Χριστός Ανέστη!
Κατ΄αρχάς ν'απολογηθώ στο Πάσχα,που
δεν το πήρα είδηση μέχρι τη Μ.Πέμπτη όταν η Μαμαμώβ με την αδερφή της
και τις μεγάλες θείες μου έκαναν το παραδοσιακό πλέον τηλεφώνημα από το
χωριό,όπου μαζεύτηκαν για να ετοιμάσουν τις φλαούνες τους.(μετά το ξέχασα και πάλι)
" Μην
στεναχωριέσαι που δεν καταφέρατε να έρθετε για το Πάσχα. Σας έφτιαξα
φλαούνες και θα σας τις φέρει η θεία σου όταν ανέβει."
Από όλα του Πάσχα το μόνο που δεν μ΄αρέσει είναι οι φλαούνες. Δεν έχει σημασία βέβαια.
Ελληνίδα
Μάνα που σκέφτεται πρωτίστως το παιδί της,ειδικά αν είναι στα ξένα. Κι
ελληνικό κυπριακό Πάσχα χωρίς Φλαούνα,Πάσχα δεν λογιέται!(νομίζει)
Πίσω στο θέμα μας όμως.
Τις
μέρες που έμεινα στο νοσοκομείο ήμουν η "Ασθενής με την Ελληνίδα μαμά".
Στην αρχή ζόρι,δεν με έφτανε το άγχος της γέννας-φρικτή η
εμπειρία,απίστευτα τέλειο το δώρο της όμως- και ότι γενικά ήθελα να
είναι η διαμονή μας εκεί όσο πιο διακριτική γίνεται,είχα τη μαμά μου να
τρέχει τους γιατρούς ρωτώντας γιατί το ένα και γιατί το άλλο αφού-ορθά-
πίστευε πως τόσο ο Λάβης όσο κι εγώ της λέγαμε μισές αλήθειες για να
μην ανησυχήσει. "Ιατρικό απόρρητο; Είμαι η Μάμα της!Η γιαγιά του εγγονού (ήθελε εγγονό)!Είναι δυνατόν;" μας παραπονιόταν. Ευτυχώς μια γλυκύτατη Νιγηριανή Ιατρός,της έδωσε -με την άδεια μας- όσες πληροφορίες ήθελε,καθυσηχάζοντας την όσο περισσότερο μπορούσε.
Τη γέννηση της μικρής Πραλίνας δεν την βίωσα. Κι ενώ ροχάλιζα τον
ύπνο του φιρμένου πρώτος την κράτησε στην αγκαλιά του ο Λάβης,και 1μιση
ώρα αργότερα, η νεογιαγιά Μαμαμώβ. Η πρώτη φωτογραφία της μικρής,είναι
στην αγκαλιά της.
Η χαρά της νεογιαγιάς δεν περιγράφεται. Κι αναρωτιέμαι,πότε πρόλαβε ν΄αγαπήσει τρελλά το νέο πλασματάκι όταν εγώ,η μαμά του,χρειάστηκα μερικές μέρες "προσαρμογής" στη νέα αυτή σχέση.
Εντατικά μαθήματα μητρότητας,που δεν χωράνε ούτε καν στην καρδιά μου,η ευγνωμοσύνη απέραντη βλέπεις. Και το βουνό δουλειάς που με περιμένει για να φτάσω "την Μάνα" άπατο.Δεν έχω φτάσει καν στους πρόποδες.
( ...)
Ακολουθεί ένα τεράστιο κείμενο,που τελικά προτιμάω να κρατήσω για αυτήν. Την Μαμαμώβ, την "Ελληνίδα Μαμά" που με την παρουσία της σε ένα τέλειο παγοχωρίτικο νοσοκομείο,έκανε τη μικροκοινωνία του ν΄αναθεωρήσει τη "μοντέρνα" δομή της σχέσης των ενήλικων παιδιών με τους γονείς τους.Και πόσο πιο σημαντική είναι η παρουσία της μητέρας/γιαγιάς αντί της επαγγελματίας μαίας που σε βοηθάει τις πρώτες μέρες στο σπίτι.
