Έφυγες
μα όλο ρωτάς,
θες να μαθαίνεις
αν με φίλησε ο άγνωστος Χ
αν με άγγιξε κάποιος άγνωστος Ψ...
Μα πώς να γίνει αυτό;
όταν κάθε νύχτα που κλείνω τα μάτια
σου ψιθυρίζω "Αγαπημένε Καληνύχτα";
Τρέμεις από θυμό κι αγωνία...
Δεν βλέπεις ότι
η κατάσταση είναι γελοία!;!;
...
Εσύ φοβάσαι για το κτήμα σου
κι εγώ αναζητώ ακόμα την ελευθερία μου...
Μα σε κάθε τραγούδι
θυμάμαι τη γεύση του φιλιού σου,
την μυρωδιά της αγκαλιάς σου,
το χάδι της φωνής σου,
Το όνομά σου!
Αχ, το όνομά σου...
Πώς θα ξεχάσω εγώ, εσένα, ποτέ;
Τι όμορφιά μωβ είναι αυτή εδώ.Να είσαι καλά Χά΄ρις και να αρχίσεις να ξεχνάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σέβη μου.
Σιωπηλούλα μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή:))))))))))))))))))))))))))
Βρίσκονται κι άλλοι λοιπόν σε αυτή την κατάσταση ε..?Και έλεγα οτι είμαι η μόνη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες να τα καταφέρουμε..?
Να ξεχάσουμε ποτέ..?
Πολλά σου φιλάκια
θα τα καταφέρουμε αν πραγματικά θέλουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ αποφάσισα να μην ακούω, να μην μιλάω...μαζί του.
Δύο μήνες σιωπής, μετά ένα τηλεφώνημα ανακατοσοόυρα και τώρα πάλι σιωπή.
Για μένα αυτό βοηθάει...
Για σένα; Εσύ γνωρίζεις καλύτερα...
Φιλάκια σου πολλά και σένα!!!
:)))))))))))))))))))))))))))))
Αυτό είναι το μυστικό..αν πραγματικά το θέλουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε λένε .... και είμαι καλά.Έχω να του μιλήσω τέσσερις μέρες!
Να σε ρωτήσω κάτι..τα μηνύματα πιάνονται..?...;)
εσύ τί λες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌ,τι σε αναστατώνει, πιάνεται...
Μέσα στη δίνη του
ΑπάντησηΔιαγραφήχρόνου
τρέχεις ,
μέσα στη δίνη της
ελευθερίας
υποτάσσεις,
μέσα στη δίνη του
μυαλού σου
θα ξεχάσεις ,
και θα
βγεις
εστω και πληγωμένος ,
νικητής.
Την καλημέρα μου στην θάλασσά σου ! ! !
Αρης
Έτσι...
ΑπάντησηΔιαγραφή... αλλά είμαι ανυπόμονη,
ως συνήθως!
:))))))))))))))))))))))
Την καλημέρα μου στην συντροφιά σου, Άρη μου!
Φιλάκια πολλά!
Η αγαπη δεν εχει κτημα. Η αγαπη ειναι ελευθερια. Ειχα βαλει μια μικρη αναρτηση για αυτο το θεμα. Θα τη βρεις ευκολα μωβια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλια!!!
Eιδα τον εαυτο μου μεσα σε αυτο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημητρένιε μου, θα την βρω την ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αγάπη είναι όντως ελευθερία...
:)))))))))))))))))))))))))))))
Μαρία μου,
ίσως γιατί είναι η ιστορία αυτή καθημερινή;... δυστυχώς δηλαδή αφού η κτητικότητα μας μπερδεύει όλους, και τους που την ασκούν και στους που ασκείται.
Τα φιλιά μου τα πολλά, καλή μου...
:))))))))))))))))))))))))))))))))