21/3/08

απόσπασμα νυχτερινό..α


Μεσάνυχτα και κάτι.


Όσα και τα χρόνια της. Περασμένη ηλικία, γριά, ηλικιωμένη. Πόσο σιχαίνεται αυτές τις λέξεις!

Κορίτσι νιώθει, κοριτσάκι με ζαρωμένο δέρμα. Τα κόκκαλά της γερά, τα μάγουλά της ακόμα αναψοκοκκινισμένα!

Κι αν την δεις στα μάτια, θα βουλιάξεις χαμογελαστός, στο πιο ζουμερό αμπέλι.


Μεσάνυχτα και κάτι.


Κάθεται κοντά στο παράθυρο και διαβάζει την ψυχή του αγαπημένου της συγγραφέα.

Φτάνει για πολλοστή φορά στην αγαπημένη της παράγραφο. Την διαβάζει, με ηδονή μαζοχιστική... Πριν φτάσει στην τελεία, τα αμπελόφυλλα στα μάτια της, ελευθερώνουν σταγόνες βροχής. Αφήνει το βιβλίο στα γόνατα.


Αγαπημένος της συγγραφέας. Ο μοναδικός άνδρας που μπόρεσε να θαυμάσει. Ερωτεύθηκαν σφόδρα. Δεκάδες χρόνια φωτιάς. Ξέχασαν να κάνουν παιδιά, ξέχασαν και να παντρευτούν. Παραήταν ερωτευμένοι για να σκεφτούν κάτι πέραν του να είναι μαζί, ευτυχισμένοι!


Περασμένα χρόνια, που έσβησαν απότομα σαν το ηλεκτρικό φως. Διακόπτης και Σκοτάδι. Εντός του δευτερολέπτου. Σκληρός ο αποχωρισμός.


Και η σειρά της δεν φάνηκε ακόμα.


Κάθεται πάλι στο παράθυρο, μεσάνυχτα περασμένα... Και τον περιμένει. Θα έρθει, άραγε;


Της λείπει ιδιαίτερα απόψε.


Ακούει τον έρωτα του κοριτσιού στο διπλανό διαμέρισμα και νιώθει ευγνωμοσύνη.

Διότι τα γέλια τους, οι αντικατοπτρισμοί του πάθους, ο απόηχος του κυνηγητού την βοηθάνε να κρατάει τις στιγμές με τον συγγραφέα της, ζωντανές!

Διότι το κορίτσι, της θυμίζει το δικό της αγέραστο χαμόγελο.

Διότι...


δεν ξέρει άλλα διότι... Δεν είναι καλή στις περιγραφές.

Απλά νιώθει την καρδιά της να χορεύει με την ευτυχία της γειτονοπούλας.


Και η χαρά, ομορφαίνει και την ίδια...


Που δεν είναι τίποτα πλέον, παρά ένα μοναχικό κοριτσάκι με ζαρωμένο δέρμα.

4 σχόλια:

  1. σημερα το πρωί κοιτούσα επίμονα στη στάση μια γιαγιά, από τις κλασικές- μαυροφορεμένη με τσεμπέρι. Σχεδόν τη ρούφηξαν τα μάτια μου, έβλεπα την αγωνία της αδυναμίας της και τον τσαμπουκα (του χαρακτήρα, της γνώσης, της επιβίωσης-δεν ξέρω). Τρέμω στα χρόνια που περνάνε και δεν ξέρω τι θα φέρουν εκτός απ το ζαρωμένο ΄δέρμα. Όσο για τον έρωτα πολλές φορές είναι και χαμένος χρόνος.
    καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κι αυτό το κοριτσάκι με το ζαρωμένο δέρμα και τα άσπρα μαλλιά...
    Που άθε ρυτίδα και μια εμπειρία, κάθε άσπρη τρίχα και ένας πόνος.
    Πολύ όμορφη η γραφή σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τελικα μωβι μου ανακαλυπτω σε εσενα μια συγγραφεα. Γραφεις πολυ ωραια. Απλα με εχεις αφησει αφωνο.
    Την καλημερα μου και τα φιλια μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όμορφο όνομα: επιρρεπής! :)))))))
    Δεν ξέρω τί άλλο θα φέρει μαζί του το ζαρωμένο δέρμα...μα σίγουρα όχι ζαρωμένη καρδιά... Αυτό το βλέπεις στις περισσότερες γριές, που τα μάτια τους φωνάζουν πως σφύζουν απο ζωή!
    Υπάρχει κάτι που κάνουμε και να μην είναι χαμένος χρόνος; Θα το μάθουμε στο μέλλον, μάλλον...
    Όμορφη σου νύχτα!!! :))))))))

    Σιωπηλούλα μου, :))))))))))
    μακάρι να είναι έτσι, ώστε να μην ντρεπόμαστε που δεν είμαστε ώριμες και να τρέχουμε να τα βάφουμε κάθε λίγο, ;)))))))))))
    Σου άρεσε, αλήθεια;

    Δημητρένιε μου!! :))))))))))))
    Όμορφη σου νύχτα,
    μμμμμμμμμμμμμμμάάάάάαάάάάάάκια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

κυματοθραύστες