Κι ενώ οι νεογονείς παλεύουμε με το νέο πρόγραμμα και την αϋπνία,η νεογιαγιά βρίσκεται στη Νήσο,προσπαθώντας να βρει τρόπο τηλεπικοινωνίας που να της επιτρέπει να αγκαλιάζει την εγγόνα. Κάθε φορά που θα μιλήσουμε,νιώθω πως η άλλοτε αυστηρή,σοβαρή και μετρημένη μαμά μου έχει μετατραπεί σε ένα χαζοχαρούμενο πλάσμα με το οποίο προφανώς πρέπει να ξανασυστηθούμε.
Ανυπομονώ για τη νέα γνωριμία μαζί της. :)
Κατ' αρχήν φιουξ.... είσαι καλά. Τωρά πάω να διαβάσω και το κείμενό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήοκ τωρά κλαίω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην πρώτη μου γέννα, μου πήρε καιρό να νιώσω όλα αυτά τα μητρικά συναισθήματα που λες. Στη δεύτερη, με το που είδα το μωρό αυτό ήταν. Ως εκ τούτου, για τις γιαγιάδες είναι πανεύκολο το ξανάζησαν, έχουν εμπειρία χρόνων τέτοιων συναισθημάτων. Μη σε πιάσουν οι τύψεις, για όνομα, είναι το τελευταίο που χρειάζεσαι. Είναι μια καινούργια, πρωτόγνωρη σχέση και τώρα γνωρίζεστε με το μωρό. Κάθε μέρα η αγάπη θα μεγαλώνει μέχρι να φτάσει σε ένα σημείο που δεν θα είναι μετρήσιμη.
Να σας ζήσει, χαίρομαι πολύ που είτε καλά! Την αγάπη μου.
Έχεις δίκαιο.
ΔιαγραφήΑ,όσο για τύψεις,ελάχιστες!Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε/θεωρούμε και οκ,ελπίζουμε να βαδίζουμε σε καλό δρόμο. :)
Το τί μου κάνει εντύπωση είναι πως κάθε μέρα περνάμε οι 2 μας τουλάχιστον 2 ώρες αποκλειστικά με μουσική,σχεδόν από "διαταγή της Φύσης".
Ανταποδίδω την αγάπη,κι έρχομαι να δω τί γλυκά μας έχεις ετοιμάσει! :)))))))))))))
Για κάποιο λόγο οι γιαγιάδες και οι παππούδες παθαίνουν πλάκα με τα εγγόνια. Σκέψου μόνο τούτο ο νόνος μου είναι σαν παππούς για την μεγάλη κοράσα. δικαιούται να αφυπηρετήσει και το σκέφτεται επειδή κάποια μεσημέρια τη μαζεύει από το σχολείο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην αγωνιάς, θα τα βγάλεις πέρα. με μια δόση λογικής και μπόλικη αγάπη θα βρεις τις άκρες. χάρηκα με το ποστ σου, σε σκεφτόμουνα τούτες τες μέρες.
φιλούρες
χεχε,είδες τον νονό;!!! :))))))))))))
ΔιαγραφήΌντως,μεγάλη η πλάκα που παθαίνουν. Και πάλι δεν φτάνουν τις προγιαγιάδες!Αυτές κι αν είναι το κάτι άλλο!
Σας διάβαζα όσο γινόταν,νου δεν είχα να βρω τις λέξεις για σχόλιο.
φιλιάααααααααα
Μωβ μου με εσυγκίνησες....να σας ζήσει η μικρή Πραλίνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ουλλες οι Κυπραίες μανάδες λαλουν το κλασσικο, "μια μέρα θα γινεις μάνα τζαι θα με καταλάβεις". Καλες γνωριμίες με την μάμα σου! :))
Ευχαριστούμε Πρασινάδα μου! :))))))))))
ΔιαγραφήΜα ξέρεις πόσο δίκαιο έχουν (όπως πάντα δηλαδή);!!!!!
Οοοοο συγχαρητήρια. Κάτι αντίστοιχο είδα να συμβαίνει στον πατέρα μου πριν κάποια χρόνια και τα έχασα, έλιωσε κυριολεκτικά. Έχει από τότε που ξανά συστηθήκαμε ο ένας στον άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τη χαίρεσται.
Ina μου, σ΄ευχαριστώ! :)
ΔιαγραφήΑν οι μαμαδογιαγιάδες αλλάζουν,οι μπαμπαδοπαππούδες μεταμορφώνονται! Για ένα μικροσκοπικό πλασματάκι τώρα...
