωής κι ο βυθός μια κορυφή είναι

Πάρε το δρόμο ταπεινός με καρδιά ανοιχτή,

για νέες Ατλαντίδες, νέα Ιμαλάια...

..............................

Ένα τραγούδι

..

Σε όποια άκρη της καρδιάς μου κι αν κοιτάξω

ένα τραγούδι θα απλώνει τα φτερά του

πάνω στην πλάτη του μαζί του θα πετάξω

κι αν κουραστώ θα κοιμηθώ στην αγκαλιά του...

..

Ένα τραγούδι, μια αγάπη, ένας κόσμος,

μία ζωή, λίγες ανάσες δρόμος...

ένα χαμόγελο, ένα δάκρυ, μια ελπίδα,

ένα τραγούδι να ‘χει το όνειρο πατρίδα...

..

Σε όποια πόρτα της ψυχής μου κι αν χτυπήσω

ένα τραγούδι απαλά θα ξεκλειδώνει

να μπαίνω μέσα θα μ’ αφήνει ν’ ακουμπήσω

ό,τι αγάπησα και ό,τι με πληγώνει...

...

Με είχε συγκινήσει πολύ αυτό το απόσπασμα από το ημερολόγιό της, τον Απρίλιο πριν δύο χρόνια, ένα αναπάντεχο δώρο για την ίδια και γλυκιά εξομολόγηση:

Ο γιος μου...

Τον λένε Δημήτρη, έχει το όνομα του πατέρα μου, τυχαία...Είναι ο γιός του παιδικού μου φίλου Β και της Κ... Η μαμά του σκοτώθηκε σε τροχαίο πριν 3 χρόνια, ο Δημήτρης από τότε ζει με τον Β και τη γιαγιά του...Μιλάμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο έστω και για λίγα λεπτά

Μπήκε στα 6 πρόσφατα και χτες πήρε να με ευχαριστήσει για τα δωράκια που του έστειλα Όμως εκείνος μου έκανε ένα αναπάντεχο δώρο! Λίγο πριν κλείσουμε μου είπε:"καληνύχτα γλυκιά μου μανούλα"

Κι όταν τον ρώτησα αν κατάλαβε τι είπε, απάντησε"ναι πολύ καλά καταλαβαίνω έτσι σε φωνάζω μέσα μου και σήμερα τόλμησα να στο πω"

..........

Για όσους θέλουν να την θυμηθούν ή να την γνωρίσουν,

η Πυθία άφηνες τους χρησμούς της εδώ: http://xrismoi.blogspot.com/

ενώ ως Ανδρομέδα, έγραφε το φεγγάρι http://trelitoufegariou.blogspot.com/

ενώ κατοικούσε ως Παραμυθού στο χωριό του ΜΗ εδώ: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&new_topic=24

Όνειρα γλυκά...