Πολύ συγκινήθηκα. Νομίζω οι μαμάδες ώρες δύσκολες και σημαντικές στέκονται βράχοι δίπλα μας και μας θυμίζουν πως όσο κι αν αλλάζουν οι ισορροπίες και μεγαλώνοντας νιώθουμε ότι εμείς είμαστε οι δυνατοί της σχέσης, σε κάποια θέματα θα μας δίνουν πάντα μαθήματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά στην Πραλίνα:-)
Μπρέντα,βρήκα σήμερα στο Φμπούκι μια καταπληκτική εικόνα αυτού ακριβώς που περιγράφεις!
ΔιαγραφήΗ Πραλίνα αγαπά φιλιά και τα επιστρέφει! :)))
εσκέφτουμουν σε εχτές. ουφ, σιαίορυμαι που είσαστεν ούλλοι εντάξει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές γνωριμίες τζιαι με τες 2 γυναίκες της ζωής σου:)
Δεσποσύνη μου ναι,άργησε να έρθει η μικρή,περάσαμε πιο άσχημα από τους πλείστους αλλά δόξα τω Θεώ όλα καλά! :)
ΔιαγραφήΑπόλαυσε την καλοκαιριά που μας ήρθε επιτέλους!!!
να σας ζήσει!!!:))
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστούμε Ράνια μου! :)))))
ΔιαγραφήΗσουν μες τον νου μου που τοτε που χαθηκες. Χαιρομαι που εισαι καλα! Να χαιρεστε την κορασα σας :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε 5-6 μηνες εν θα ξικολλατε η μια που την αλλη τζι η μαμμα σου θα ζηλευκει :Ρ
Αν γίνει αυτό που λες,βλέπω την μάμα μου να την απαγάγει και να την φέρνει=παίρνει Κύπρο! :)))))))
Διαγραφήεθυμήθηκά σε τζαι γω προχτές...
ΑπάντησηΔιαγραφήνα σας ζήσει, να την σιέρεστε, πάντα με υγεία τζαι πάντα ευτυχισμένοι τζαι χαρούμενοι... :)
υ.γ. ήταν άξια να σηκώσει το νοσοκομείο ίσια πάνω για να μάθει τζίνα που θέλει... :ρ
Τί είχε προχτές; :Ρ :))))
Διαγραφή@ΥΓ:εδώ ζήτησε και πήρε δικαιολογητικό από τον Διευθυντή του Γυναικολογικού γιατί αντί 10 μέρες έλειψε 15 από τη δουλειά της.
να σας ζήσει το μωράκι! πάντα υγεία τζαι καλοτυχία να έσιει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπομονή τζαι σε παρακαλώωω μεν κολλήσεις στα στερεότυπα που θέλουν τες νέες μάμμες να εν over the moon. Ζήσε τη μητρότητα όπως τη νιώθεις, ειδικά αφού ξέρεις ότι έσιεις έτσι μάμμα να σε βοηθά.
Τζαι μεν ανησυχείς αν θέλεις να το σφάξεις που εν σ αφήνει να τζοιμηθείς. from what i was told αλλο λλίο να με σύρουν που το μπαλκόνι 'ώσπου φτάνει η κουτάλα τους'. but yay i survived and i know they love me to bits ;-)
χαχαχα να το σφάξω δεν θέλω,μόνο που ζηλεύω τους μπαμπάδες,οι οποίοι και συνεχίζουν τη δουλειά τους και σε πολύ μεγάλο βαθμό τη προμωρού ζωή τους.
ΔιαγραφήΒέβαια για καλό και για κακό είμαστε στο ισόγειο,το πολύ να πεταχτεί στον κήπο ;))))
Να χαίρεσαι τη μικρή σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ Σμιλί μου! :)
Διαγραφήνα τη χαίρεστε την Πραλίνα σας, είμαι σίγουρη ότι είναι νοστιμότατη :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως όλα τα μωρά,είναι όντως μούρλια! Ύπουλη Φύση για να μας κάνει ό,τι θέλει ένα πραλινάκι... :)
Διαγραφή!!!!!! <3 !!!!!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠού καιρός από το ΜΗ!!!!
Διαγραφή;)))
em, exoume ksanavrethei ektote....
Διαγραφήhormones, i guess? :D
Να σας ζήσει!!!!! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή